RSSDe Avonden
Ze zijn zeldzaam, de momenten dat je bij een restaurantbezoek overvallen wordt door een bijna nostalgisch huiselijk gevoel.
Restaurant De Avonden wist me dan ook aangenaam te verrassen, en bevestigde de lovende woorden van enkele vrienden aldaar uit de buurt. Zeg maar een eerlijke keuken, royale porties, zonder onnodig gekunstel of tierlantijntjes. Zoals thuis dus.
De zaak werkt met een beperkt aanbod, netjes neergeschreven op een krijtbord.
Hier is slow-food geen vergezochte marketingterm, maar als vanzelfsprekend sieren stoofschotels als konijn met pruimen of kwarteltjes bijvoorbeeld de kaart. Maar bij mijn eerste bezoek koos ik voor de aan de bijna onopvallende gevel reeds geafficheerde dagschotel, altijd een goede testcase vind ik. Het etablissement kan zo’n dertigtal personen -of couverts als je wil- aan.
Ik kreeg nog een plaatsje aan de lange centrale tafel, want blijkbaar was alles vol gereserveerd op deze doordeweekse maandagavond. U weze eveneens gewaarschuwd: als u de kriebels krijgt van bontgeschilderde muren, een allegaartje van tafels, stoelen en serviezen, en tafellinnen met retro-ruitjes -of bloemen, dan moetu vooral heel ver wegblijven.
Enfin voor mij geen probleem, met de van goede smaak getuigende geuze Boon erbij, voelde ik me er helemaal klaar voor. En dat bleek ook wel nodig te zijn. De voorgeschotelde dagsoep verschijnt hier net als bovenvermelde stoofschotels nog in een lekker ouderwetse ‘kasserolle’ op tafel. Een rijkelijke tomaten-groenten soep, vergezeld van een behoorlijke portie witte bonen die blijkbaar de plaats hadden ingenomen van de aangekondigde balletjes. Je eetlust is in ieder geval gestild met een paar (voor mij twee dus) borden van zo’n stevige soep, trouwens samen met enkele dikke sneden donker brood.
Als hoofdschotel volgde een stuk zalmfilet met dille in korstdeeg, aangevuld met een slaatje. Het deeg was verder nog gevuld met een voor mij wat overbodige soort rijstnoedels.
Voor de dagschotel betaal je de democratische prijs van € 8. ‘s Avonds is het dagmenuutje te krijgen tot einde voorraad, of eet je van de kaart. De ene dag wordt de dagschotel vooraf gegaan door soep, maar de volgende dag ruimt de soep plaats voor een dessert. De aangekondigde pannenkoekjes met cognacboter deden me al watertanden en overwegen om ‘s anderendaags terug te komen. Ik zat dus in het soep-regime, dus bestelde ik nog een extra koffie bovenop. Ook hier weer een behoorlijk gevulde koffiepot met een huisgebakken stuk citroencake als begeleiding.
De vrouw des huize, Murielle Liekens, loopt nog even langs, getooid in keukenschort en met haar kersverse baby op de arm. Respect voor deze dame, en ik gun ze dan ook van harte dat extra beetje vrije tijd tijdens het weekend: op zaterdag en zondag is het zaakje gesloten. Ik wil het plaatje zeker niet mooier maken dan het is, maar zo’n huizen zijn voor mij een verademing in deze tijden van lounge of concepten allerlei. Mij zien ze duidelijk nog terug.
Info:
Restaurant De Avonden, Ham 39, 9000 Gent
09/233.53.49
© 2005 GENTBLOGT VZW
Ik vind dit een prachtige warme beschrijving van wat er daar te ervaren is. Voor wie het chroom en metaal en oogveblindend licht en plastiek in vele etablissementen een beetje beu is, kan hier inderdaad herbronnen in een gezellige sfeer.
Ikzelf ben natuurlijk ook een beetje bevooroordeeld omdat Murielle mij nicht is, maar vrienden en kennissen die daar gewest zijn hebbeneen ervaring indezelfde geest.
Afgezien van dat alles is het een mooie blog.
Ik ben een fan van de avonden. Jarenlang aan’t water gewoond en toch wist ik niet dat er zo’n goed restaurant was op twee seconden van mijn deur. Gelukkig heeft een culinaire vriend er mij alles over verteld. Diezelfde dag nog langsgeweest. Superlekker en gezellig.
Een restaurant als de Faim de Toi kan mij zeker ook smaken, zowel qua design als qua eten. Maar de avonden is ‘ne keer iets anders’ en toch ook weer niet, omdat het zo’n traditionele Vlaamse boerenkeuken is.
