RSSDe Asielzoeker in NTGent
Het moet gezegd, de gloednieuwe artistiek directeur van het NTGent, de Nederlander Johan Simons, heeft met zijn regie van De Asielzoeker een opvallend debuut neergezet.
Johan Simons, die de toneelmosterd zowat wereldwijd ging proeven, en sinds twee maanden in Gent woont, maakt zich meteen beminnelijk wanneer hij over onze stad spreekt : “Vooral de schoonheid en het daglicht overvalt me met de Leie die hier door de stad stroomt en de bruggen. Wat me overtuigde was dat ik, zonder theaterdirecteur geworden te zijn, ook in Gent zou kunnen wonen. Ik hoop ook dat de Gentenaars over drie jaar zullen zeggen hij is en blijft een Ollander maar hij houdt van Gent”
Wat dit laatste betreft slaat hij meteen de nagel op de kop, zijn regie van De Asielzoeker is al meteen provocerend, gedurfd en uitdagend zoals we onze Noorderburen kennen. Maar tegelijkertijd zo subtiel balancerend op de menselijke gevoelskoord dat je er kippenvel aan overhoudt.
De Asielzoeker van de Nederlandse meervoudige literatuurprijswinnaar Arnon Grunberg is de openingsproductie van Johan Simons en zijn nieuwe gezelschap NTGent.
Hij regisseert de bewerking van deze in 2003 verschenen roman die grote thema’s behandelt als het teloorgaan van utopie en illusie, de noodzakelijkheid van seks, het failliet van sociale verbanden en de fundamentele eenzaamheid van de mens.
Deze thema’s zijn op elk moment verbonden met de concrete levens van de personnages, die de ideeën van de auteur (Grunberg) belichamen zonder erdoor verpletterd te worden. Dat maakt hen tot uitermate dramatische personnages.
Het verhaal : Christian Beck was ooit een gevierd schrijver tot hij ontdekte dat succes, net als liefde en solidariteit, een illusie is waarachter de mens zich verschuilt, op de vlucht voor zijn eigen egoïsme. Beck wordt de grote ontmaskeraar van illusies. Wanneer Beck alles heeft ontmaskerd wat er te ontmaskeren valt, ontdekt hij de eenzaamheid en beseft hij dat de mens niet gemaakt is om alleen te zijn.
Wanneer zijn vrouw doodziek wordt kiest hij ervoor zichzelf weg te cijferen en enkel nog in functie van haar te leven. Ook wanneer zijn vrouw besluit om met een asielzoeker te trouwen.
Samen met de nieuwe man van zijn vrouw duikt Beck de werkelijkheid in en ontdekt, doorheen de pijn, nieuwe mogelijkheden tot geluk en liefde
Deze nieuwe productie in een uitstekende regie zou echter niet geslaagd geweest zijn zonder de verbluffende vertolking van één van onze grootsten, nl. Wim Opbrouck, in de rol van Beck en zijn Nederlandse tegenspeelster Elsie de Brauw, als zijn vrouw.
Hoe die twee elkaar op een pure, overtuigende manier, aanvullen maakt deze voorstelling dubbel zo geloofwaardig.
Zij vertolken hun personnages niet, zij zijn man en vrouw die elkaar aftasten en ontdekken in hun grenzenloze liefde voor elkaar.
Wie de roman De Asielzoeker van Arnon Grunberg nog niet las, is dit bij deze aangeraden.
Wie met dit prachtig werk wel al kennis maakte, zal in deze theaterbewerking ontgetwijfeld het cynisme, menselijke ontreddering, maar vooral de liefde zoals alleen Grunberg die beschrijft, in terugvinden en is deze voorstelling een niet te missen must.
Meer info : De Asielzoekerspeelt nog in NTGent op volgende data :
woensd. 2, donderd. 3, vrijd. 4 en zaterd. 5 nov. om 20u 30 – zond. 6 nov. om 15u – woensd. 9, donderd. 10 nov. om 20u 30.
Reist daarna door Vlaanderen en Nederland – zie ook de website van NTGent
© 2005 GENTBLOGT VZW
Deze theaterbewerking is echt een schitterende adaptatie van Grunbergs romans. Wie Grunbergs werk weet te appreciëren zal zeker van het stuk genieten. De vier acteurs verwoorden en verbeelden op een schitterende wijze de geest en de thema’s van Grunbergs oeuvre zoals de soms totale menselijke ontreddering, het verlies van iedere illusie en het stukspringen van normale sociale contacten. Deze voorstelling is een aanrader voor de “fans” van Grunberg….
ik heb blijkbaar een andere voorstelling gezien dan hierboven beschreven. Ik ben een fan van Grunberg maar vond deze regie van Simons absoluut ondermaats. Acteurs stukken tekst laten debiteren zonder enige vorm van dramaturgie toe te voegen is voor mij geen theater. Als dit de Simonstouch wordt voor het volgende theaterseizoen hou ik mijn hart vast.
Ik ga akkoord met An. Wij zagen De Asielzoeker in avant-première en vonden het slaapverwekkend. Vindt de recensent De Asielzoeker “provocerend, gedurfd en uitdagend” omdat 2 acteurs uit de kleren gaan en quasi-copulerend op de scène liggen? Of omdat er geen “vieze” woorden en taboes worden geschuwd? Die truukjes heb ik al eerder gezien; naar mijn bescheiden mening is er wel wat meer originaliteit nodig om “provocerend” te kunnen zijn. Enfin, smaken verschillen, maar ik sta alvast niet te popelen om naar een volgend stuk van Simons’ makelij te gaan. En dat hij zijn echtgenote de hoofdrol toebedeelt in het eerste stuk dat hij regiseert voor het NTGent vind ik eerlijk gezegd ook nogal bedenkelijk.
Jammer, jammer, jammer.
Kennelijk is de drang om iets bijzonders te presenteren zo overheersend dat, naar mijn gevoel, zo’n thema niet “ingetogen” kan op het toneel kan worden gezet.
Een veel te grote speelvloer waardoor(soms) rijen stoelen nabij het toneel moet worden verwijderd.
Grote foto’s die geen functie hebben
Een titel die, als je het boek niet hebt gelezen, nergens op slaat.
Would-be copulerende bewegingen
en ga zo maar door.
En dan nog worden genomineerd door de Louis D’Or: was er echt niets beters ?
Ik heb het boek gelezen – ik was onder de indruk – en heb horen vallen dat het theaterstuk ook niet bijster slecht was. De nominatie van zowel Grunberg als Opbrouck zijn, me dunkt, terecht.
Ik heb het stuk gezien in de Kerstvakantie. Ik vond er weinig aan. Het boek vond ik beter, terwijl dat ik dat zelfs niet bijster goed vond. Als men nu in dit stuk iets meer gevoel had gelegd dan had het beter overgekomen.
Men is ook zo langdradig. Er wordt soms 1 zin gezegd in 2 minuten die je kan reduceren – met een ietwat dramatische toon – tot 20 seconden. De zin komt dan veel gemakkelijker over naar het publiek en de mensen raken niet slaperig.
Ik was blij dat iemand vroeg om met me mee te gaan naar dit stuk of ik had spijt dat ik daar geld aan had uitgegeven!