Gentblogt

‘t es proper – de Propere Fanfare van de Vieze Gasten

zondag 16 juli 2006 9u51 | Dieter Gryp | 2 reacties
Trefwoorden: De Vieze Gasten, Propere Fanfare van de Vieze Gasten.

De Gentse Feesten pakken traditiegetrouw uit met klinkende namen, zo staat te lezen in het officiële magazine. En daar is op zich niets mis mee, al speelt niemand graag in de schaduw van de ander. Ook de Propere Fanfare van de Vieze Gasten niet. Wijd en zijd stond in grote koppen verkondigd – tot in De Morgen toe – dat Gorki dit jaar de feesten van ‘t stad mocht openen, dus de bonte bende fanfaristen (en Astrid – laten we ons vooral niet aan hetzelfde bezondigen) kon beschouwd worden als een voorprogramma. Want iedereen komt toch voor de capriolen van Luc De Vos in ontbloot bovenlijf? Om maar te zeggen dat de winnaars van de Gentse Feestenparade 2005 daar allesbehalve konden om lachen.

Toegegeven: een naam als Gorki lokt het volk (gingen we het dit jaar niet met minder doen?) en een festival moet daar op inspelen om zich te profileren tussen de talloze alternatieven tijdens de Belgische zomer. Maar ook de Propere Fanfare is een perfect middel om hetzelfde doel te bereiken. Ontsproten aan de creatieve breinen van de vzw ‘Bij de Vieze Gasten’, een buurtproject van de Brugse Poort, is het een Gents initiatief en staat het symbool voor het groeiende verenigingsleven binnen deze multiculturele buurt. Als dat geen visitekaartje is… Wie op de Gentse Feesten als eerste begint, opent ze blijkbaar niet: daarvoor is enige BV-status noodzakelijk.

Laat ons echter bij de essentie blijven: om klokslag half acht stond de anders zo beweeglijke mensenmassa met instrumenten op het groot podium van Sint-Jacobs. Dit was zowel voor de fanfaristen als voor het trouwe publiek even wennen. De Propere Fanfare had het gebrek aan beweging en dus showelement vervangen door drie acrobatische jongleurs.- of zijn dat synoniemen – en dat werkte wonderwel. Vooral omdat zij ook zorgden voor iet of wat interactie met het -makke- publiek door halfweg de show de massa op te zoeken.

Een tweede element waren de gastoptredens. Het monument Walter De Buck, die herinnerde aan zijn eigen anarchistische fanfare, stelde teleur door zijn onvermogen om boven het bijna honderkoppige orkest te raken. Maar aan een monument raakt men niet en we bedekken dit dipje daarom met de mantel der liefde. De andere was Wim De Wulf, die begon als een kloon van André Hazes, god hebbe zijn ziel, maar even opzwepend eindigde als een toreador met stier in een arena. Nooit goed geweest in metaforen.

De rest van dit groepsoptreden werd gekenmerkt door de traditionele Propere-Fanfarenummers. Let wel: vergeet alles wat u dacht bij fanfare. Hier gaat het niet om mannen met dikke bierbuiken, grote snorren en een tuba, maar om een smeltkroes van mensen met atypische én typische fanfareinstrumenten. En vergeet alles wat u dacht bij fanfarenummers: we gaan niet voor hoempapa, eerder voor rumba en salsa. Nogmaals: wij houden niet van metaforen. Ondanks deze inspanningen, kwam het publiek niet echt in beweging. Maar als het een troost mag zijn: wij voelden het kriebelen en dansten, maar ik ben zeker dat een groot deel van het plein hetzelfde voelde. Alleen zorgen stoelen voor een manifeste drang naar het blijven zitten. Dus de volgende keer geen stoelen of tenminste een alternatief!

Voor ons was de Propere Fanfare van de Vieze Gasten dus een waardige opener, anderen zouden zeggen: een goeie opwarmer voor Gorki. Blijf doen wat jullie goed doen, want er waren genoeg hoogtepunten om dit nog eens over te doen. Na Gorki. Maar Luc, het is niet kwaad bedoeld, ik hoop dat je morgen nog altijd in die pure Coupure springt en ook van jullie ben ik fan.

Zie ook de website van De Propere Fanfare.

© 2006 GENTBLOGT VZW