RSSGroot Begijnhof
Ik werk momenteel aan mijn tweede thriller, een soort vervolg op ‘Onzichtbaar’. De koppige Gentse speurder Dirk Vereecken is mijn hoofdpersonage gebleven. Gent wordt nog meer dan in het eerste boek de plek waar de belangrijkste feiten zich afspelen. Ik ga dan ook, zoals een filmregisseur, constant op zoek naar geschikte locaties die passen bij de plot of de gemoedsgesteldheid van mijn personages. Voor een belangrijke scène had ik mijn zinnen gezet op het Groot Begijnhof van St-Amandsberg. Toen ik er voor het eerst kwam ter gelegenheid van een tentoonstelling van glassculpturen, werd ik opgezogen in een onwereldse stilte, in een indrukwekkend geschiedkundig cocon. Het werkte als een teletijdmachine, in een paar seconden was ik van de steedse drukte opgegaan in een rust die mijn ziel waste. De ervaring was in mijn genen blijven hangen.
Woensdagnamiddag ging ik er terug, tuk op een nieuwe wasbeurt, nieuwsgierig naar de bruikbare details voor mijn boek. Het werd een irritante onderneming: op een kwartier tijd moest ik me acht maal tegen de nietsvermoedende gevels aandrukken om niet te worden overreden door aanstormende auto’s. Met een ziel, zwart van de uitlaatgassen, ben ik afgedropen. Unieke ervaringen laten zich blijkbaar niet klonen.
Ik nam alleen het vreemde beeld mee van de kerk die de kleine wereld er in twee snijdt: voor haar keurig, gemillimeterd gras met boompjes die paddestoelen zijn geworden, achter haar een vette weide, waarin drie koeien herkauwend een surrealistisch verhaal vertellen. Je moet het toch gezien hebben. Ga wel als de auto’s slapen en wees voor 23 uur de poort uit.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Dat sommige auto-bestuurders het Groot Begijnhof zien als een autorace-circuit heb ik ook al mogen meemaken. Op een regenachtige avond vlamde een dikke BMW doorheen één van de kleine straatjes van het Begijnhof en juist natuurlijk doorheen een grote plas water. Gevolg was dat ik volledig afdroop van slijk en water en in deze toestand moest ik dan nog gaan luisteren naar een voordracht in het cultureel centrum in het Begijnhof. Ze zouden beter het Groot Begijnhof autovrij maken zodat het terug een oase van stilte en rust wordt. Er is parkeerplaats genoeg buiten het Begijnhof en het is voor ieders zijn conditie goed om eens de benenwagen te nemen. Deze maakt tenminste geen lawaai en spat geen water op.
Het ‘verheugd ‘ me te mogen lezen dat ook andere mensen niet gediend zijn met de wagens die , inderdaad soms los ‘rijden’ in het begijnhof.
Ik wil toch even een ander aspectje aankaarten van het gevoel van rust en ook even aanstippen dat er weinig of geen inetresse bestaat van uit het stadsbestuur (geschiedenis heeft ons geleerd dat dit monument er staat na het ‘anti-klerikale’ gevoel van Het Gentsbestuur enkel decenium geleden, ) en zoals het een goede belg betaamt herhaalt de geschiedenis zich.
Het begijnhof beschikt over, beter gezegd beschikte, over een uniek museum die nu totaal aan het verwaarlozen is.
Ook het respect van omwonende of bewoners, alsook deze van de mensen tewerkgesteld in een van de aanwezige ondernemingen is NUL, jammer zoals veel gebeurd een verloren ‘zaak’
ja ,parkeren buiten het begijnhof ,maar waar?ik heb mijn bedenkingen om in het donker door die straten te lopen qua veiligheid.En juist daarom kiezen de meeste bewoners binnen het begijnhof te parkeren denk ik .Er is nergens een deftig parkeerplaats