RSSMiss Montigny
Sandrine zit vast. Vast in Montignies-sur-Sambre, vast aan haar moeder, vast aan haar job, vast aan haar toekomst. En die ziet er niet rooskleurig uit. Overdag verkoopt ze kaas in de locale supermarkt (Brie en direct de la Normandie), en ‘s avonds werkt ze aan de ruimte waar ze een schoonheidssalon wil vestigen. Wanneer in het dorp de Miss Montigny verkiezing wordt gehouden, neemt ze deel, opdat ze met het prijzengeld en de faam van de titel haar salon zou kunnen uitbouwen.
De wereld die wordt getoond in Miss Montigny is een pijnlijke realiteit. Regisseur Miel van Hoogenbemt had eerder al twee documentaires over mensen met financiële moeilijkheden in de streek van Charleroi gemaakt, én een film over miss-verkiezingen in Schaarbeek. Voor het scenario van de film werd sterk geput uit die ervaring, en de personages en het dorpsleven zijn dan ook zeer herkenbaar (de organiserende schepen, de locale crooner, …), zonder in het karikaturale te vervallen.
Naast het sociale luik, is Miss Montigny ook een Bildungsfilm. Sandrine probeert niet alleen angstvallig los te komen uit haar lot in de arme dorpsgemeenschap, maar misschien meer nog dan dat komt ze onder de greep van haar moeder uit. Het conflict tussen haar ouders, de problemen bij de miss-verkiezing, en haar relatie met haar vriend Paolo, zorgen ervoor dat ze evolueert naar zelfstandigheid.
De makers slagen erin de voor de hand liggende dooddoeners in deze film te vermijden. In plaats daarvan krijgen we een serene en onderbouwde film, waarvan we hopen dat hij de aandacht krijgt die hij verdient.
Miss Montigny van Miel van Hoogenbemt, met Sophie Quinton. Festival preview – Buiten Competitie; te zien op 13 oktober om 20:00 en 15 oktober om 14:30, telkens in Kinepolis. Wordt in de bioscoop verwacht vanaf 2 november.
© 2005 GENTBLOGT VZW
Miss Montigny doet erg denken aan het werk van de gebroeders Dardenne en de Brit Mike Leigh. Personages uit de “lagere” sociale klasse die te maken hebben met de problemen, situaties en uitzichtloosheid die daaraan gekoppeld is. Vaak een grote herkenbaarheid van toestanden en mensen. Het siert de regisseur dat hij van de personages, zelfs van de kleinste bijrollen, geen karikaturen maakt. Hij blijft steeds geloofwaardig en komt niet belerend over wanneer de waarden en levensverwachtingen van de hoofdrolspelers niet altijd de meest verstandige en logische zijn.
Het sobere en doorleefde spel van de (onbekende) acteurs maakt dit een indringende sociale milieuschets die bij momenten erg beklijft.
Eén klein minpuntje is misschien de filmmuziek die soms nogal nadrukkelijk aanwezig is, dit in tegenstelling tot de gebroeders Dardenne die tot nu toe elke muziekscore weigerden.
ik denk dat “Miss Montigny” een film is die nog zal scoren….
Met regisseur Miel van Hoogenbemt heeft ons landje er een Mike Leigh, een Ken Loach en gebr. Dardenne, in één persoon bij.
Sophie Quinton schittert in de hoofdrol, Ariane Ascaride, als haar moeder, draagt de film en Johan Leysen, haar vader, is zoals altijd to the point.
Reeds van in zijn integer voorwoord had van Hoogenbemt al een plaatsje in m’n hart.
Met een krop in de keel verliet ik de zaal.
Miel van Hoogenbemt : we wantl more….