De engelen zijn onder ons
De engelen zijn onder ons. Dat bedacht ik toen ik naar de film Hawaii Oslo zat te kijken. Die Noorse film is een intelligente mengeling van ogenschijnlijk verschillende verhaallijnen. Snel wordt duidelijk dat ze allemaal met elkaar zijn vervlochten. Twee personages komen net iets meer op de voorgrond dan de andere. De verpleger in een psychiatrische instelling Vidar zorgt als een engel voor zijn patiënt Leon. Tot daar niets bijzonders, maar Vidar heeft ‘last’ van voorspellende dromen die hem haarfijn tonen wat er dreigt te gebeuren.
Leon is jarig en Vidar heeft gedroomd dat die dag slecht zal aflopen voor hem. Gelukkig wordt dit magisch-realistisch trucje sober uitgewerkt, zodat de geloofwaardigheid van de film niet onderuit gaat.
Als Leon het moeilijk heeft zet hij het op een rennen. Vandaag is het zijn verjaardag en hij is tot het uiterste gespannen, want jaren geleden heeft hij met zijn toenmalige vriendinnetje afgesproken dat ze vandaag zouden trouwen als ze allebei vrijgezel waren gebleven. De andere verhaallijnen die strak en evenwichtig worden uitgewerkt, zijn als een web met dit verhaal verweven. Alles hangt samen, alles heeft invloed op het andere. En net zoals de chaostheorie ons heeft geleerd, kunnen kleine verschuivingen op de ene plaats, in het ene verhaal, reusachtige gevolgen hebben elders. Dat is hier niet anders. Als Leon het op een rennen zet, achtervolgd door zijn bezorgde verpleger, komt een niet te voorziene keten van gebeurtenissen op gang. Daar vertel ik natuurlijk lekker niets over, u moet maar gaan kijken.
Hawaii is niet alleen een paradijselijk eiland ver weg, maar ook een gewone bar in Oslo. Nogal wat dingen in deze film zijn twee dingen tegelijk. Alle verhalen hebben in essentie met relaties in allerlei variante vormen te maken en met de onzekerheid en vertwijfeling die die relaties diepgaand overhoop halen.
De film roept vergelijkingen op met gelijkaardige mozaïekfilms als Short Cuts en Magnolia, maar ook Lola Rennt komt je voor ogen. Het niveau van die films wordt niet gehaald, maar de acteurs zijn prima, de regie strak genoeg om dit toch wat zware verhaal op de symmetrisch lopende sporen te houden. Hawaii Oslo is een magische metafoor voor het leven, waar de schijnbaar eenvoudigste dingen (zeggen wat je echt voelt, bijvoorbeeld) eens te meer het moeilijkst blijken te zijn.
Info
Hawaii Oslo, regie Erik Poppe
In Sphinx, 19u45 en 22u30
© 2005 GENTBLOGT VZW