Vergeten schrijvers: Erwin Penning (2)
Gentblogt pakt uit met zijn eigen literaire lente die meteen het hele jaar doorloopt. Daniël van Ryssel, lange tijd redacteur van het tijdschrift Yang, is voor ons in zijn uitgebreide archieven gedoken. Hij heeft een reeks mooie stukjes geschreven over literaire figuren die op de achtergrond zijn geraakt, maar ooit een rol van enige betekenis hebben gespeeld.
Erwin Penning is de volgende in een rij vergeten schrijvers die weer voor het voetlicht worden gebracht. In dit tweede stuk leest u poëzie van hem.
GLASHARMONIKA
Door vingertoppen aangeraakt
zinderen dat zichzelf verzaakt,
hoe het aanwezig is maar ijl
trillend als onderdrukt gesnik.
Klinkt het wel echt zo, of kan ik
misschien vermoeden dat, terwijl
het gave glas muziek nog maakt
de scherf weldra het zingen staakt?
HET AARDS PARADIJS
Gisteren nog was ik een Florentijn.
De Arno stuwde als een levensader
een tintelend Toscaans licht doorheen mijn
stad. Als nergens wist ik me daar nader
tot wereld én heelal. Ik was een heiden,
Brunelleschi, die tot glorie van de Vader
de stenen van de zwaartekracht bevrijdde
zodat ze als een luchtbel opwaarts dreven.
Ik schiep en was de David die met beide
voeten op de grond Goliath kon weerstreven:
Verrochio’s David, vinnig en bewust,
en Donatello’s knaap, sensueel, even
te week bijna, of in geruste kracht
de jonge god van Michelangelo.
Mecenas, maker, meester van mijn pracht,
heette ik mogelijks Il Magnifico.
Erwin Penning
© 2008 GENTBLOGT VZW