Henk Rijckaert: Het vergrootglas
In zijn show “Het vergrootglas” zegt Henk Rijckaert op een bepaald moment dat hij graag mensen observeert. Dat is wellicht een understatement. Een goede stand-up comedian pikt herkenbare situaties uit het dagelijkse leven, vergroot die uit, en vermengt ze in de blender met andere contexten. Rijckaert doet dit ook, maar hij doet dit wel voortreffelijk: hij drukt je met de neus op de realiteit en neemt er tegelijk een loopje mee. Al van in het begin was Rijckaert zeer sterk: het publiek zag een zenuwachtig jongetje, dat in de microfoon een paar flauwe moppen uitstotterde – de meeste mensen kennen immers het onbehaaglijke gevoel om te spreken voor een groep. De manier waarop hij dat deed, was hilarisch. Het publiek was meteen duidelijk in zijn nopjes, en toen kwam Rijckaert pas écht op dreef.
Lachen met Gentenaars (oe, gewaagd), lachen met baby’s, lachen met bejaarden, lachen met seks, lachen met etnische minderheden… He got away with everything. Het kon ook moeilijk anders, want hij haalde zichzelf af en toe onderuit door ook op metaniveau over bepaalde zaken te spreken, wat het allemaal nog veel geestiger maakte. Rijckaert mikt volgens mij op een jong publiek, maar het ietwat oudere volk in de zaal was daarom niet minder gecharmeerd. Naast mij zaten er enkele oudere dames die erg smakelijk om zijn grappen over zijn dikke moeder (“zo dik dat wanneer ze uit het bed valt, ze aan beide kanten op de grond ligt”) en over bejaarde vrouwen konden lachen. Hij weet het publiek – dat voor drie kwartier van hem is – helemaal te charmeren, al speelt ook zijn sloeberuiterlijk ongetwijfeld een rol.
Het was overigens aangenaam om Rijckaert interactie te zien hebben met het publiek. Af en toe stelde hij een vraag, waarop een gevat antwoord kwam van een pientere toehoorder. Rijckaert antwoordde echter telkens even gevat, wat meteen een bewijs is van zijn improvisatietalenten. Zijn publieks- en persoonlijkheidsprijs Humorologie 2005 heeft hij volgens mij terecht verdiend.
Een minpunt was de duur van de voorstelling: een dikke 45 minuten is wel erg kort. Het was voorbij voor ik er erg in had, maar tegelijk besef ik ook dat 45 minuten voor het publiek niet hetzelfde is als 45 minuten voor iemand die op het podium aan een ijzingwekkend tempo zijn ding doet.
Rijckaert treedt vanavond voor de laatste keer op in de reeks Comedy Zone, maar naar verluidt is hij alweer volop een nieuwe act aan het schrijven. In september plant hij een eerste try-out van twintig minuten in de Minardschouwburg, en de definitieve versie wordt gelukkig bijna dubbel zo lang als “Het vergrootglas”.
Om af te sluiten nog enkele grappige links (start de lachband):
© 2005 GENTBLOGT VZW
wat komt die gek op gentblogt doen?
Spam Rony, (de plaag voor Genblogt de laatste tijd.)
ik heb het verwijderd.
I was extremely pleased to uncover this great site.
I want to to thank you for your time for this wonderful read!!
I definitely savored every part of it and I have you saved as a favorite to check out new stuff in your web site.