Gentblogt

Aan het kampvuur met Yevgueni

woensdag 25 juli 2007 16u57 | Joke Renneboog (tekst), Jeronimo (beeld) | 10 reacties
Trefwoorden: Sint-Jacobs.

De mannen van Yevgueni zijn sympathiekerds, echt wel. En de massa (vrouw-)volk op Sint Jacobs vond dat ook. Al tijdens het eerste liedje (Tita tovenaar) kreeg zanger Klaas het vingerknippende publiek op zijn hand. Beestig was het, jawel.

Dezer dagen frequenteert Yevgueni menig radio-oor met Man zijn. Ongetwijfeld hebt u de catchy “doe doedoe doe doedoe” al eens horen passeren, dat kan niet anders. Het grote publiek leerde hen echter kennen toen ze de liedjeswedstrijd Zo is er maar één wonnen met Laat ons een bloem, ooit van Louis Neefs.

Tussen ons gezegd en gezwegen, moet ik echter bekennen dat ik voor Yevgueni gevallen ben toen ik ze zonder blikken of blozen “kakken” hoorde zeggen. Ik doe mijn imaginaire hoed af voor iemand die er dat in deze preutse dagen zomaar durft uit te floepen. Ja ja.

Het optreden gaat verder met Oud en versleten waarna Eenzaam met jou wordt ingezet, één van mijn persoonlijke favorieten. Robbie II vertelt vervolgens op Aan de arbeid het verhaal verder dat al tijdens Kannibaal begonnen was. Ik heb albums die onderling verbonden zijn, altijd al intelligenter gevonden dan de rest, eigenlijk feitelijk.

Tijdens Verloren Zoon bespeur ik op het gezicht van Klaas zowaar een soort van gelukzalige glimlach terwijl hij het en masse toegestrooomde publiek bekijkt. Sta mij toe om bij deze ook de blond gekrulde gitarist even te vermelden; halfgodisch was hij, zoiets. De eighties Bon Jovi-look gaat weer helemaal in worden binnen dit en een jaar, ik geef het u op een briefje.

Sara werd opgedragen aan mensen die tegen hun goesting moeten afstuderen. Ik ben er ook zo eentje, jawel, behalve dan dat het van mijnentwege mét goesting is, zeer zeker. Sara herbergt trouwens een stukje Waltzing Matilda, onder andere te horen in Tom Traubert’s Blues van Tom Waits. En Tom Waits, dames en heren, die is sexy as hell. Kwestie dat wij in ons diepste binnenste eigenlijk allemaal wel weg zijn van een stem die de gelijkenis met een geflambeerde grammofoonplaat vol met diepe krassen duchtig kan doorstaan. Maar met Yevgueni heeft voorgaand weinig te maken, zeer zeer juist.

Klaas droeg voor de gelegenheid trouwens een t-shirt met de tekst “Te diep in het vlas gekeken” in het roze. Blijkbaar waren daags voordien al die t-shirt op de Vlasmarkt gestolen en bij deze werd er een oproep gelanceerd om ze terug te brengen. Edelmoedig, zeer zeker.
Na het Vlasmarktintermezzo volgde een intiem moment met Overal Schoonheid; daarna zetten ze er terug stevig de beuk in met het titelnummer van hun nieuwe cd Aan de arbeid.

Als ze lacht verdient in deze review een speciaal plaatsje. Dit liedje is namelijk het zuiverste bewijs van de anticitroenheid van Yevgueni. Trouwe Gentblogtlezers weten dat citroenmensen mijnen tic niet zijn. Als ze lacht is dus mijn absolute Yevguenifavoriet.
Menigeen zal er mij van verdenken dat de oorzaak daarvan ligt in enige regels tekst genre “meer vrouwen aan de macht”, maar zij dwalen. Het weze geweten.

Ik heb ergens horen waaien dat Morgen komt ze thuis de opvolger van Man zijn wordt. Dat ik dat een minder geslaagde singlekeuze vind, mag de Aan de arbeid-pret echter niet bederven. Die tweede cd overtreft zeker het succes van Kannibaal; daar moet niet over getwijfeld worden.

Enige grieten van de voorste rijen riepen Klaas tot slot lovende woorden à la “heten bollie” toe. Mama, ik wil papa was Yevgueni’s gevatte reply daarop.
En om te eindigen maakte een heus kampvuur- annex zangmoment van Sint Jacobs het gezelligste plein van heel Gent; geen Milc inc. die daar tegenop kan.

Yevgueni, gezien tijdens de Gentse Feesten op zondag 22 juli bij Sint Jacobs.

© 2007 GENTBLOGT VZW