RSSOp de borrel bij een jonge god
Terug van de boekpresentatie van Vekeman bij Walry. Een wat saaie bedoening. Eindeloos wachten terwijl de mooi geboetseerde jonge god kettingrokend zat te signeren. Gelukkig kun je mensje-kijken en bij dergelijke gelegenheden zijn de exotische exemplaren talrijk. Je ogen hoeven zich niet te vervelen.
Met drie kwartier vertraging werd er dan maar aangevangen en in een half uurtje was het voorbij. Kort, maar wel krachtig. Erwin Mortier gaf een ronduit schitterende inleiding, heel grappig, met een volgehouden religieuze metaforische lijn. Het zal wel geen toeval wezen dat hij er daarbij in slaagde veel over de figuur Vekeman te vertellen, maar nauwelijks iets over het boek. Een zelf verklaarde ‘flauwe fan’ mocht een ode aan de auteur debiteren. En dan was het tijd voor de jonge god zelve.
Christophe Vekeman trok de microfoon hoger. Niet dat de man groot is, maar er is niet alleen het steil opgezette haar dat als een hoed zonder rand hoog boven zijn hoofd oprijst, onder de elegante laarzen zitten hoge hakken die het effect compleet maken. Het jongetje is voorwaar een man geworden. De man las een stuk voor uit het boek en dat kan hij, gedecideerd, geen spoor van aarzeling of twijfel. Hier spreekt de schrijver met vaste sonore stem. Wat hij las klonk allemaal erg bekend in de oren. Als toetje een heel ritmisch gedeclameerd gedicht, staccato de woorden op elkaar stapelend met een bijna orgastisch applaus van de fans als beloning. En toen was het tijd voor de beloofde borrel als voorsmaakje op het boek zelf, Een Borrel met Barry (Arbeiderspers). Of daar iemand die avond nog aan toe is gekomen, valt te betwijfelen en maakt allicht ook niets uit.
Info
Christophe Vekeman, Een borrel met Barry, Arbeiderpers, 16,95 €
Meer van Vekeman in o.a. Grimmig Geschrijf, Cynisme in de literatuur, Deus ex Machina 114
© 2005 GENTBLOGT VZW