Gentblogt

StuBruPuntUit op zaterdag

maandag 7 maart 2005 17u55 | Mich | 2 reacties
Trefwoorden: StuBruPuntUit.

Deze week kreeg ik een telefoontje van een vriendin met de vraag of ik zaterdag mee wou gaan naar StuBruPuntUit. Ik was niet van plan om te gaan (waren de kaarten trouwens niet al máánden uitverkocht?), maar ik doe dit soort dingen nu ook weer niet elke dag. En aangezien ik een tijdje mijn kot niet was uitgeweest, was “ja, ‘t is goed” dan ook mijn antwoord.

Aan alle mensen die per se naar StuBruPuntUit wilden gaan maar geen tickets meer konden krijgen: Er stond nogal wat volk met tickets te zwaaien aan de ingang, vermoedelijk omdat ze die gekregen hadden of omdat ze zich niet de hele avond vrij konden maken. Als je niet te ver van de Vooruit woont, moet je de volgende keer misschien toch eens gaan kijken. Wie weet kun je er nog een paar op de kop tikken.

Toen ik rond negen uur binnen ging, kreeg ik het programma voor de vijf (!) zalen toegestopt, samen met een bon voor een gratis Studio Brussel-cd. Het bleek om “The Marconi sessions 2004” te gaan, waarop een aantal ongelooflijk goede live-nummers van Flip Kowlier, Starsailor, Lambchop, Zornik, Ozark Henry, Supergrass en Anouk staan. Merci, StuBru.

Het duurde een tijdje voor we een vestaire vonden die nog niet ‘volzet’ was maar aan de Concertzaal was er nog plaats. En aangezien we daar toch waren, pikten we meteen het optreden van Monza mee. Op de bekende radiohits na ken ik de muziek van Monza eigenlijk niet. Bovendien kan ik Stijn Meuris om de een of andere reden niet zo goed uitstaan. Ik vin et geen fijne mens. Maar ik was aangenaam verrast: Sommige nummers waren doordrongen van een ongelooflijke energie. Pure power. En Meuris kan zingen, zoveel is zeker. Alleen was de muziek iets te somber naar mijn zin. Da’s okay voor een paar nummers, maar niet aan een stuk door.

We besloten om daarna naar Stash te gaan kijken. Of liever: Dat was de bedoeling, maar jammer genoeg was de Theaterzaal vol. Dat was een beetje onze eigen schuld, aangezien het optreden al bezig was en Stash tegenwoordig zeer populair is.
Meteen naar de Domzaal dan maar. ‘t Was nog een half uurtje wachten op de volgende groep, maar ik wilde niet opnieuw het risico lopen om voor gesloten deuren te staan. Maar dat bleek paniek voor niks te zijn, want toen Ayco Duyster The Go Find aankondigde, was er nog maar weinig volk in de zaal. Ik schaamde me diep, maar na een kwartier stroomden de mensen gelukkig toe. The Go Find maakt vlot verteerbare, pretentieloze indie pop. Het optreden was nog maar nauwelijks begonnen of er was al iets mis met het geluid, maar daar maalde het publiek niet om. Dat is het voordeel om op te treden in de Domzaal: Iedereen zit op zijn of haar gemak, het is er gezellig en er heerst een “we zijn onder elkaar, ge moogt al ne keer iets verkeerds doen”-gevoel. Dat ik kon neerzitten was een pluspunt. The Go Find maakt geen slechte muziek, maar het is ook weer niet zo dat die groep rockt. Op enkele nummers na was de muziek zelfs vrij hypnotiserend. Een stoel onder mijn gat was dus welkom.

Omdat het leven uit compromissen bestaat, heb ik ietwat vroegtijdig mijn gat opgeheven en ben ik naar de prachtige Theaterzaal (“KUNST VEREDELT”) vertrokken om Admiral Freebee bezig te zien en te horen. Ik had hem twee jaar geleden al eens gezien op de Lokerse feesten en ik keek er wel naar uit om te vergelijken. Wát een verschil. Admiral Freebee heeft zich echt ontpopt tot dé absolute rock-koning. De opener “Oh darkness” was meteen een schot in de roos. Tom Van Laere lijkt op het eerste gezicht de nonchalence zelve, maar zijn set was goed voorbereid en zeer professioneel. En hij heeft natuurlijk een schitterende stem. Hoewel de muziek meer dan okay was (spontane gedachten aan zowel Kiss als de Rolling Stones!), vond ik het laatste kwartiertje er net iets te veel aan. Gelukkig had Van Laere kort daarvoor nog, onder luid gekrijs en applaus uit de zaal, een paar Mick Jagger-danspassen gemaakt en kon ik met die grappige denkbeelden nog wat mijn tijd vullen.

Om de grote Peter Van de Veire Karaoke Show is er op de radio veel te doen geweest, maar verdorie: de deelnemers zongen veel te goed. Al was het erg de moeite om Thomas De Soete “Baby one more time” van Britney Spears te horen zingen. Vanaf nu gaat hij door het leven als Thomas Spears. Of klinkt Britney De Soete beter?

De StuBru.Uit party in de Concertzaal was dankzij de betere fuif- en dansmuziek vrij geslaagd, al gingen de platen op zijn zachtst gezegd niet allemaal even naadloos in elkaar over. Bovendien vond ik de zaal te veel verlicht en de muziek bij momenten te stil. Noem het muggenzifterij als je wilt, maar het stoorde me. De StuBru dj’s mochten gerust wat beter hun best gedaan hebben.

Al bij al vond ik het een plezante, drukke avond. De toegangsprijs van 20 euro (eigenlijk 21,50 euro) was volgens mij nét te doen – althans voor één keer. Er was geen enkele groep die ik per se wou zien, maar dat is eigenlijk zelden het geval. Idolatrie is niet aan mij besteed; het gaat me bijna altijd om de sfeer en niet om de artiesten omwille van de artiesten. Gelukkig was die sfeer best te pruimen. Er was veel volk (maar niet té veel) en ik had altijd wel een goede (zit)plaats.
De volgende keer laat ik het aan mij voorbij gaan, maar voor de die hard fans van Belgische artiesten is zo’n StuBruPuntUit fuif een dikke aanrader.

© 2005 GENTBLOGT VZW