RSSBlue Note Festival
Hoe zat het nu met het Blue Note Festival? Uw reporter diende zijn dagen te verdelen tussen de Gentse Feesten, het (BN) festival, en de computer, waardoor enige verslaggeving wat vertraging heeft opgelopen.
In de nasleep van de Gentse Feesten heeft menigeen zijn stem geroerd over de omvang ervan, en een mogelijke ‘oplossing’ om het bezoekersaantal de volgende jaren vooral niet meer te laten klimmen. Op bepaalde momenten waren er meer ‘toeristen’ dan inwoners in Gent, en andere evenementen en festivals, zoals Polé Polé, hadden dan ook af te rekenen met een nijpend plaatsgebrek. Los van de vraag of festivals sowieso thuishoren op de Feesten, toonde Blue Note aan dat het allemaal ook ‘ruimer’ kan.
Blue Note Festival heeft om te beginnen al de locatie mee. Het is gelegen net buiten de Gentse feesten kernzone, maar dicht genoeg bij het openbaar vervoer (Sint-Pietersstation), én bereikbaar met tram 1 via de Park+Ride aan Flanders Expo. De Bijlokesite is (grotendeels) ruim genoeg om het doelpubliek aan te kunnen, zelfs al was die ruimte dit jaar beperkt door de bouw- en restauratiewerken die er momenteel plaatsvinden.
Daarnaast zit het ook snor met het concept van de programmatie. Het ‘core‘ jazz publiek wordt bediend tijdens het eerste deel (All that jazz), dat net voor de Feesten van start gaat. Goed getimed om na het festival nog volop van de Feesten zelf te kunnen genieten (van het Jong Jazztalent in Gent concours bvb). Het tweede deel, waarvoor subtiel een vraagteken achter de omschrijving werd geplaatst (All that jazz?) spreekt meer aan tot het Feestenpubliek, dat met een swingender programmatie zeker aantrekking heeft gevonden.
All that jazz
Och! Het eerste deel ging alvast goed van start. Belgiës grootste belofte, het Robin Verheyen Trio, winnaars van de Jong Jazztalent wedstrijd in 2004, mochten, samen met de McCoy Tyner Allstars, het festival openen in de concertzaal van de Bijloke. Of zoals Branford Marsalis het formuleerde: Man, you know how to play that saxophone. Now you’ve got a whole lifetime to think about what you want to say.
Wij gingen vooral op zoek naar wat we dan omschrijven als bezielde artiesten: muzikanten waarvan niet noodzakelijk het professionalisme afdroop, maar die veeleer plezier hadden in hun muziek, en dat ook konden overbrengen op het publiek. Zo onthouden we uit dit luik het zeer aanstekelijke Bert Joris Quartet, de gestreamlinede Dee Dee Bridgewater, Stefano di Battista, mr cool, Terence Blanchard, en beklagen we ons de Dave Holland Big Band te hebben gemist. Dat betekent overigens niet dat de anderen niet goed bevonden waren, enkel dat voornomende groepen net dat ietsje meer wisten te bieden. Want ook John Scofield, Richard Galliano en Don Byron zetten een uitstekende set neer.
All that jazz?
Dat het Feestenpubliek ook effectief de weg naar BNF heeft gevonden, mag duidelijk zijn. Tijdens de optredens van Van Morrison en Buena Vista Social Club, waren de voorziene 3.500 staanplaatsen in de tent gauw gevuld. Zo goed gevuld zelfs, dat een deel van het publiek vrede moest nemen met de schermen buiten, om het concert te kunnen volgen. Het tweede luik van het BNF paste dan ook (meestal) perfect in de Feesten.
Briskey, Solomon Burke, Louie Vega, Tony Joe White, Erik Truffaz, Van Morrison en Buena Vista Social Club wisten als geen ander hun publiek te bespelen. Zelf hebben we daarenboven ook nog genoten van Nouvelle Vague, Mariza, en Cassandra Wilson. Als de programmatie volgen jaar volgens dezelfde teneur wordt verdergezet, zal de organisatie een grotere tent mogen bestellen.
Special Nights
Over Joost Zweegers zijn de meningen zijn verdeeld. Terwijl bijna unaniem ‘s mans durf wordt vermeld voor het aanpakken van een jazzlegende (Chet Baker), is deze reporter verheugd dat het bij die ene poging zal blijven. De zenuwen speelden hem te parten, zoals ook duidelijk bleek uit het feit dat naar het einde toe, met de das ook de stem van de zanger pas goed is losgekomen.
Van Morrison was een buitenkans: een dergelijke act voor een zo luttele som te zien krijgen, was weinige fans ontgaan. Een geslaagd concert, ware het een beetje routineus. Al was de Ierse bard uitzonderlijk goed geluimd, zo heb ik mij laten vertellen.
Wat ons betreft alvast een geslaagde editie. Het maakt er onze verwachtingen voor volgend jaar alleen maar groter op.
