Mé-TISSAGES

zaterdag 26 maart 2005 21u59 | Michel Vuijlsteke | 6 reacties
Trefwoorden: , .

Loreta VisicWij wonen aan de achterkant van het MIAT, en ‘t is al een paar dagen dat we ‘s morgens met de kinderen in het voorbijrijden naar school een huisje in wasgoed zien staan. De kinderen benieuwd, en dus beloofd dat we er dit weekend zouden naar gaan kijken.

Zij wilden alleen maar het huisje zien, want het museum vanbinnen hàdden ze al lang allemaal gezien, papa, maar ik had een verborgen agenda: ik had beloofd voor gent.blogt te gaan kijken naar Mé-TISSAGES, de biënnale rond kunst en texties. Ik heb de kinderen dan maar naar binnen meegelokt met de belofte dat ze zelf de knoppen van de lift mochten bedienen.

Allemaal samen eerst nog eens—met de lift!— de andere verdiepingen op een drafje afgegaan. Helemaal bovenaan getoond waar ons huis is (daar, naast dat witte huis), de machines afgelopen, wel twintig keer moeten zeggen dat ze overal af moeten blijven (waarom er altijd zo’n luide sirene is? omdat je altijd aan dingen komt waar je niet mag aankomen meisje), in den duik foto’s genomen van vanalles en nog wat (het mag eigenlijk helemaal niet), en uiteindelijk na een klein halfuurtje op het eerste verdiep beland waar de tentoonstelling was.

Ik had er helemaal niets over gelezen, kwestie van er totaal onbevangen naartoe te gaan. Ik heb ook de briefjes bij de kunstwerken in eerste instantie niet gelezen, en me laten assisteren door mijn twee ad hoc kunstcritici van bijna-zes en bijna-vier.

Ze waren meteen onder de indruk van wat later bleek Ernesto Neto en Franklin Cassaro’s A Contemporary Woman and the Shadow of the Wind te zijn:

A Contemporary Woman and the Shadow of the Wind

…een soort opgespannen windtunnel-nylonkous-koeltoren, met blauwe kubusjes die erin zweven op wind uit een ventilator, de kinderen vonden het fantastisch .

Jan Fabre’s Privy/White (eikes, een toilet) en Privy/Red (maar allé, allemaal bloed in dat toilet) vonden ze maar niets, maar me too, I would like to save the world, een installatie van Gudny-Rosa Ingimarsdottir (elastiekjes!) vonden ze dan wel weer wijs.

Tracy Emin’s patchwork vonden ze niet mooi (ik ook niet), en Shane Waltener’s Knitting piece hadden ze niet eens zien staan. Ik eigenlijk ook niet, moet ik zeggen: is het nu een ironisch statement dat er vijf stoelen staan, maar dat het bijschrift zegt “performance – 6 breisters, 6 ronde breinaalden, wol, 6 stoelen”?

Knitting piece

Enfin ja, het is gemakkelijk om je vrolijk te maken over sommige stukken (en Wim Delvoye’s geborduurde plakken hesp hebben we dan nog niet eens gevonden), maar versta me niet verkeerd. Mé-TISSAGES is zeer de moeite waard.

Het klinkt allemaal zeer zwaar in de brochure, met creatieve verstrengelingen links en het MIAT als fysieke en mentale ruimte rechts, maar het is wel degelijk zo. De wisselwerking tussen kunst en technologie is boeiend, en de kunstwerken gaan wel degelijk een dialoog aan met de indrukwekkende ruimte.

De werken gaan van intiem tot monumentaal, maar als ik er één fundamentele kritiek op heb, is het wel wat er aan de ingang staat:

De aard van de presentatie is heel uitnodigend om de kunstwerken niet alleen te bekijken maar ook te betasten. Mogen wij u uitdrukkelijk vragen de kunstwerken niet aan te raken.

Begrijpelijk? Ja. Sommige van die kunstwerken overleven het echt geen week als je er zou aan mogen komen (dat zegt misschien ook wel iets over het vakmanschap van sommige van die kunstenaars :)), maar andere zijn dan weer wél degelijk gemaakt, en zó tactiel en uitnodigend, dat het echt wel een gemiste kans lijkt. Heel erg spijtig.

Ik kan niet inschatten of de tentoonstelling zich op een internationaal niveau beweegt, maar zowel de kinderen als ikzelf waren er aangenaam van onder de indruk. Mijn persoonlijke favorieten zijn Louis De Cordier en Sarah Pillen’s sculpturen in vilt, die me al de hele namiddag niet meer loslaten. Zouden die mensen te contacteren zijn, en zouden ze van die sculpturen verkopen voor een betaalbaar bedrag?

Vilt

En zouden ze het niet erg vinden dat mijn oudste er één helemaal platgeduwd heeft op de eerste dag van de biënnale?

Info: Mé-TISSAGES, biënnale rond kunst en textiel, van 26/3 tot 16/5/2005 in het Museum voor Industriële Archeologie en Textiel, Minnemeers 6, 9000 Gent.

© 2005 GENTBLOGT VZW

6 reacties »

  1. Reactie van Guy

    Binnenkort ben ik met gasten in Gent. Na zo’n recentie kan je niet anders dan daar eens ‘binnen te lopen’.

  2. Reactie van Lena

    Héél leuk verslagje. Ik ga ook eens het brugje oversteken om eens binnen te wandelen!

  3. Reactie van i.

    ik heb ook al zin om te gaan…. staat op het programma voor één van de volgende weekends.

  4. Reactie van Iris

    Wij hebben vandaag gans ‘t MIAT plat gelopen (allé bij wijze van zeggen) en Mé-Tissages is ons ‘t best meegevallen !
    Heel verrassend hoe kuntenaars “textiel” heel verschillend benaderen. Persoonlijk vond ik de geborduurde sneetjes ham van Wim Delvoye uniek; zo iets van een origineel geschenkje.
    ‘k Heb er ook iets over geschreven in mijn cultuurblog.

  5. Reactie van Luna

    Bedankt voor de tip – ik ga zeker kijken!

  6. Pingback: Mé wadde? Ah! Mé tissages! — Michel Vuijlsteke's Weblog