RSSFilm: Bin-jip
Bin-jip is de derde in het rijtje die ik van regisseur Ki-duk Kim heb gezien. Louter fotografisch is hij misschien iets minder interessant, maar ook qua sfeer is er een duidelijke verschuiving t.o.v. de andere twee (Samaritan Girl en The Isle). Hoewel het aspect geweld nog steeds in het verhaal aanwezig is, komt Bin-jip veel meer over als een poëtische, magisch-realistische film.
Tae-suk rijdt Korea rond op zijn motor. Overdag hangt hij flyers aan de deuren van huizen, zodat hij ‘s avonds kan zien welke (tijdelijk) onbewoond zijn. Daar breekt hij in, maar enkel om voor zichzelf in onderdak te voorzien. Als tegenprestatie ruimt hij op, doet de was, en repareert hij gebroken huishoudtoestellen.
Wanneer één van de huizen toch niet leeg blijkt te zijn, ontmoet hij Sun-hwa, die door haar echtgenoot onderworpen en mishandeld wordt. Wanneer de echtgenoot later thuiskomt, slaat Tae-suk hem neer, en samen met Sun-hwa vlucht hij op zijn motor. Wat later worden ze echter betrapt, moet Sun-wha opnieuw naar haar echtgenoot, en wordt Tae-suk in de gevangenis opgesloten. (De rest moet u zelf maar gaan zien.)
Bin-jip betekent ‘leeg huis’; de Engelse titel van de film is 3-Iron. Ki-Duk Kim verklaart het zelf als volgt:
It was last October when the idea first came to me. I was removing a flyer that was pasted over the keyhole on my front door when it suddenly occured to me that the houses that had these ads intact must have been empty. The image of an empty house that no one enters led to a story of a very lonely person cut off from others. An I wanted to make a film about a man who goes in and fills that emptiness with warmth. People who play golf would know that the 3 iron is the least used club. Imagine the 3 iron stuck in and expensive leathery golf bag but only rarely used. Its image parallels that of an abandoned person or an empty house. At the same time it is the tool with which Tae-suk rescues Sun-hwa and so signifies a hopeful change as well.
Hoewel de ganse film tussen Tae-suk en Sun-hwa geen woord wordt gezegd, is de eenheid en de passie tussen beide protagonisten compleet. Bin-jip is een optimistische, dromerige film, die het volledig moet hebben van de sfeer. Het gebrek aan dialoog is absoluut geen tekortkoming, maar toont nog maar eens de kracht van het beeld over het woord aan. U zal zich geen moment vervelen.
(Opnieuw) een aanrader.
Bin-jip (2004), van Ki-duk Kim, gezien in de Sphinx aan de Sint-Michielshelling (Korenmarkt). De trailer kan u hier bekijken.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Inderdaad. Heel fraaie film met een zeer verfrissende lichtheid: hij gaat niet lang mee, na een paar uur ben je’m al vergeten. Maar tijdens het kijken word je zeer getroffen door de zachte poëzie en de verfrissende humor van dit filmpareltje. Iets anders van Ki-duk heb ik nog niet gezien, maar gezien bruno’s vorige recensie moet ik daar dringend verandering in brengen.
Ja, ik vond het ook een heel meeslepende en vooral mysterieuse film. Als kijker stap je dan ook makkelijk mee, in de prikkeling om letterlijk en figuurlijk op ontdekking te gaan achter ieders ‘façade’…
Bij het einde van de film krijgen we volgende overschouwing nog als een bijna onnodig extraatje mee: “Het is moeilijk te zeggen of we in de werkelijkheid leven of in een droom…”
Ik heb zalig genoten!
De film pas op DVD bekeken.
Kim Ki-duk’s films zijn steeds de moeite alleen al vanwege de metaforen en poëzie.
Ze houden je voortdurend bezig met zoeken naar iets wat uiteindelijk “liefde” betekent.
Gewoon op je laten afkomen, genieten van mooie fotografie en de zwijgzame rust die ervan uitstraalt.
Maar als ik kiezen mag vind ik totnogtoe zijn “Spring,Summer,Fall,Winter and Spring” (2003) de meest betekenisvolle die nog op mijn netvlies brandt.
Laat deze Koreaanse jongen, die in een eerder leven nochtans een hele ruige kerel was, ons nog maar verwonderen met zijn beeldende poëzie.