De vierde editie van het Blue Note Festival had plaats van 14 t/m 24 juli 2005 op de Bijlokesite. Foto’s van het festival vind u in deze twee flickr sets: deel 1: All that jazz & deel 2: All that jazz?
© 2005 GENTBLOGT VZW
Bon, op het gevaar af om niet objectief te worden verweten: het moet maar eens gedaan zijn met dat zagen over de zenuwen van Joost Zwegers.
Een bedenking: misschien moeten we het beoordelen van zijn stem eerder overlaten niet aan Jazz-kenners die, met alle respect en soms tot hun eigen jolijt, nooit een schijf van Zwegers zelf hebben beluisterd en dus ook niet weten hoe hij “zou moeten klinken”. Bovendien, ik zou het u eens willen zien doen. Voor buiten zijn genre te zijn, vond ik hem best wel te pruimen. En als ge Chet had verwacht, waart ge moeten thuisblijven.
Enfin, Blue Note, absoluut Top met grote T dit jaar. Absoluut memorabel: het definitieve einde van Buena Vista én dus ook van Blue Note 2005. Man, die Madam met grote M kon zingen. Ik krijg er nog koud van!
Tot volgend jaar!
Beste klijn,
Het is je goeie recht om een fan te zijn van Joost Zweegers (zoals ook al in je profiel -dd 21/03/2005- vermeld is) MAAR jazzstandards bewerken en vertolken vraagt eist een beoordeling door jazzliefhebbers en -kenners!
En ja hoor, ik vond hem ook best wel te pruimen – nà dat hij zijn zenuwen overwonnen had – en naarmate het concert vorderde een steeds betere prestatie leverde!
GIGANTISCH genoten van Louie Vega, Tony Joe White en heel erg ontroerd door Dani met Vaya Con Dios en dat voor slechts € 25,-. Voor mijn oude gewrichten wordt het al die uren rechstaan wel heel erg belastend en als je die bijna lege VIP tribune ziet dan doet het allemaal nog een beetje meer zeer. Maar gelukkig stond ik als een volleerde groupie op de eerste rij voor Vaya…dus kon ik wat steunen.
Blue Note doe zo voort en ik vier mijn fieste volgend jaar alleen nog daar.
Ik kende de muziek van Vaya Con Dios wel, maar niet erg goed. Sinds BlueNote 2005 ben ik een regelrechte fan. Fabuleus optreden, fabuleuze muziek. Alleen jammer dat hun nieuwe nummers zoveel platter, geproduceter klinken dan hun rauwere oudere werk. Maar Dani Klein: wat een madam zeg. Van een niveau dat België ver overstijgt. Dank aan Blue Note dat Vaya er ook bij mocht.
@Walter:
For the record: dat profiel werd niet door mij geschreven, en bevat trouwens een aantal knipogen die dat “fan zijn” een beetje moeten relativeren. Ik ben ook geen 13 meer he, en ik had gehoopt dat u dat al had gemerkt.
Verder, laten we het houden op een fijn festival. Dan zijn we het daar tenminste over eens !
Eerste keer (3 dagen) Blue Note Festival voor mij, en ik vond het heel goed. Hoewel de bomen binnen in de tent mij toch een stuk van het zicht (op zowel podium als groot scherm) ontnamen.
Als jazz-leek en zonder religieuse pro- of anti-Zwegersgevoelens heb ik bij die man geen zenuwen kunnen ontwaren en heb ik wreed genoten van het JZSCB concert. Voor de doelgroep “het-kan-me-niet-schelen-of-het-wel-echt-Jazz-of-echt-Chet-Baker-of-echt-Novastar-blah-is”, was het mijns inziens meer dan een leuke avond.
Een randbemerking: ik vind het jammer dat de programmatie van Blue Note verwaterd wordt (en ik ruik daar de commercie in) tot een soort wereldmuziekfestival.
Begrijp me goed, ik heb daar niks op tegen; ik hoor alle muziekjes graag; maar dan moeten ze het niet brengen als ‘Blue Note’.
Als het van mij afhangt dan wordt Blue Note terug een jazzfestival, met kleppers van formaat (zoals bv. Dave Holland of Wynton Marsalis, etc…) aangevuld met andere jazzgroepen.
Andere muziekstijlen, wereldmuziek, rock, en dergelijke moeten dan maar onder een andere naam gebracht worden…
Natuurlijk heeft het tweede gedeelte van het Blue Note Jazzfestival weinig met jazz te maken en zouden ze daar beter een andere naam voor zoeken, maar ik vind dat we met drie (of dit jaar zelfs vijf) dagen topjazz in het eerste weekend als jazzcats niet ontevreden kunnen zijn. Als er de hele feesten door tien dagen lang Blue Note met enkel jazz zou zijn, dan zou het programma net verwateren door te veel middelmaat denk ik.