RSSRaf van Kommil Foo te gast
Raf Walschaerts is al 17 jaar de helft van Kommil Foo. Deze week (vrijdag, zaterdag en zondag) speelt Kommil Foo ‘spaak’(gloednieuwe voorstelling!) in zaal Capitole. Alle info op www.kommilfoo.be
Mariakerke, Zondag 1 mei.
Na wat tellen en cijferen kwam ik tot de volgende heuglijke conclusie: ik woon 22 jaar in Gent. Een paar jaar op kot meegerekend. 22 jaar mijn eigen goesting kunnen doen. 22 jaar eindelijk achttien zijn. 22 jaar geen uur hebben om thuis te moeten komen. 22 jaar bij mijn lief mogen slapen. 22 jaar zat thuis mogen komen. 22 jaar eindelijk een grote mens kunnen zijn. Nice!
Alles heeft te maken met associaties. Er valt niks te beginnen tegen associaties. Hardnekkig kleven ze op de wereld. Ik kan geen witlof met hespenrolletjes eten zonder aan mijn moeder te denken. Elvis Presley horen is met mijn vader in de auto zitten, en in fonetisch Engels meebrullen: wantoepatinencountijeel (went to a party in the county jail). Een pasgeboren kuikentje blijft levenslang zijn moeder zien in de eerste de beste straathond die op dat moment passeert. Zo blijft deze stad voor mij geassocieerd met …euh…mijn goesting doen.
Ze woonde in de Kunstlaan. Tenminste: daar zat ze op kot. Ik leerde haar kennen in december 1983, in de 1e kan.psychologie. Liefde op het eerste gezicht! Passie! Opwinding! De vrouw van mijn leven! Voor elkaar geboren! Een belegering van een paar maanden later begon ze dat eindelijk ook te vinden en van toen af at, sliep, studeerde, beminde en bedreef ik de liefde in de Kunstlaan. Van zondagavond tot vrijdagavond. Weekend thuis in grensdorp Essen, dan de trein op en weer naar Gent. Ze was er dan al, in de Kunstlaan. Ze wachtte , en ze wachtte niet zomaar: ze wachtte op mij!
Een kleine beschrijving is hier misschien op zijn plaats: ze had lang rood haar, was perfect gebeeldhouwd door de grote manitou, had helderblauwe ogen en sprak met een franse rrr …en ik herhaal: ze wachtte op mij! Elke zondagavond.
De treinrit van Essen naar Gent duurt ongeveer een uur. Een lang uur. Vervolgens aankomen in Gent St.Pieters, plein oversteken, en dan te voet door het park. Een prachtig park, vond ik…en hoe dichter ik bij de kunstlaan kwam, hoe prachtiger ik het vond.
Ook het plein voor het station trouwens: prachtig! De trams: prachtig! De Gentenaars in de straten, in de auto’s: prachtig! Echt een prachtige stad Gent! In ieder geval alles in een straal van 1 km rond de kunstlaan: prachtig!
Op de hoek van de kunstlaan en de binnenring nog op mijn eentje een Hoegaarden drinken (van het vat, wat toen nog een nieuwigheid was, en in Essen niet bestond… prachtig!). Uitstellen van genot heet dat.En dan de hemel binnen.
Zij woont al lang niet meer in Gent. Ik wel. In ieder geval vlakbij. Met een andere vrouw, met een andere kleur haar,en met een gentse rrr. Even prachtig. Zonder twijfel.
Foto: copyright zap.be
© 2005 GENTBLOGT VZW
prachtig! zeker op zo’n stormachtige maandagmorgen is wat nostalgie naar de good ole days wel mooi meegenomen ;-)
maar nu is het toch niet veel slechter in Gent, medunkt…
benieuwd naar ‘tvervolg :-)
Mijn week kan alvast niet meer stuk. Lijkt wel een weekje Kommil Foo te worden. Elke (?) dag een stukje Raf op mijn ontbijt-boterham en dan vrijdagavond met z’n twaalven naar ‘Spaak’ (reeds eerder als try-out gezien in NL [https://gent.blogt.be/2005/03/06/spaak]) een cadeautje voor mijn verjaardag.
‘k Zal bij het afreizen naar het vader/moeder- land deze week, eens heel goed naar Station Essen kijken en ik weet wel zeker dat ik een brede glimlach ga produceren!
En van poëzie gesproken…de liefde bedrijven in de Kunstlaan!
(ben terzake nooit verder gekomen dan de Kikvorsstraat, geef toe klinkt heel wat minder hé?!)
In mijn studententijd heb ik ook wat afgeveugeld in de Papegaaistraat…
@ Hariko…nivo?!
@Hariko: Nouja, waar kan je beter vogelen dan in de Papegaaistraat ?! (lol)
Op de vogelmarkt ?
Joepi..
ik ga zaterdag ook naar Spaak en deze gastblogger lijkt me de ideale opwarmer, een hele week aan een stuk, olé!
Raf, mss kan je een “meet and greet” verlotten onder de lezers?
dat zou pas de kers op de taart zijn!
bij deze stel ik me kandidaat
Ik had gelezen: heel wat ‘afgevleugeld’ in de Papegaaistraat :-)
Prachtig beschreven van iets dat niet prachtiger kan zijn…
Als je ooit op een zondagnamiddag een roodharig meisje van 19 met een brede glimlach door het sint-pietersstation ziet dartelen, door het citadelpark ziet lopen, of in de Kunstlaan even eerst naar het raam ziet blikken voor de deur open te doen, om al een eerste glimp op te vangen van wat er binnen te wachten staat…
Dan weet je dat de hemel nog steeds in de Kunstlaan ligt, en dat gent nog steeds het prachtigste is op een zondagmiddag..
Een roodharig studentinneke
Was het toevallig de kunstlaan 22? Ze doet mij erg denken aan een madam die toen met mij op kot zat in de de Kunstlaan 22 en ze was effectief prachtig!