RSSVroeger, was het allemaal …
Pauze op de Korenmarkt. Terrasje.
En toen, en toen. Kreeg ik ineens last van weemoed.
Jaren geleden was dit mijn favoriete plekje.
Ik was toen ‘garçon’ in de ‘Forum’ en na mijn werktijd heb ik er uren, dagen, nachten versleten met kletsen en zeveren en lollen met klanten, vrienden, met patron ‘Bokseur’ Daniël, ‘Den Duuzjardin’, die meer op het terras zat dan achter zijn kassa.
Zaten we te lachen en ‘punten’ te geven aan de boerkens van den buiten die voorbijkwamen, draaide daar mijn eerste tong.
Was daar voor de eerste keer strontzat. Dan gingen we met heel de bende onze kater wegeten in café-hotel Du Progrés. Tijdens de Gentse Feesten poen geschept, ohlala, op tien dagen had wel je 100-duust muken binnen. Na de feesten gingen we dan met al het horecapersoneel van de markt het zwijn uithangen in het (toen) nieuwe Novotel om de hoek. Allemaal met kleren en al het zwembad in en daarna verder feesten in één van de kamers, (“We pakken de suite!”) wakker worden met een wildvreemde in je armen.
Had daar voor de eerste keer een gebroken hart. Bolde daar mijn eerste frietzak en snoof mijn eerste lijn. Wist toen waar de beste toiletten waren om ze ‘deftig te kunne leggen’.
Kwam zatte Frans de schoon maagdekens verleiden en Tsjoeleboele een danske doen.
Walter De Buck kwam zijn beklag maken bij ons omdat hij niet binnen mocht in het Vliegend Peerd op ‘t Klein Turkije. “En zhen hier alles aan mij te danken!”.
Toen nog de Chinees in vlammen zien opgaan, een razzia in het Dambert meegemaakt, een stoelengevecht tussen de linksen van het Dambert en de rechtsen van de Platte Beurs.
(“Zouden we niet eens de flieken bellen, Daniël, het ziet er serieus uit!”
“Joengne, nie zoage, ge ziet toch wel dat die ulder oant amuseren zijn, woar ?)
De café van Gloria in de fik zien gaan, iedereen wist dat het voor de verzekeringen was want het hele personeel, de kok en madame pippi stonden al een halfuur voordien bij ons aan de toog zich te bezatten.
Toen mocht je nog parkeren op de Korenmarkt. Ik had toen een Citroën DS. Dat was toen volledig ‘in’ en een ongeloofelijke ‘attout’ om gasten en wijven binnen te draaien.
Als ik kwam werken stond die altijd pal voor de Forum.
Ik was toen 19 jaar, ging gaan werken om mijn studies te betalen en had er de tijd van mijn leven.
King of the Korenmarkt. All seemed limitless.
En nu ? En nu is alles weg, de Forum bestaat niet meer, den ‘Duuzje’ is na talloze faillisementen (volgens het laatse wat ik gehoord heb) taxichauffeur geworden. Franske is dood en Tsjoeleboele waarschijnlijk ook. Veel vrienden zijn niet meer. Tsja, ééntje heeft zich opgehangen, die snuif moet je niet blijven doen. In het Dambert ruikt het nu zelfs fris, daarbij: van die jointen viel ik toch altijd in slaap, no miss. Nu is er nog alleen maar een onpersoonlijke bediening op het terras (cola? verdien je niets aan) en gejaagde mensen die voorbijlopen, ik zou ze zelfs geen ‘punten’ meer willen geven.
Das het leven zeker ?
© 2005 GENTBLOGT VZW
ja punten geven aan mensen, typisch de hedendaagse tijd ze doen zelfs hun best niet meer om voldoendes te krijgen ;-)
nen Déesse verdikke! edde daar ne foto van? met u op de motorkap?
Ge vergeet er toch nog een paar : Claude van den Upstairs die constant ruzie had mee zijn ex en zijn garçons en zijn broer Didier die er naast zat in den Downstairs en zeker niet te vergeten ‘Elvis’ ook ‘Beer den Arme’ genoemd die portier stond in den Green Apple. Waarschijnlijk heb ik er ook nog enkelen vergeten en te veel zijn de anekdotes om op te noemen maar ze zijn zeker meer dan een boek dik.
Inderdaad, dat was toens nog eens ne Koornmarkt om van te dromen. Gelukkig hebben we hem meegemaakt en kunnen we het nu aleen nog maar aan onze kinderen vertellen hoe het ‘In oenze tijd wel was”.
Als het een schrale troost mag zijn: Tsjoeleboele leeft nog steeds. Vorig jaar althans. Toen stond ze in de schemerte door ons raam naar binnen te staren. Verschietachtig, jazeker. Some of them are still out there, kop op!
Beste Bert. Nee toch ? Ach man, het is toch niet waar zeker? Waar? Ze moet ergens in een home zitten, nee toch. Komaan vertel me, waar ? Ik heb weinig tijd maar voor een interview met haar wil ik alle tijd maken. Stom hé? Ze was naast
Don Camillo een figuur in Gent en dat mogen we niet vergeten.
Ik woonde toen in de Tolhuislaan, ‘t moet net geen jaar geleden zijn (‘t waren in alle geval Gentse Feesten). Maar veel wijzer kan ik je ook niet maken, tenzij ze er een gewoonte zou van maken om ieder jaar in die buurt op te duiken, natuurlijk :-)