RSSRegie Mortis – de recensie
Op Gent.blogt is er van alles te lezen. Sommige bijdragen lossen op in het geheel, andere weken discussies los of leveren amusante reacties op. Een post over een boek leverde in geen tijd 35 comments op met vooral lovende woorden. Gent.blogt nam het boek ter hand en onderwierp het aan een grondige doorlichting. Hier de mening van Smetty en Lena.
Smetty spreekt: Door al die lovende bijdragen op het eerste bericht over Regie Mortis was mijn aandacht onmiddellijk getrokken. Ik nam het boek mee op vakantie en las het bijna in 1 ruk uit.
Regie Mortis is een politieroman. Het verhaal speelt zich af op herkenbare plaatsen in Gent. De “literaire versie van Flikken” zou zeker een toepasselijke omschrijving kunnen zijn. Het boek volgt twee verhaallijnen: de misdaad enerzijds en een team uit het politiekorps dat belast werd met de zaak anderzijds. Net zoals bij Flikken is de relatie tussen de agenten onderling een belangrijk deel van het verhaal.
De misdaad dan. Het verhaal begint met een diefstal bij de rijkere inwoners van Gent. Niet snel daarna escaleert het geweld en eindigt met de moord op een medewerker van het café “‘t Gordijn”. De medewerkers van dit café en het aanwezige toneelgezelschap zullen een belangrijke rol spelen doorheen het verhaal. Bij de politieagenten volgen we vooral hoofdinspecteur Jan Hoffer en rechercheur Tina Van Tacq, die niet alleen professioneel met elkaar in aanraking zullen komen.
Hoe het afloopt kunnen we natuurlijk niet verklappen. Het boek leest in elk geval als een trein. Ik kon er niet met stoppen, het moest uit. Katrien heeft een erg visuele manier van schrijven waardoor je helemaal betrokken geraakt bij het verhaal. Dat het zich afspeelt in Gent maakt het er alleen maar interessanter op. Van sommige locaties vroeg ik me echt af waar het zich zou kunnen bevinden. Het boek leest bijna als een scenario. Samengevat zou ik zeggen: visueel, vlot en spannend.
Lena spreekt: Gent.blogt was nog maar net uit de startblokken en ik vond in mijn bus een flyer voor een boek. Nu, veel flyers krijg ik niet in mijn bus, zeker niet van boeken en nog veel minder van Gentse boeken. Als boekenwurmpje en als Gent-fan was dat een kans dat ik niet kon laten liggen.
Het boek leest – zoals Smetty het zegt- echt als een trein. Katrien heeft een hele vlotte schrijfstijl en je moet je dus niet door ellendig moeilijke zinnen worstelen. Extra troef is uiteraard dat Gent een centrale rol speelt in het verhaal. Sommige plekken herken je dadelijk (theater ‘t Gordijn!) en de beschrijvingen zijn dan ook heerlijk. Van andere plekken wil je de kaart nemen van Gent om te zien waar het zich precies afspeelt. Misschien was dat nog een ideetje geweest, een plannetje in het boek?
Het boek is goed, echt goed, maar om super te zijn ontbreekt het nog aan iets. Soms vond ik de schrijfstijl iets té eenvoudig, waardoor het teveel leek of ik een jeugboek aan het lezen was. Bij enkele wendingen in het verhaal had ik een eigenaardig gevoel, vond ik niet helemaal kloppen. En af en toe had ik er een Flikkengevoel bij: heerlijk omdat het in Gent is, maar het scenario kan beter…
Maar alleszins: dit smaakt naar meer. Ik kijk vol ongeduld uit naar het volgende boek van Katrien. En ze heeft ons beloofd dat het over Gent zal gaan!
Het boek en enkele interessante locaties inspireerden ons tot een podcast. Weldra te beluisteren op deze weblog.
Info:
Te koop bij alle Standaard Boekhandels en Fnac Gent.
https://www.ryserhove.be/hetmoment/
Eerdere berichten over Regie Mortis: klik hier
© 2005 GENTBLOGT VZW
Hartelijke dank aan Smetty en Lena en alle andere gentbloggers. Als (beginnend) auteur is iedere vorm van kritiek enorm belangrijk. Ik lees elke opmerking aandachtig en stel die dan in vraag: kan ik akkoord gaan of niet? Hou ik er rekening mee of niet? Daarom zou ik alle lezers dan ook willen uitnodigen hun mening te spuien via gentblogt of via mijn mailadres. Ik kan altijd bijleren.
ik ga er binnenkort in beginnen zie!
aan alle bloggers, die dit boek hebben gelezen ( of misschien nog niet). als regisseur van de monoloog ‘ de moorden van beernem’, van de hand van Katrien Ryserhove natuurlijk, heb ik het genoegen katrien goed te kennen. katrien, staat open voor kritiek, zowel positief als negatief. ze heeft de kwaliteit om te luisteren naar menigen van anderen. daardoor behaald ze steeds meer succes. schrijf dus maar veel reacties ( maar lees eerst het boek natuurlijk)!
en voor katrien zelf:… ook al is de weg niet altijd gemakkelijk, ge zijt een bewonderenswaardige MADAM!
