RSSKunst in portaal
Een project waar we altijd achterstaan: laagdrempelige kunst, letterlijk én figuurlijk. Als je door de Wintertuinstraat loopt, valt het niet op maar hou zeker eens halt bij nummer 23. Michel Lorand, een audivisueel kunstenaar, ontwierp daar voor zijn project ‘Camera Obscura’ een architecturale kijkdoos. Je gaat de ruimte binnen via een glazen deur waar je met maximu drie personen in kan. Een witte loopbrug geeft toegang tot een monumentaal zwart volume dat haast de hele, witte en hel verlichte, expostieruimte vult. Op het scherm wordt een een korte en stille videofilm geprojecteerd in zwart-wit en afwisselend hoor je de stem van een jong meisje en een rijpere vrouw. Meer
Lorand, die al eerder zijn video-installaties toonde in Brussel, maakte ‘s nachts een opname vanuit een rijdende auto waarbij je een verlaten en onverlichte weg ziet. Daarna projecteerde hij de beelden op een scherm en herfilmde vanop zijn schouder. Hierdoor krijgt de montage een nogal vreemde gewaarwording. Het is alsof je in het beeld wordt gezogen (in wat professionele heet: een droste-effect) en je inwaartse en indringende beweging eindeloos wordt voortgezet.
Het jonge meisje en de rijpere vrouw lezen korte en suggestieve teksten over licht en donker, zien en gezien worden. ‘Al dat licht verblindt me. Dit wit overspoelt alles. … Mijn ogen zijn niet groot genoeg, nooit wijd genoeg geopend. tranen wellen op van al dat kijken zonder ooit iets te kunnen zien’. Je hoort de stemmen trouwens niet even helder: de meisjesstem klinkt eerst nabij maar vervaagt dan, terwijl de rijpere vrouw in het tweede deel beter te horen is. Je komt ook al gauw tot het besef dat de beide vrouwen niet dialogeren maar eerder eenzelfde personage zijn in twee aparte levensfasen. Waarom de installatie ‘Camera Obscura’ heet, wordt gauw duidelijk als je het kunstwerk gaat bekijken.
Met ‘Camera Obscura’ herneemt Lorand een aantal thema’s die hij reeds eerder bespeelde: onderzoek naar verhouding tussen tekst en beeld dat centraal staat, maar daarnaast ook de spanning tussen of het ineenschuiven van dag en nacht, licht en donker. Bij Lorand is dit een vertrouwd motief: tijdens de 50ste Biënnale van Venetië creëerde hij zes locaties in de binnenstad waar hij daglichtruimte schiep gedurende een deel van de nacht.
Praktische info
De installatie is nog tot 3 april te zien in de Wintertuinstraat 23 in Gent. Toegankelijk van donderdag tot en met zondag van 17 tot 21 uur.
Voor meer info over Michel Lorand, klink hier.
© 2005 GENTBLOGT VZW