RSSAmbtenaren
Ik moest vanmorgen ‘t één en ‘t ander rechtzetten. Lang verhaal kort: ik moest een hele hoop papieren in orde krijgen, en er zat niet veel anders op dan naar de mannen van de BTW te trekken.
Tot voor kort zaten ze aan de Poel, maar ze moeten een tijdje geleden met z’n allen verhuisd zijn naar de Zuiderpoort, dat megalomane ding in Ledeberg aan de vroegere UCO, waarvan hier vorige week nog een foto van de dag verscheen.
De discussie draaide toen even rond het al dan niet gemanipuleerd zijn van de foto. Wel, ook van dichtbij ziet dat complex er zowaar gephotoshopt uit—hallucinant bijna:
Stap binnen door de draaideur, en het gebouw lijkt wel halfleeg: een enorme met glas overdekte ruimte tussen twee kantoorgebouwen, met in de verte een betonmolen in de deuropening, rechts roltrappen, links leegstaande bureaus met nog een betonmolen. Het is er koud en grijs.
Neem de roltrap naar boven: een balie, en liften.
Ik moest op het tweede verdiep zijn: de lift (met glazen wanden, de rigueur in moderne kantoorgebouwen) dumpt me op een hypermoderne overloop met een houten pallet en een stapel verhuisdozen.
Geen bewegwijzering. Wel een discrete donkergrijze deur in de muur—voor hetzelfde geld was het een ingemaakte kast of een mannentoilet—die blijkt naar de buik van het gebouw te leiden.
Het interieur? Een gebouw uit de wereld van Dilbert, bewoond door mensen uit De Collega’s. Het gebouw doet zijn best om klinisch en helder en open floor plan en zo te zijn, en misschien lukt dat élders, maar op de hele tweede verdieping lijkt het wel alsof er een doolhof van archiefkasten organisch gegroeid is. Overal hangen zelfgemaakte A4–richtingaanwijzers, de bureaus lopen gezellig vol, moderne dossierkasten hebben handgeschreven labels, en zelfs de meest moderne affichering heeft van die prachtige administratie-schilden erop:
Ik had vanmorgen alleen mijn zakfototoestelletje bij en ik was vreselijk gehaast: mensen heb ik daar nu spijt van! Er is in dat gebouw genoeg te fotograferen voor een halve week reportage!
En dan heb ik het là ng niet alleen over het gebouw—had ik iets meer moed, ik zou er naartoe gaan en een hele reeks foto’s ambtenaren trekken:
Want ik heb er een mateloze bewondering voor: hoe ze vaak met weinig of geen materiaal, soms met weinig of geen ondersteuning van de administratieve top, vaak met engelengeduld, enthousiasme en veel creatief kunst– en vliegwerk een functie vervullen tussen boekhouder, politieagent, sociaal assistent, psycholoog en ombudsman.
En na mijn ervaring van vanmorgen: nog meer.
Het is niet omdat mijn grootvader praktisch heel zijn leven gewerkt heeft bij de registratie en domeinen, maar het is gewoon zo: bij de mensen van de federale overheidsdienst financiën, administratie van de ondernemings– en inkomstenfiscaliteit, sector BTW (controle BTW) Gent II werken de meest sympathieke, behulpzame, vriendelijke ambtenaren (wat zeg ik? mensen in het algemeen!) die ik in jaren tegengekomen ben.
Ondanks het gebrek aan zitplaats en privacy.
En ondanks het afgrijselijke gebouw.
© 2006 GENTBLOGT VZW
als er iets is wat je ons ambtenaren niet kunt verwijetn is dat we niet flexibel zijn, soms zien we d’r een beetje raar uit, maar dat komt omdat we ons als kameleons moeten aanpassen aan steeds veranderende habitats die eigenlijk niet geschikt zijn om te overleven, zo worden wij ambtenaren eigenlijk een verbeterde soort van de mens, aldus het darwinisme.
bovendien heben we een zodanig incasseringsvermogen dat we bestand zijn tegen iedere aanval van de top om ons eronder te krijgen.
jaja een pluim , een standbeeld verdienen wij!
For Kung og Fosterland!
De meest vriendelijke en behulpzame werken bij de provincie. Dat is toch mijn ervaring.
Interessante foto’s voor wie er niet direct moet zijn; zo kunnen we ook eens binnen gluren.
Ben ook ambtenaar geweest met de zeer ondankbare taak : ganse godse dagen ” business-klachten” aanhoren en al dan niet oplossen.
Mijn ervaring was en is nog : als men mensen menselijk en begripvol benadert dan krijgt men ‘t zelfde terug.
Als men zich even de moeite doet om zich te verplaatsen in de andere en beleefd blijft, dan verloopt de communicatie vlot, ook al haalt men zijn slag niet thuis. Tenslotte zijn ambtenaren geen tovenaars.
Aan uw poesie te lezen kon ik me zeker niet voorstellen dat ge nog in een ambtenaarsvel geleefd hebt. Of hoe we ons toch vlug kunnen mispakken.
Weet ge, heel mijn leven al heb ik, zoals gij, als slogan “men vangt geen vliegen met azijn”. Wilt ge een goede ontvangst, begin zelf met een glimlach. Daarna heeft men tijd genoeg om te bijten als het eventueel zou moeten.
@Jean Marie, een mens moet een uitlaatklep hebben en dan is creativiteit de boodschap hé.
Om sloganesk te blijven : “Niets is (soms) wat het lijkt”.
Een glimlach terug :-)
@ all
uit eigen ervaring mag ik vaststellen dat het ambtenarenkorps van de stad gent haast even divers is als de rest van de Gentse bevolking. Tot zover dan de clichés over ambtenaren dan… En ik zou de creatieve, ondernemende en gedrevenen onder hen geen eten willen geven. Ze zijn nooit met genoeg, maar toch zeker met velen…
@lord cms
en je hebt gelijk, het biotoop waarin ambtenaren hun job moeten uitvoeren is zeker niet het eenvoudigst denkbare en vraagt zeker een grote flexibiliteit. Een standbeeld hoeft echter niet direct. Besef je wel hoe zwaar die procedure is om dat een plaats te geven en hoeveel ambtenarenuren daar in kruipen?
Ambtenaren zijn de max!
(ik ben er zelf één!)
Leve de Gentse ambtenaren ! Allemaal, van de stad, van de provincie, van de autoinspectie tot het ziekenfonds. Ik kan er over meepraten, was 47 jaar in het buitenland, nergens werd ik zo goed en vlug geholpen als in Gent. Ik druk wel op de Gentse ambtenaren, niet deze in Brussel (of toch niet allemaal).
Mooie foto’s. Heerlijk verhaal.
En mijn Zuiderpoortfoto vind je op http://www.trekearth.com/gallery/Europe/Belgium/photo88081.htm