Openingsavond Blue Note Festival

vrijdag 15 juli 2005 19u01 | ilse | 1 reactie
Trefwoorden: .

Dat de Gentse Feesten dit jaar langer dan tien dagen duren, vertelden we u eerder vandaag, maar naast de officieuze festiviteiten op de Vlasmarkt was er gisteren ook al een officieel aangekondigde eerste activiteit: de openingsavond van Blue Note Festival. Wij zijn er als de kippen bij als er iets te beleven valt en waren dan ook paraat. Met notaboekje (i.) en fototoestel-met-nieuwe-lens (Bruno) in de aanslag.

De spits van Vlaanders leukste Jazzfestival werd dit jaar afgebeten door het Robin Verheyen Trio en die eer was meteen een deel van de beloning omdat deze drie vorig jaar “Jong Jazztalent in Gent 2004” wonnen.


Robin Verheyen Trio


Als Verheyen (sax) Guus Bakker (akoestische bas) en Toon Van Dionant (drums) het podium beklimmen, vallen twee zaken ons onmiddellijk op. Ten eerste dat deze heren naar jazz-normen piepjong zijn: Robin Verheyen zelf is amper 21 en zijn companen lijken nauwelijks ouder. Een tweede in het oog springend feit is dat jazz-muzikanten allesbehalve hip en trendy volk zijn. Wij zagen beige broeken, foute hemdjes en brave brilletjes en moesten daar best even over glimlachen.
Met het geluid dat dit trio produceerde zat het dan weer wel snor: van zwoele zomeravondmuziek die doet verlangen naar koele witte wijn, over meer swingende nummers tot wilde en ietwat chaotische composities. Deze jongelingen verkennen een zeer breed spectrum van de jazz-muziek: we hoorden deuntjes die ons aan popmuziek deden denken, composities die zo als filmmuziek kunnen dienen en een aantal nummers die duidelijk enige rock-invloeden hadden ondergaan. Verder dan één kippenvelmoment tijdens “Closed Books” kwamen we echter niet. Bijwijlen mocht het dus iets spannender voor ons en wat meer experiment ware fijn geweest, maar al bij al was dit een zeer verdienstelijk optreden waar we zeker van genoten hebben.

Voor het tweede deel van deze recensie heeft ondergetekende een bekentenis te maken. Tijdens de aankondiging van de McCoy Tyner All Stars zat ik nog ijverig te noteren. Ik kan u dus vertellen dat McCoy Tyner een monument is binnen de jazz-muziek, onder andere door zijn legendarische samenwerking met John Coltrane voor het album “My favourite Things”, dat geldt als één van dé referentiepunten in de jazz.
En dat deze grote meneer zich heeft laten omringen door uitstekende muzikanten: altist Gary Bartz (werkte oa. met Miles Davis) , trompettist Terell Stafford (Lincoln Center Jazz Orchestra, de Mingus Big Band,..), drummer Eric Gravatt en bassist Charnett Moffett(oa. bij Herbie Hancock) zijn niet van de minsten.
De naam die in deze band echter het meest tot de verbeelding spreekt is die van Ravi Coltrane. Inderdaad, zoon van. En een laatbloeier die pas op zijn 21 ste jazz begon te studeren.
Dat heb ik allemaal voor u genoteerd, inderdaad.


Ravi Coltrane

En daarna niets meer. Van zodra het voorgenoemde gezelschap het podium beklom en de eerste klanken uit hun instrumenten persten was u dienaar namelijk compleet van de kaart en kwam er van noteren niets meer in huis.
Die kracht, die virtuositeit, de schitterende composities: het valt nauwelijks met woorden te beschrijven.
Als een verlicht despoot met vriendelijk opa-trekjes houdt McCoy Tyner zijn band stevig in de hand en het is op verschillende momenten duidelijk dat hij de baas is die beslist wie wanneer soleert. In die solo’s echter (en ook wel in de muzikale gevechten tussen bijvoorbeeld bas en piano) komen de muzikanten stuk voor stuk in het voetlicht als virtuoze spelers die als het ware één zijn met hun instrument.


Mc Koy Tyner

U hoort het al, ik was laaiend enthousiast. En ik was niet de enige: als de All Stars het na een uur concert en een encore van twintig minuten definitief voor bekeken lijken te houden haalt een enthousiaste en volhardende zaal (dik tien minuten applaus en gegil was er voor nodig) hen nogmaals terug. Een terugkomst die op een staande ovatie wordt onthaald en meteen een eerste hoogtepunt vormt van het BNF: als de openingsavond een refentiepunt is voor het verdere festival, dan beloven het tien boeiende dagen te worden daar op de Bijloke.

Info:
Blue Note Festival, op de bijloke.
Programma vindt u hier.
Beelden door Bruno, de volledige set vindt u hier.

© 2005 GENTBLOGT VZW