Een aanrader, eentje waarvoor we nog eens terug keren naar Gent (alhoewel Wondelgem niet het einde van de wereld is).
De Avonden is een superrestaurant!
Een beetje verborgen in de Ham zodat de grote massa’s wegblijven en het eten is zooooooo lekker…
De mensen die opdienen zijn lief en werken daar duidelijk heel graag, de huiswijn is prima en het huiselijke gevoel dat je krijgt als het eten in grote casserollen op tafel komt, vind je in geen enkel ander restaurant.
Het toilet buiten (brrr) en het briefje aan de deur (niet aanbellen, de baby slaapt) maken het geheel af.
Geen pretenties, geen valse glitter en strakke interieurs, het hoeft niet altijd culture club allures te hebben.
Echt een aanrader!!
Hallo Murielle,
Eindelijk ben ik er toe gekomen jou “blog” eens te bezoeken.
Je pa had dit indertijd wel laten weten, maar er sinds een hele tijd iets loos geweest met mijn computer.
Nu ik op skynet zit hoop ik dat alles in orde komt.
Het was zeer aangenaam zoveel goede woorden te lezen over de avonden.
Ik weet bij ondervinding dat dit zeker niet overdreven is.
Ik hoop dat er spoedig weer eens iets georganiseerd wordt zodat we bij jou nog eens mogen smullen van je lekkere keuken.
Fernande
Pingback: Lien Web » De avonden
Heerlijk, maar een vegetarisch gerecht op de kaart die avond.
Maar met zorg en aandacht bereid en samengesteld.
Waren er maar meer koks die dat begrepen, dat er met groenten ook goed en fantasievol gekookt kan worden.
Als ik weer in Gent ben (ik woon in Amsterdam), zal ik er zeker weer gaan eten.
wie de combinatie van lekker, soms subliem eten en de sympatiek nonchalante aanpak van de avonden niet naar waarde weet te schatten is volgens mij goed mis.
murielle kan niet alleen schitterend koken en (chocolade)taarten bakken, ze heeft altijd een mooie glimlach voor iedereen over
frans is ook altijd ad rem,vriendelijk en attent voor dames en zelfs(oudere)heren….
kortom, de avonden, we gaan erover zwijgen, dan hebben wij zeker altijd plaats
Gisteren mogen kennismaken met De Avonden,door en samen met mijn liefste vriend Marc D.S., het was absoluut “culinair thuiskomen”, subliem van geuren en smaken, oogstrelend…fantastische choco-puurtaart en hemelse koffie! Gezellig kader, vriendelijke, huiselijke sfeer en sympathieke uitbaters…alles is aanwezig voor een onvergetelijke, culinair hoogstaande maaltijd in al zijn eenvoud… en voor herhaling en herhaling en …vatbaar!!!
de avonden ik ga er al van het eerste uur en nog steeds is het er lekker en gezellig zo is er maar eentje in Gent!
Op aanraden van een collega en na het lezen van lovende reacties op gentblogt besloten we de dag na Moederdag met (schoon)moederlief naar De Avonden te trekken. De ontvangst was hartelijk en we voelden ons meteen thuis in het mooie en gezellige pand. Als aperitief kozen we voor een originele optie: een zeer frisse én lekkere biologische cider. Daarbij kregen we leverpastei, vers brood en een schoteltje boter waarop een groot haar prijkte. Het haar in de boter bleek helaas profetisch… Als voorgerechten kozen we tweemaal de vissoep en eenmaal de garnaalkroketjes, als hoofdgerechten voor de kwartels met marsalawijn (tweemaal) en de gebakken rivierpaling. Ter begeleiding opteerden we voor de witte en rode huiswijn die per centimeter aangerekend wordt. Toen de soepborden arriveerden, bleek mijn exemplaar allesbehalve proper, maar omdat ik rekening hield met het informele pand, de gemoedelijke sfeer en omdat ik veel te braaf ben, besloot ik er niets over te zeggen. De soep viel tegen: heel vettig maar weinig smaak… Ook de garnaalkroketjes aten we al veel beter. Ze waren groot en goed gevuld, maar de dikke vulling bleek te flets van smaak. Gelukkig viel de wijn, zowel de witte als de rode, wel in de smaak. We klonken op een beter hoofdgerecht, maar dat bleek al gauw een illusie. Op tafel verscheen een potje met vier kwartels, die in zwart verbrand spek waren gewikkeld. Daarbij een kom gebakken aardappels en worteltjes. Bij de paling werd een kom donkerbruine, slappe frieten geserveerd. Omdat de frieten nauwelijks eetbaar waren, lieten we het kommetje vervangen door andere exemplaren. Ondertussen proefden we de aardappeltjes en tot onze verbijstering bleken die onderaan ook zwartgeblakerd. Ook de kwartels vielen zwaar tegen: niet mals, slecht schoongemaakt en drijvend in een slappe zwarte saus. De beloofde bessen waren nauwelijks te bespeuren. Een opmerking hierover werd overgemaakt aan de keuken, maar daar werd enkel gemeld dat de donkere smurrie in de kwartels afkomstig was van kruiden. Niets van geproefd…
Ook de paling kon op weinig enthousiasme rekenen. Te veel gebakken, zo bleek. Het nieuwe kommetje frietjes arriveerde en de aardappelstaafjes waren nu iets minder gebakken maar nog steeds ver voorbij de goudgele kleur.
