Dominique Willaert over de diepte-interviews ikv TVDeluxe
Aan iets nieuws beginnen, levert telkens wat schrik en vragen op: hebben de mensen wel zin om met ons te praten, willen zij eigenlijk wel hun verhaal vertellen, voelen zij zich niet lastig gevallen door allerlei soorten buurtwerkers, welzijnswerkers, creatievelingen,…?
Telkenmale blijkt éénmaal deze schrik is overwonnen er heel wat buurtbewoners blij te zijn dat ze gehoord worden en hun impressie over hun wijk, de samenleving waar ze deel van uitmaken, aan iemand kwijt kunnen.
Luisteren als basiswaarde is meer dan ooit belangrijk.
Uit de diverse diepte-interviews dat we afnamen, hoor je mensen aan het woord die op een scherpe manier een aantal zaken in kaart kunnen zetten: de hoop op een fatsoenlijk leven, de betrokkenheid t.a.v. familieleden, buren en vrienden, de zoektocht hoe je met de moeilijkheden des levens kan omgaan.
Eén van de meest pregnante vaststellingen is dat het uit elkaar gerukt worden mensen van elkaar doet vervreemden. Uit meer dan één gesprek komt naar voren dat de mensen in een wijk de nood aan meer uitwisseling van ervaringen en verbondenheid formuleren. In mensentaal voel je het afgrijzen wanneer mensen anoniem naast elkaar leven, elkaar geen goeiendag meer zeggen. Vooral jonge koppels lijken hier soms met de vinger te worden gewezen. De ratrace tussen mensen, die veroorzaakt wordt door een economie die mensen als concurrenten beschouwd, splitst de samenleving op in ‘have’s’ en ‘have nots’.
Mijn pa zei me ooit dat het eigen geluk altijd in verbinding moet staan met het streven naar geluk en welzijn van al wie ons omringt: los van de afkomst, ras, of voorgeschiedenis.
In de diepte voel je dat de meeste mensen dit ook willen. Alleen worden ze met allerlei onzin overladen: moeten consumeren, er goed uitzien, het ideale gewicht, de juiste maat, de juiste en liefst schoonste vrienden, status en ook wel macht. Hier en daar zie je mensen NEE zeggen, maar de meesten worden meegesleurd in de maalstroom van het hyperkaptitalisme: Ikke, ikke, ikkke,…
Dagelijks proberen diverse individuen en organisaties een tegenkracht te vormen, op zoek naar meer verbondenheid, diepgang en betrokkenheid. Oude waarden die binnenkort als avant-gardistisch zullen worden beschouwd. Daar ben ik quasi zeker van!
Foto: ©Strash/Victoria Deluxe
© 2005 GENTBLOGT VZW
“Een van de meest pregnante vaststellingen is dat het uit elkaar gerukt worden mensen van elkaar doet vervreemden.” Tsja, uit elkaar gerukt worden is geen pretje. Als ik de columns van meneer Willaert zo lees, krijg ik de indruk dat die sociaal-artistieke sector een hoog pastoorsgehalte heeft. Nee?
Luisteren is inderdaad een vaak vergeten basiswaarde die hier met een zeer concreet voorbeeld is ingevuld.