Naar Oom

zaterdag 26 november 2005 14u57 | PW | 4 reacties
Trefwoorden: , , .

In De Kopergieterij, première.

Op basis van interviews met Bulgaarse zwerfkinderen maakte Eva Bal het kindertheaterstuk ‘Naar Oom’. Vier kinderen vinden elkaar op een bidonville terrein. Samen gaan ze op zoek naar een huis dat zou leegstaan. Ze verdwijnen in de wildernis. Hun onderlinge band houdt hen recht. Ze moeten blijven doorgaan. Ze kunnen niet stoppen. Kun je je voorstellen. Die reddeloosheid, die zinloosheid voor een kindergeest. Dit is een extreme toestand die het ook goed zou kunnen doen in pakweg een Michael Haneke film. Eva Bal kiest echter voor een eerder ‘braaf ‘ pad, waarbij musical-gewijs die ‘condition humaine’ met zachte penseelstreken aangeraakt wordt. Het heeft aanvankelijk iets van een lekker ouderwets avonturenverhaal van ‘de Vier’ of ‘Tiny gaat kamperen’, maar gaandeweg begin je de uitzichtloosheid van de kinderen te voelen. Het musical aspect valt reuze mee, de samenzang is zeer goed, helemaal juist in het flirten met het idee van de girls-band.

De toch eerder ‘ouderwetse’, ‘zachte’ aanpak van Eva Bal heeft zo zijn charmes, laat de rauwheid en de subversiviteit maar voor de volwassenen, later kunnen ze zich daar nog genoeg aan laven. Het decor is sober, en speelt met de verbeelding. Mooie videobeelden (Arnout André de la Porte) zorgen voor wisselende sferen. De acteerprestaties zijn wisselend, vooral Esther Lybeert en Karolien De Bleser treden naar voor, en graven dieper in de rol.
Het zou misschien toch wel nog dat tikkeltje extra kunnen hebben mochten àlle vier de actrices werkelijk iedere voorstelling voluit diep gaan graven in eigen psyche. Het gaat tenslotte over een mentaal én fysisch aftakelingsproces van een onvolwassen, breekbare geest.

Wat me enorm bijblijft zijn de geharde ogen van één van de Bulgaarse zwerfkinderen die je vanop het scherm vrank aanstaren op het eind van de voorstelling. En oh ja, indien u gaat kijken, een tip; begin vooral niet te vroeg te applaudisseren…..
En dan buitenkomen, dikke sneeuwvlokken in Gent. Naar buiten kijken, lekker geborgen in de warme schoot van de Kopergieterij.

Regie: Eva Bal, met Karolien De Bleser, Barbara De Jonge, Esther Lybeert, Sofie Mora.

Voor meer info Kopergietery

© 2005 GENTBLOGT VZW

4 reacties »

  1. Reactie van no butterfly

    @ Peter
    Het klinkt interessant, maar is het niet te hard voor kinderen?

  2. Reactie van winter

    Ik denk niet. Er us één stuk dat ze wel wat griezelig vinden. Maar het maakt vooral duidelijk dat kinderen hun comfort aan hun beschermers ( ouders) te danken hebben. Zonder, blijft er de koude. Het is een goede denkoefening voor kinderen. Leeftijd plusminus plus 10 weliswaar. Ook voor volwassenen!

  3. Reactie van WPV

    Is zeker te doen voor kinderen, vanaf 10 jaar wel te verstaan. We moeten begrijpen dat we kinderen niet altijd moeten betuttelen, niet altijd kabouter Plop op onze kinderen afsturen dus…

    En de voorstelling is zeker de moeite waard, het zet (niet alleen kinderen) aan tot nadenken…

  4. Reactie van De Smet Jolien

    ‘t is een prachtige voorstelling, een aarader voor kinderen en volwassenen! ik heb de première gezien en ben eergisteren opnieuw gaan kijken en ze raakte me 2 maal diep in het hart, en de kinderen in de zaal hadden er ook duidelijk van genoten en waren aan het denken gezet!