We besloten ons niet meer aan een nagerecht of koffie te wagen en vroegen de rekening. Die klokte af op 88,50 euro. Een zeer treffelijke prijs voor de bestelde gerechten als die op niveau waren maar nu was het weggegooid geld. Tot overmaat van ramp bleek het Visa-apparaat niet te werken. Gelukkig konden we met ons drieën het verschuldigde bedrag bij elkaar harken. De serveuse verontschuldigde zich nog maar dit kon niet meer baten. Dit was veruit het rampzaligste etentje ooit. Was de kok ziek en vervangen door een onbekwaam iemand? Of had hij een totale offday? Wat ook de oorzaak was, hier zien ze ons in elk geval nooit meer terug.
Vrij verbaasd was ik wel toen ik deze negatieve reactie las.
Na alle goede reacties die ik gelezen en gehoord heb, vol lof, is dit één van de meest deprimerende. Ligt het aan het feit dat de kokkin wel degelijk een minder had, of heeft u een bedroevend slechte kennis van restaurants?
Ik vermoed eerder het laatste. Volgens mij onderschat u de talloze voorbereidingen die aan een avondje gaan eten voorafgaan.
Niet alleen heeft het restaurant een goede naam en vaste klanten -waarvan sommigen al zolang komen dat ze haast een deel van het meubilair zijn geworden-, er mag ook eens gekeken worden naar alle inspanningen die de vrouw des huizes moet volbrengen. Ze is niet alleen een hardwerkende kokkin, maar ook een liefhebbende dochter, zus, vriendin en moeder.
Dat ze al die jaren die verschillende taken, ter gelijke tijd, tot een goed einde brengt is bijna een wonder. Na hard werken klaar staan voor jan en alleman, je moet het toch maar doen.
Een vertoon van respect is hier meer dan op zijn plaats.
Op de reactie van Wim:
Vrij verbaasd was ik wel toen ik deze negatieve reactie las.
Na alle goede reacties die ik gelezen en gehoord heb, vol lof, is dit één van de meest deprimerende. Ligt het aan het feit dat de kokkin wel degelijk een minder had, of heeft u een bedroevend slechte kennis van restaurants?
Ik vermoed eerder het laatste. Volgens mij onderschat u de talloze voorbereidingen die aan een avondje gaan eten voorafgaan.
Niet alleen heeft het restaurant een goede naam en vaste klanten -waarvan sommigen al zolang komen dat ze haast een deel van het meubilair zijn geworden-, er mag ook eens gekeken worden naar alle inspanningen die de vrouw des huizes moet volbrengen. Ze is niet alleen een hardwerkende kokkin, maar ook een liefhebbende dochter, zus, vriendin en moeder.
Dat ze al die jaren die verschillende taken, ter gelijke tijd, tot een goed einde brengt is bijna een wonder. Na hard werken klaar staan voor jan en alleman, je moet het toch maar doen.
Een vertoon van respect is hier meer dan op zijn plaats.
