RSSWerken tijdens de Gentse Feesten
Hoewel ik als Gent.blogt-schrijver uiteraard enorm hou van de Gentse Feesten neem ik toch niet de volle 10 dagen verlof. Waarom niet, vraag je je af? 10 dagen aan een stuk feesten is me een beetje van het goede teveel en ik spaar mijn verlof een beetje op om op reis te gaan hier en daar. Ik ga dus gewoon werken tijdens de Gentse Feesten. Om me naar mijn werk te verplaatsen doorkruis ik met mijn fiets een deel van de Gentse Feestenzone: Lange Munt, Groentenmarkt, Graslei. Alternatieve routes (ik wissel graag eens af) kunnen via de Korenmarkt, Oudburg gaan. Zo’n routes leveren tijdens de Gentse Feesten altijd leuke taferelen op. Een paar impressies:
’s Morgens zie ik de mannen van Ivago aan het werk. Tussen de laatste dronkemannen kuisen zij alle rommel op. Voor mij is het meestal laveren over de kapotte plastieken bekertjes. De verschaalde biergeur komt er automatisch bij. Vanmorgen riep er één naar mij: “Ga maar vlug naar huis, jongedame†maar helaas ik moest niet vertrekken. Blijkbaar zie ik er toch niet zo fris uit ‘s morgens. Op de Graslei is de opkuis meestal al achter de rug en is het leveren van vers vocht volle bak begonnen: de vaatjes rollen af en aan. Het moeilijkste is echter de mensen die een stukske in hun kraag hebben te ontwijken. In een voorgaande editie is er één achter me aangelopen om mijn fiets vast te grijpen, wat bijna tot een valpartij leidde. Stel je voor wat dat zou geven als ik langs de Vlasmarkt moet gaan.
’s Avonds rond een uur of 6 is het iets helemaal anders. Dan is het family time op de Gentse Feesten. Jonge koppels komen er de sfeer van vroeger opsnuiven, nu echter elk een buggy voor zich uitduwend. Of drie jengelende kinderen aan hun arm.
Na een lange werkdag ontbreekt het me vaak aan energie om een serieuze omweg te nemen, dus waag ik me –met de fiets aan de hand- toch maar door de Gentse Feestenzone Na een meter of 10 krijg ik meestal de eerste boze blik van een jonge moeder. “Wat doe jij hier met je fiets, rij mijn kinderen niet omver!â€, zeggen haar ogen. Ik probeer dan met even boze blik terug te kijken: “Ik woon hier in het centrum, ik moet naar huis, mijn fiets is smaller dan jouw buggy en ik rij niet met mijn fiets over jouw tenenâ€. Mijn tocht duurt ’s avonds makkelijk 10 minuten langer dan normaal.
Spannend allemaal, toch?
Begrijp me niet verkeerd: ik woon dolgraag in het centrum en daar zijn nu eenmaal voor- en nadelen aan verbonden. Maar ik neem er de nadelen graag bij zeker als ik op een andere Gentse Feestenavond iets te diep in een plastieken beker heb gekeken en ik te voet naar huis kan hobbelen… (da’s voor later deze week!)
© 2005 GENTBLOGT VZW
Dear Lena,
ik vraag mij regelmatig hetzelfde af: waar halen mensen de sado-machosisme vandaan om met buggy gevuld met kindervreugd door de feesten te stappen. In de namiddag, ok, het is niet omdat je kinderen hebt dat je niet meer mag buitenkomen maar om 22 uur nog proberen langs de Graslei te passeren lijkt mij verdacht veel op een poging om de kotertjes ter plekke achter te laten en ergens een nieuw kinderloos leven te beginnen. Even moedig: mensen die op datzelfde tijdstip proberen te dineren op het terras van de Allegro Moderato op de Graslei. Ik heb voorbijgangers letterlijk stukken zalm zien weggraaien uit de borden van de verbouwereerde eters.
