RSSKiss Kiss Bang Bang
Enkele weken terug profiteerde ik van een speciale actie om enkele avant-premières te gaan bekijken. Ofwel kom je bedrogen uit, ofwel heb je een toevalstreffer.
Toevalstreffer, dat is wel de rode draad doorheen de film die mij aangenaam trof: Kiss Kiss Bang Bang van Shane Black (scenario schrijver van Lethal Weapon, al mag je hem daarop zeker niet afrekenen!).
De hoofdrolspeler Harry Lockhart (Robert Downey jr.) is al bij al een brave gemoedelijke kerel die alles zo goed mogelijk probeert te doen. Een sullig boefje dat evenzeer door onhandigheid als door toevallige omstandigheden in allerlei rare situaties terecht komt. Hij is de verteller van ons verhaal en na de James Bond-achtige generiek weet je niet goed welk soort film je nu eigenlijk moet verwachten. De kijker wordt rechtstreeks aangesproken en de film af en toe gecorrigeerd omdat Harry vindt dat het anders moet lopen: het soort “comedy†dat alleen werkt in slapstick. Maar dan gebeuren er allerlei dingen in het leven van Harry waardoor de film al snel een andere loop neemt en zich ontpopt tot een ware thriller met spannende plot. Een ode aan de film noir.
Met dat soort “comedy†krijg je me wel aan het lachen, of was het gruwelen bij die “vingersceneâ€.
Het verhaal begint als Harry bij een inbraak in een speelgoedwinkel het alarm doet afgaan. Hij belandt doodzenuwachtig bij een auditie voor een hollywoodfilm. Voor hij en wij het goed en wel beseffen zit hij op een feestje met de producers van de film. Hij wordt opgezadeld met zware jongen en privé-detective Perry van Shrike (Val Kilmer), bijgenaamd “Gay Perry,†die hem op zijn screentest moet voorbereiden en inwijdt in het detective-beroep. Gay Perry is een keiharde kerel maar homo. Zijn geduld met Harry wordt danig op de proef gesteld als de eerste lijken uit de kast vallen waar harry ‘toevallig’ de deuren van opentrekt. Wanneer Harry dan ook het voorwerp van zijn puberliefde op school ontmoet: de charmante en natuurlijk acterende (en in de film wanna-be-a-moviestar-koste wat kost): Harmony Faith Lane (Michelle Monaghan) komt hij in een netwerk van intriges terecht.
Alle actiescenes zijn realistisch weergeven met de flair van de oude gangsterfilms van decennia geleden en openen nieuwe sporen in de steeds ingewikkelder plot. Af en toe weet je niet goed of je nu op het puntje van je stoel moet zitten van spanning naar wat komen zal of ineen moet krimpen bij de scenes waar doden of gewonden vallen.
Van toeval en toevalstreffer gesproken: dit is een genomen kans!
Vanaf vandaag in Kinepolis Gent.
© 2005 GENTBLOGT VZW
k zou het niet beter kunnen zeggen!