Josephine,
Jij bent overduidelijk een vriendin van de kokkin en het siert je dat je haar verdedigt. Maar je was er niet bij op 11 mei en kan dus niet oordelen over de feiten. Misschien ken ik minder van restaurants dan jij, maar ik weet in elk geval dat wat we die avond voorgeschoteld kregen van een bedroevend laag niveau was. Het kan best zijn dat ze keihard werkt en een liefhebbende dochter, zus, vriendin, moeder en wat nog meer is. Ik ken de kokkin niet en heb dan ook geen enkele reden om haar kookkunsten af te breken. Denk je dat ik dit leuk vind? Allerminst! Het was de allereerste keer dat ik een dergelijke negatieve kritiek schreef en ik hoop dat het ook nooit meer zal gebeuren. Maar aangezien het restaurant een trouwe aanhang heeft, zullen er maar vanuit gaan dat ze een hele erge offday had toen wij langs kwamen…
Ik neem zeker geen standpunt in over de Avonden, ik heb er ook al heel lekker gegeten. Maar waarom moet er in de reactie op een minder goede kritiek altijd op de man gespeeld worden? Is het nodig te insinueren dat de commentator vermoedelijk geen kennis heeft van restaurants? Is een offday onmogelijk? Is het niet zo dat een restaurant nu eenmaal kritiek (goede en slechte) moet kunnen incasseren? Mocht ik de uitbaatster zijn dan zou ik deze man gewoon uitnodigen voor een etentje op kosten van de zaak om te bewijzen dat het weldegelijk snor zit in de Avonden Рwat volgens mij ook ̩cht zo is.
de tofste mensen uit Gent met 3 schattige mooie dochters
waarvan de papa mijnen broer is en waar ik héél fier op
ben !
kusje, je zusje !
iris angelo nathan én lena houden héél veel van nonkel
Frans !!!!
Blijkbaar is dit momenteel hét restaurant om naartoe te gaan als je in groep bent. Daar wij het enige tafeltje voor 2 waren naast een 5tal tafels van 8 of meer personen. Van een intieme sfeer was dan ook geen sprake. Eerder een refter gevoel waar geroep en kabaal de hoofdtoon voerden. Ik kon mijn partner die een halve meter tegenover mij zat amper verstaan. Om al die groepen te plaatsen was het er ook heel erg krap. Mensen zaten letterlijk tegen ons tafeltje geleund. Ook aan de bediening was te merken dat het gisterenavond aan de lopende band was. Vrij chaotische ontvangst en vluchtige gedoe bij het bestellen en opdienen. Van de royale portie’s van vroeger was geen sprake meer. Misschien lag het aan de overbevolking in de zaal, maar er stond merkelijk minder op tafel. En bij de vraag of er misschien nog patatjes bij konden komen kregen we als repliek dat we eerst de rest moesten opeten? Na dit alles te melden kregen we als antwoord dat de obers en keuken zo’n avond ook niet plezant vinden… spijtig want had daar in het verleden al altijd goed en gezellig gegeten…
reactie op tom van 27/11
u kunt ook altijd bij de reservatie een rustig hoekje boeken of eerst informeren naar
de bezettingsgraad
wat die patatjes betreft mist u wel humor en relativeringsvermogen: uw vriendin vroeg al op voorhand om extra patatjes vòòr ze begon te eten wat ik haar ook beloofde nadat ik als grapje zei dat ze eerst haar groentekes moest opeten
uiteindelijk: als u een probleem of ongemak ervaart: breng dat dan meteen aan de orde want dan alleen kan ik u een oplossing toveren met een gulle lach
zo’n natrapblogje is late en misplaatste kritiek
vermeld ook wat er wèl goed of leuk is
goeienavond en bedankt vanwege frans
Beste Frans,
Het is zeker niet aan de klant om een rustig hoekje te vragen bij reservatie, en geloof me vrij, voor het eten kwam hadden we dit al gemeld aan het meisje dat de kaart bracht en er was absoluut geen rustig hoekje meer in het restaurant. Aan hetzelfde meisje hebben we ook rustig en vriendelijk uitgelegd dat het leuk zou zijn klanten bij reservatie te verwittigen dat het een zeer drukke avond gaat zijn. Kwaliteit boven kwantiteit. Ik heb in de vorige post al geschreven wat de vreemde reactie daarop was, namelijk dat zowel de keuken als het zaalpersoneel ook liever niet zo’n avond hadden. In een ander restaurant zouden ze zich op z’n minst geexcuseerd hebben en een koffietje aanbieden of zo. Believe me, ik ga drie maal per week uit eten, al vele malen in De Avonden, maar dit is toch de eerste keer dat ik zo’n slechte ervaring voor had en dus ook de eerste keer dat ik een post doe over een restaurantbezoek want ik zou graag andere mensen die een gezellige avond plannen besparen wat wij voor hadden.
De Avonden is voor mij de revelatie van het jaar! Gezellig, vriendelijk, huiselijk, en zoooo lekker !!! En ik ben echt nogal veeleisend wat food op resto betreft. Ik ga nog!!