FFFotografie en Variétés

maandag 28 februari 2005 12u59 | BA | 5 reacties
Trefwoorden: , , , .

Bekijk de expo agenda van de 09 eens, en je zal zien dat er nogal het één en ander esthetisch aan de muur hangt te pronken in Gent. Mijn ogen vielen deze keer op ‘Variétés’ in het Museum voor Schone Kunsten en ‘F3′ in het Caermersklooster.

De ad interim tentoonstellingsruimte van het Museum voor Schone Kunsten heeft alle troeven om mooie tentoonstellingen te geven en veel volk te trekken. Gelegen op wandelafstand van het SMAK en de St.-Pietersabdij, recht over het Citadelpark (wordt het deze zomer nu ook eindelijk eens een feestpark?) en op de hoek van de architecturaal gezien schitterende Leopold Kazerne. Toch blijft het uitkijken naar de heropening van het eigenlijke museum.

Na me tussen enkele woonwagens en hondendrollen van kermispittbulls gebalanceerd te hebben, kom ik in de kleine receptie. Een vriendelijke dame legt me uit dat de tentoonstelling gratis is voor Gentenaars, net zoals de uitleg bij de tentoonstelling. En toegegeven, het was er aan te merken: 5 volgetypte bladzijden, zonder enige lay-out of kleur. Informatief, maar het spoorde niet echt aan om te lezen.

De tentoonstelling zelf dan maar. Het eerste wat opviel: ik was de enige bezoeker, en wat een prachtig parket. Het tweede: zeer klassiek opgestelde, bijna schools informatieve tentoonstelling. Een dossiertentoonstelling hoeft toch niet noodzakelijk saai te zijn?

In het kort: Variétés was een Brussels tijdschrift dat verscheen in de periode 1928 – 1930. De belangrijke thema’s die de historische avant-garde beroerden, kwamen er in aan bod: het variété (muziek, theater), fotografie, film, folklore, literatuur, naïeve kunst, etnische kunst, mode, publiciteit, typografie (covers, lay-out). In themanummers werden deze onderwerpen op een averechtse, vaak ludieke manier beschreven en rijkelijk geïllustreerd. En net dit laatste ontbrak volledig op de tentoonstelling. Wat je te zien krijgt zijn de verschillende tijdschriften onder glas, meestal dicht, af en toe eentje op een bepaalde bladzijde geopend.
Op de tweede verdieping wordt dit een beetje opengetrokken naar andere oude kunst- en cultuurtijdschriften en een TV die iets zou moeten uitzenden maar dit niet doet.
Positieve noot: aan de muur hangen werken van kunstenaars die op de één of andere manier bij het tijdschrift betrokken waren. Enkele pareltjes zijn er van onder andere James Ensor (Baden in Oostende!), Man Ray, Raveel en Gustave de Smet (het schilderij in de verkoopsruimte!).

Beetje teleurgesteld naar het Caermersklooster dan maar, waar 3 Oost-Vlaamse fotografen hun werken tentoonstellen. En hier wordt duidelijk dat de omgeving en de manier waarop iets tentoongesteld wordt, wel degelijk erg veel invloed heeft. Ruimte en licht in overvloed, gebruik maken van verschillende media binnen eenzelfde tentoonstelling, strak en afgelijnd vormgegeven… op maat van de verschillende stijlen die de 3 fotografen hanteren.

De prachtige hoofdruimte rond staan er witte kerklessenaars opgesteld. Hierop spreidt Carl Uytterhaegen de esthetische pracht, de ingetogenheid en de culturele verschillen van kerkhoven overal ter wereld op een zwart-witte manier tentoon. Zwart wit, misschien een manier om de dubbele gevoelens die er vaak bestaan bij kerkhoven terug te geven. Troost en vriendschap en verdriet en mooie momenten en eenzaamheid en verbondenheid en rust en verplichtingen en nog zoveel meer (gelukkig bevatten zwart wit foto’s veel grijstinten). Vooral de overgang van Ijsland naar Mexico is fascinerend en typerend voor de culturele verschillen: één graf temidden van de velden, onder een rustieke boom in Ijsland. Een druk kerkhof vol parasols en stoeltjes in Mexico. En zo zijn er nog zo’n 300 andere voorbeelden te geven.

Filip Claus krijgt een zwarte box temidden van de witte ruimte voor zich. De kleurenfoto’s rondom contrasteren fel met de box en lijken eruit te springen, al willen ze meekijken naar de lessenaars. In de box zelf zijn er verschillende schermen met fotoreportages. Rwanda, het proces Dutroux en (mijn favoriet) het boerenepos worden aan de lopende band geprojecteerd, trewijl bezoekers er voor wandelen, hangen, zitten.

Voor een blik achter de schermen van filmopnames moet je bij Piet Goethals zijn. Om zijn, ietwat apart gelegen, tentoonstellingsruimte binnen te gaan moet je over grote prints van filmacteurs lopen. Opvallend hoe je als vanzelf (uit respect?) zoveel mogelijk op de zijkant loopt. Vooral veel foto’s van Steve + Sky, maar ook portretten van oa Tom Barman, Jef Schoenaerts en een scala Aziatische acteurs.

Van elke fotograaf is er bovendien een overzichtsboekje te koop (€12) met een tachtigtal foto’s uit de collectie.

Een must voor fans van fotografie? Een must.
En indien je het hier niet mee eens bent: lees de recensie van i. hier

Variétés
MSK Gent
Charles de Kerckhovelaan 187a
MSK
tentoonstelling afgelopen

F3
Caermersklooster
Vrouwebroersstraat 6
Caermersklooster
gratis

© 2005 GENTBLOGT VZW

5 reacties »

  1. Reactie van i.

    wel grappig zeg, hoe jij die dinges van de kerkhoven leuk vond en ik ervan in slaap viel…
    wie heeft gelijk, lieve lezertjes?

    i

  2. Reactie van BA

    religie heeft vaak een hoog kitsch gehalte, en dan ben je bij mij aan het juiste adres! Leve de paternosterbollekes en Heilige Harten.

  3. Reactie van i.

    ik vond die foto’s vooral zo klein. En met zo veel.Geef mij maar grote tot heel grote plaatjes, dat vraagt minder concentratie.

  4. Reactie van Tom

    Akkoord met i. ; een ‘leuke’ foto vond ik de op een hoop liggende ‘grafbeeldplaatjes’ op een Belgisch kerkhof; geen ijdelheid meer na de dood …

  5. Reactie van Robin

    trop is teveel en teveel is trop… of hoe zeg je dat ook alweer? Het zijn er gewoon veel te veel. De meeste beelden hebben het zeker in zich om te ontroeren of roepen op tot reflectie over dood en leven, enzomeer, maar door de hoeveelheid verliezen ze veel van hun kracht. Ik dacht zo : twintig tot dertig beelden, van overal ter wereld, op groot formaat (tegen de muur en niet op tafel!)