RSSEnsor
We hadden niet getwijfeld en meteen kaartjes besteld voor de voorstelling van Arne Sierens, een samenwerking tussen Compagnie Cecilia en Circus Ronaldo en dat bleek een goede zet te zijn, want de voorstelling is uitverkocht tijdens de Gentse feesten. Ik zou zeggen: check de speellijst en probeer nog te gaan zien. Want Ensor is een pareltje.
Arne Sierens schreef een verhaal over een theatermaker die vast zit, de inspiratie komt maar niet en in de liefde… Tja, laten we het gecompliceerd noemen. Tijdens de voorstelling zien we als het ware het maakproces van zijn volgende voorstelling. Een idee dat Fellini al gebruikte. Guido, de theatermaker neergezet door Johan Heldenbergh ontmoet Antonio (Danny Ronaldo), een circusartiest die in zowat alles zijn tegengestelde is. Vol met dromen over de ideale vrouw, het geduld om op haar te wachten en er ook zijn leven voor te veranderen. De derde man, de dokter (Karel Creemers) is de man in between. Met zijn levenservaring neigt hij eerder naar de positie van Guido maar hij wil het ook niet zo zwart in zien en Antonio zijn dromen ontzeggen. Het is een schitterende voorstelling met live muziek van Jean-Yves Evrard.
De scène is een lange strook zand in het midden van de tent. Het publiek zit aan beide kanten, min of meer mooi verdeeld. Tijdens de voorstelling wordt het verschil tussen beide kanten ook uitgespeeld. Met een voorstelling over de liefde kan het niet anders dan dat de verschillen tussen mannen en vrouwen aan bod komen. En ja, er worden ook mensen gevraagd om mee te doen.
De drie mannen zijn heel verschillend. Niet alleen hun personages, maar ook hun achtergrond. Heldenbergh is een acteur en theatermaker, terwijl Ronaldo en Creemers circusartiesten zijn. Tijdens de voorstelling wordt een mooi evenwicht gevonden, al lijkt me dit zeker niet evident. Vooral Creemers is niet altijd even verstaanbaar, maar eigenlijk stoort dit niet altijd. Soms is dit een bewust element in de voorstelling, zoals wanneer zijn voorbereidingen in de keuken, pure slapstick, het ernstige gesprek tussen Guido en Antonio verstoort. De verschillende achtergrond van de mannen krijgt ook een duidelijke plaats in de voorstelling. In het theater doen we het zo, ja maar in het circus doen we het zo. Het zijn de momenten waarop de personages uit hun rol lijken te stappen, of toch ook niet.
Doorheen de voorstelling lijkt het accent ook meer van woord naar circus te verschuiven. De mannen veranderen van kledij en kostuum op een stevig tempo. De verkleedpartijen zorgen vaak spontaan voor een lach. En dat de vrouwen niet door een vrouw worden gespeeld wordt gewoon verweven in het verhaal. En hoewel er al eens hard gelachen kan worden, want geef toe, de scène met de strandstoel blijft gewoon goed, is het toch een redelijk donkere voorstelling. De scène met het popje of met de belletjes zijn van zo een visuele schoonheid zorgen voor enige lichtpunten. De scènes met publiek en slapstick brengen dan weer de luchtigheid om het evenwicht te bewaren.
Het was warm in de tent, maar de airco zorgde voor de nodige verfrissing. Met 2,5u breng je misschien beter wat water mee als het echt warm wordt. Het is uiteraard niet mogelijk om de warmte, of wannneer het dan begint te regenen, helemaal uit te sluiten, maar ik had niet veel problemen om bij de voorstelling te blijven, ook al schuifelde ik al eens ongemakkelijk op het bankje. De voorstelling heeft me echt geraakt. Uit de interviews blijkt dat het voor de cast en regisseur echt wel zoeken was om elkaar te vinden, maar wat mij betreft zijn ze daar heel goed in geslaagd.
Ensor, 16+, gezien op zaterdag 19 juli. Nog elke avond tijdens de Gentse feesten op MiramirO, maar uitverkocht.
© 2014 GENTBLOGT VZW