Het is inderdaad al weer goed op gang gekomen. Vannacht zaten wij op de stoep voor mijn appartement te wachten op vrienden die bleven overnachten in onze zetels en nog even hun rugzak moesten ophalen. Tijdens die vijf minuten toch een tiental zatte tot zeer zatte mensen zien passeren, die allemaal de onweerstaanbare drang hadden om aan de vastgemaakte fietsen aan de overkant te beginnen prutsen. Vreemd, hoe dat zo aantrekt…
na al het feestgeweld gewoon even komen observeren op de Kemelbrug (tussen Dampoortstraat en Steendam) is ook al de moeite. de helling van de brug lijkt voor sommigen een onoverwinbare hindernis…letterlijk dan… gevolg; tegen zes zeven uur is er aan de ene kant een spontane samenscholing ontstaan van lallende, zwalpende mensen, die een beetje wachten om de promiles wat te laten bezinken om zich dan uiteindelijk toch aan de beklimming te wagen. meestal gaat dit ook gepaard met het nodige entertainment voor de buurt. zondagochtend zes uur; luidkeels “Goedemorgen morgen,… ” (Nicole & Hugo). maandagmorgen zes uur: luide discussie tussen twee mannen wie nu het minst zat was van de twee. toen ik om 8uur naar het werk vertrok, hadden ze er uiteindelijk iets op gevonden; gewoon de witte lijn in het midden van de weg volgen en je komt vanzelf aan de overkant…dat ze daar nu 2 uur over moeten nadenken hebben? wel even uitkijken voor de autobussen, maar het is ze gelukt ! en als iemand zijn fiets zou kwijt zijn? er liggen er enkele sinds deze morgen op het brede voetpad van de brug, iemand was er de ganse tijd rondjes mee aan het rijden en vond het leuk om er af en toe mee tegen de reling te rijden…maar hé, het zijn tenslotte ook gentse feesten hé!
ik kijk al uit naar morgenvroeg !
En zeggen dat er sommige centrumbewoners zijn die beweren dat ze normaal kunnen slapen!
@Jean Marie de Wulf
Wij slapen als een roos in de Wilderoos! En da’s letterlijk maar een plasje ver van Pole Pole, no way dat mijn madam die plasbarakken moet gebruiken.
@Jean-Marie de Wulf
Ja, hoor, heb heerlijk geslapen, bedankt voor je bezorgdheid. Nu ja, het helpt ook wel dat onze slaapkamer niet aan de straatkant ligt dus lallende zatte mensen horen we niet. En de muziek geraakt net niet tot bij ons!
Ook hier heerlijk geslapen, wij alle vier. En dat is aan de Sint-Baafskathedraal, dus echt wel in de Feestenzone. Mij hoor je niet klagen…
ik slaap ook goed… geen last van de feesten. :-)
…. maar ik moet er bijzeggen:
Ik heb 10 jaar in het centrum centrum gewoond en het was een plezier om op eigen benen nog thuis te geraken…. LOL (of kruipend kon ook nog)
bijkomend ben je het favoriete druppelkot als de euro’s en oude belgische frankskes op zijn ;-) soms een goed hotel.
Maar ook dat neem je er graag bij.
Gentse Feesten en family time…
Zondagavond (rond 22u00) gezien op de Graslei bij de dreunende bassen van Polé Polé: een moeder met een baby van een paar weken oud op de arm. Die zal later niet veel meer van muziek moeten genieten wegens gehoorbeschadiging.
Ik woon lekker ‘op den buiten’, 30km van Gent, maar 10 dagen per jaar zou ik toch wel in het centrum van Gent willen wonen. Elke dag naar de feesten, ook al is het smorgensvroeg om naar de hardnekkige feestvarkens op de vlasmarkt te kijken. En mijn kleine kindjes? die laat ik zeker thuis met oma als babysit erbij. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn kinderen te martelen en in een buggy door zo een massa te sleuren. Wie heeft daar nu wat aan?
Mijn vriendje werkt op de Gentse Feesten; ik niet. Ik vertrek ‘s morgens als hij thuiskomt en hij vertrekt ‘s avonds wanneer ik thuiskom.
Deze ochtend (8u30) ook een toppunt van Gentse Feesten weeën gezien. Aan de Reep ligt een gast te slapen op het muurtje van het oud-seminarie. Hij lag echt diep te slapen. Beetje verlopen type, slordige kleren, dito baard, vieze bandana in zijn haar. Komt er een andere kerel, yuppie type om de hoek gezwalpt, dronken, maar wel trippelend op coke (of zoiets) en z’n stukgetrapte ScapaSport baskets. Zie het als Vlasmarkt meets Eat@café. de yuppie ziet het verlopen type liggen en begint heel hard te roepen: ‘Joehoe opstaan, opstaan, OPSTAAN! ‘t Is morgend, ‘t is al licht, allez, opstaan!’ En hij trommelt lustig op de buik van de slapende kerel. Een paar voorbijgangers lachen. Ik denk: die springt recht en geeft die yuppie een muilpeer. Maar alles wat hij doet is heel rustig zijn hoofd opheffen, een – blijkbaar – onmenselijke inspanning waarbij hij zijn evenwicht verliest en van het muurtje dondert. Om op het trottoir rustig verder te ronken in net dezelfde houding als toen hij op het muurtje lag. Het zijn Gentse Fieste, veur de huugste en de liegste.