RSSPLUS-Parcoursfilm “Dallas Pashamende”
In de sectie “Officiële Selectie in Competitie” zou dit drama van regisseur Robert Adrian Pejo wel eens verrassend kunnen scoren.
Pejo, geboren in Roemenië (1964), leeft en werkt momenteel in Oostenrijk. Zijn eerste films (voornamelijk voor televisie) realiseerde hij reeds op zijn vijftiende.
Voor ons is deze Roemeense regisseur, die met zijn “Dallas Pashamende” (2005) een kans op het Filmfestival krijgt, ongetwijfeld een openbaring.
links Robert Adrian Pejo met de hoofdrolspeelster uit Dallas……
De film verhaalt het leven van Roma-zigeuners op en naast de puinhopen van een gigantische vuilnisbelt waar vooral de kinderen tewerkgesteld zijn en waar corruptie in doorverkoop en afpersing hoogtij viert door een soort maffiabaas die zichzelf bombardeert als J.R. uit de oorspronkelijke TV-serie.
De krachtige filmintro catapulteert je al meteen diep in je zetel en neemt je voor de rest volledig mee in het duister labyrint van deze Roma-gemeenschap.
Dallas zoals we het nooit eerder zagen. Want dit soort Dallas bestaat uit een reeks barakken en is ook de naam van het plaatselijk café, of wat daarvoor moet doorgaan, waar men als enig vertier naast zich voortdurend bezatten, afleveringen bekijkt van de Amerikaanse Dallas-serie alsof men zijn eigen uitzichtloosheid daarmee staande houdt.
Terwijl grijze rookpluimen uit de vuilnishopen opstijgen en de meeste bewoners er zich dronken of stoned een weg door banen, ontspint zich een liefdesverhaal.
Radu die aan dat gore milieu ontsnapte en leraar werd komt er, na vijftien jaar, terug om zijn vader te begraven.
Hij ontmoet zijn vroegere geliefde Oana die inmiddels een zoontje heeft en door haar man mishandeld wordt.
De kiemen van een conflict zijn meteen gelegd in een verhaal die geenszins neerkijkt op het leven van de Roma maar waar integendeel wrange humor en tragiek hand in hand gaan.
De regisseur lardeert zijn humane film bovendien met een fijn laagje zigeunerklanken en -dansen, pur sang.
Dallas Pashamende doet ontroeren en beklijven, maar ook glimlachen en is zo subtiel gemaakt dat hij de perfecte balans houdt tussen wat net niet en juist wel aanvaardbaar is. De fotografie is schitterend en de passie smeult voortdurend mee. Ook de vertolking is van een hoogstaand niveau.
Een ware ontdekking, dacht ook het publiek, want de nokvolle zaal bleek over de vuilnishopen mee te dolen met de Romabevolking.
Meer info : Dallas Pahamende speelt nog op 14 okt. om 19u30 in Capitole en op 15 okt. om 22u30 in Kinepolis – zie ook website Filmfestival
© 2005 GENTBLOGT VZW