De naam ‘Ryserhove’ deed al direct een belletje bij me rinkelen en toen ik de zaak dieper bekeek en uitkwam bij ‘ de moorden van Beernem’ (mijn ouders hebben de volledige reeks van wijlen uw vader en ik heb ondertussen de samengevatte versie in mijn bezit) had ik direct zo iets van: ‘als de dochter zo passioneel is als de vader dan moet dit écht wel de moeite zijn om te lezen’. Dat heb ik ondertussen gedaan en heb nadien ook diverse krantenartikels gelezen omtrent het verhaal. Het is ongelooflijk vlot geschreven, er is zeer veel research gedaan ongetwijfeld, de beschrijvingen van de actie-momenten zijn zeer realistisch en meeslepend en werpen direct een beeld voor de ogen. Ik denk dat het als schrijver (-ster) zeer belangrijk is om je in het verhaal te kunnen inleven (en ja, je moet herschrijven en herwerken) en dat het juist dat is wat dit boek zover boven de middelmaat trekt. Veel goede artiesten, acteurs, muzikanten of schrijvers zijn passioneel en virtuoos maar krijgen niet de nodige promotie en steun. Verkoop jezelf vooral niet zoals sommige andere commerciële ‘topschrijvers’ maar blijf jezelf en blijf schrijven naar je gevoel. Ik wacht alvast vol ongeduld op het vervolg!!
Hallo Katrien,
>
>Tijdens het lezen van jouw boek is mij iets opmerkelijks overkomen.
>Zoals ik reeds verteld heb, lees ik altijd in mijn bed confortabel gesteund door kussens. Op een bepaald moment realiseerde ik mij dat ik reeds een hele tijd aan het lezen was maar dat het besef weg was dat ik aan het lezen was.
>Ik was zo opgegaan in het verhaal dat ik er deel van werd.
>Proficiat! Dat is schrijfkunst, een gave, als je dit kan bekomen bij de lezer.
>Het boek is echt spannend en daardoor zo ontspannend. Alles is zo goed beschreven, de omgeving en de personages, je ziet alles zo voor je.
>Ik kijk al uit naar je volgend boek.
>Het leesexemplaar ligt nu terug in de bib(ingepakt), als je passeert kun je het ophalen. Bedankt voor het lenen.
>
>Tot ziens,
>Lena Devoogt
>Hallo mvr. Ryserhove,
>
>Zoals beloofd heb ik uw boek Regie Mortis gelezen en ik moet zeggen, ik
>was aangenaam verrast. Ik vond het superspannend en bij bepaalde
>passages heb ik letterlijk op mijn nagels zitten bijten. Toch is het
>wel goed dat de spannende scenes worden afgewissled met
>sfeerbeschrijvingen van Gent en ’t Gordijn. Als je Gent een beetje kent
>is het best wel leuk om over bekende plaatsen te lezen in een roman.
>Wat ik ook vreemd, maar zeker niet onaangenaam vond, was het feit dat
>het verhaal vanuit alle standpunten wordt bekeken en niet alleen vanuit
>die van het hoofdpersonnage.
>
>Ik heb maar één opmerking: het boekomslag spreekt niet echt aan. Het
>boek ziet er niet bepaald uit als een politieroman, vind ik.
>
>Voor de rest vond ik het erg aangenaam om Redie Mortis te lezen en ik
>kijk vol verwachting uit naar uw volgende boek.
>
>Elke Van den Broecke
>
>
>
Als eigenaar van Backstage (alias het Gordijn) ben ik blij met de reacties die Katrien met haar boek losweekt.
Als lezer kan ik alleen maar iedereen aanraden het boek te lezen.
Ik ken het gebouw waarin het verhaal zich afspeelt door en door. Het verbaasde mij dan ook dat alles perfekt klopt, tot in de kleinste details. Dat maakt het boek zo realistisch en geloofwaardig. Aangenaam is dat je tot het einde in spanning wordt gehouden.
Superspannend ! Een echte aanrader.
Serge.
Aha, Regie Mortis, ik heb dat boek ondertussen nu ook gelezen. Als een boek zoveel reacties losweekt dan word ik toch wel nieuwsgierig. Ergo heb ik het boek gekocht, mij ergens neergepoot met een pint binnen handbereik en ben beginnen te lezen. Het duurt amper 2 bladzijdes en je wordt al meegezogen in het drieste avontuur van ene aan lager wal geraakte Francis die beter iets langer had nagedacht. Het avontuur loopt vrij slecht af. De daaropvolgende ontwikkeling van de plot en de verwikkelingen waarin een bloedmooie, jonge actrice terecht komt na een afgrijselijke ontdekking in theater ‘t Gordijn houden niet alleen inspecteurs Tina Van Tacq en Jan Hoffer goed bezig maar hielden ook mij in een stevige greep. De Gentse straten zijn als het ware een verlenging van de buehne van ‘tGordijn waar ditmaal geen musical te zien valt maar een cocktail van bedrog, vriendschap, leugens, liefde, maffiapraktijken en collegialiteit. Het is op zo’n manier geschreven dat een mens zou denken dat de schrijfster niet alleen in Backstage heeft vertoefd ( zoals ik hoorde op de podcast) maar ook heeft rondgehangen in de Gentse “twilight zone”. Het boek leest als een TGV en de spanning wordt gestaag opgevoerd; niet met trompetgeschal en trommelgeroffel zoals in de boeken van die andere naar Blankenberge verhuisde, Duvel drinkende misdaadauteur. Neen, de spanning wordt met een druppelteller toegediend: met een akelige precisie krijg je de juiste hoeveelheid op het juiste moment opdat je niet zou wegkijken en zou blijven doorlezen. Inderdaad: mijn pint geraakte niet leeg en werd langzaam ondrinkbaar wegens te lauw en geen schuim meer. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen en was na de finale lichtjes buiten adem.
Nieuwe pint uitgeschonken om te bekomen…en zoals het bier: dit smaakt naar nog. Niet twijfelen, mensen: bij uw eerstvolgende bezoek aan de boekhandel zou dit boek in uw winkelkarretje moeten liggen. Het is echt goed! Doen!
Groeten,
Jan