Gentblogt

Come to Mama Baby

donderdag 1 december 2005 20u05 | PW | 11 reacties
Trefwoorden: boksen.

Boksmeeting in zaal Bateas in St-Amandsberg
8 liefhebberskampen én 1 profkamp met Kevin Ongenae en Lucien ‘Shai’ Lufulwabo.
zaterdag 26 november. Georganiseerd door New Capitol BC.

Fotoreportage door: Peter Waterschoot en tekst door: Gigi !

Ooit volgde ik eens een vijf (jawel)-delige thaibokscursus, elegant struikelend over mijn voeten, maar me wel girlpowerstoer voelend met die enorme bokshandschoenen rond mijn vingers, en met een semi-agressieve snoet mijn flinke rechtse uitproberend op het slachtoffer van dienst voor me. Maar nooit echt bloed, zweet noch tranen gevoeld of gesnoven in een rasechte boksarena.

Dus, time to check it out!

Benieuwd naar al dat, al dan niet gevaarlijk, mannelijk testosterongeweld.

Rustig zondagnamiddagsfeertje op een zaterdagavond, terwijl door de boxen ‘Saturday Night’ en ‘The Eye of the Tiger’ knalt. Iedereen vergaapt zich gezapig naar de lieve kemphanen in de ring. Deze jongens beantwoorden immers helemaal niet aan het imago van moordmachines die in het wilde weg op elkaar meppen en kloppen. Het zijn eerder schattige lieverdjes (*sorry boys hiervoor, ik vermoed dat jullie dit niet graag horen*). Boksers van alle soorten en kleuren, maten en gewichten, met verschillende boksstijlen; berekend, snel, elegant, schuchter en zelfs ééntje als een op hol geslagen Hollandse molen…, ik zal geen namen noemen.

Jonge kerels die diep en gemeend respect tonen voor elkaar, voor het publiek, en voor hun sport. Dit resulteert in een bepaalde soort gesofisticeerde ‘coolness’ die in de gemiddelde hiphop/R&B-videoclip niet zou misstaan. The way they move…

De trainers en verzorgers meestal aandoenlijk zorgzaam; handdoekenventilatoren, een aai over hun bol, een knipoog, een klapje op de wang, gulzige waterdruppels in hun mond laten vloeien, zweetparels zorgvuldig wegvegen, lichaam en geest nachecken, peptalk, tips, hun letterlijke en figuurlijke tweede adem.

Nachtelijk ballet. Aantrekken en afstoten. Scherpe blik. Gespannen torso’s. Zwetende lijven. Bonkende harten. Ledematen die in elkaar haken. Tactiek. Intuïtie. De kunst van slagen te incasseren zonder een spier te verpinken. Heel af en toe een gat in de lucht. Een danspas. Waaraan denken ze op al deze momenten?

Terwijl de spieren verder rollen nestel ik me achter de drie meest sappige Gentse schonen die je je kan voorstellen: sex & the city op zijn volks Gents: korte rokjes, laarzen, diepe decolletés, zicht op onderrug en mét wiegende heupen, zwoele blikken en knipperende wimpers die voor mannelijke stuurloosheid moeten zorgen: Destiny’s Child is in da house!

Ze roepen hun Gentse keel schor “komaaaan…, klopt erop!, shit, maar allée, jaaaa, vrreeeschoon dienslag, aanvalleeeuuh…”, slaan
hun handen voor hun ogen als een van hun lievelingen op een nederlaag afstevent: “ai ai, come to mama, baby“, begeleid met veel ‘oohs’ en ‘aahs’, en eigenen zich het simultaan stoeldansen toe. Ook verdiepen ze zich in het belangrijke onderwerp van de al dan niet bescherming van de mannelijke geslachtsdelen, en of wetenschappelijk gezien adrenaline een oprichtend effect heeft, en op die manier zou kunnen zorgen voor een extra wapen tijdens een boksslagveld. Zij verdienen een ereplaats als cheerleaders.

Graag met pomponnetjes de volgende keer. Zeg dat ik het gezegd heb.

winnaar van de profkamp was Kevin Ongenae.

© 2005 GENTBLOGT VZW