RSSComedy Zone 2006, dag 1
Dag één van de Comedy Zone-week in de Minard is ondertussen afgelopen, en enigzins vermoeid en half tevree keerden we (i. en Michel) terug naar huis. Wij zagen twee programma’s, en drammerig als we zijn laten we niet na u daar stante pede onze mening over kondig te maken.
Han Solo beet de spits af van deze week voor te lachen, en kweet zich ons inziens zeer behoorlijk van zijn taak. De jongeman met de rode broek stond namelijk voor het eerst zonder zijn Gino Sancti-compaan op de planken en dat was toch even wennen, zo vertrouwde hij ons achteraf toe. Dit was zijn allereerste try-out, meteen voor een volle theaterzaal mét televisiecamera’s erbij, en ook daarom: petje, hoedje en dinges af.
Han bewees een getalenteerd acteur te zijn en daarenboven ook nog een vlot bekkende tekst ineen te kunnen steken. Hij had het over collega-komieken (allemaal te links!), over échte moeders (aan de haard!), over zichzelf binnen tien jaar (in de Capitole!), over misdaad en hoe die te voorkomen.
Zijn “naakte” voorstelling, en daarmee bedoelen we: zonder rekwisieten en met enkel zijn humor als troef ontspoorde op geen enkel moment en dat is een kenmerk waaruit wij mogen afleiden dat dit een voorstelling is met potentieel. We waren bijzonder gecharmeerd door zijn vlekkeloos dialect, en (Michel dan toch) door de manier waarop hij erin slaagde om operante conditionering in het betoog te betrekken zonder het nodig te vinden daar een uitleg aan te geven.
Beetje schrijven, beetje schrappen en veel try-outen, en het betoog wordt nóg samenhangender, je kunt nóg minder tegen de logica op, en het wordt nóg grappiger—het stukje poëzie op het einde is bijvoorbeeld iets dat nog voor verbetering in aanmerking komt. En dan wordt hij misschien binnen tien jaar echt de grootste comedian van Vlaanderen. De Capitole wacht.
Na de pauze bestormde het gezelschap met de fascinerende naam “Mireille en Mathieu“ het podium met hun premiere van “Schaam”. Deze voorstelling bleek het midden te houden tussen een stuk voor kinderen en een vertelling ontsproten uit een behoorlijk vreemde geest. Het resultaat was een absurd geheel van korte sketchen, waarvan sommige een kiem van een sterk idee in zich droegen, maar geen enkel naar behoren uitgewerkt was. Waar we best wel wat verwacht had van dit programma, werd het dus uiteindelijk een teleurstelling.
i: Ik hou niet van poppen en nog minder van een overdaad aan rekwisieten: die geven me altijd de indruk dat er iets ontbreekt aan de inhoud van het stuk. Kortom: het was mijn ding niet. Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat er rondom mij wel gelachen werd.
Michel: Je ziet overduidelijk dat er enorm veel liefde en werk gekropen is in “Schaam”. Elke sketch zou op zich kunnen de basis zijn voor een resem verschillende voorstellingen: iets voor kinderen, burleske slapstick, een poëtisch ballet, een ironische parodie. Mireille en Mathieu probeerde al die zaken tegelijk te doen, en dat mislukte helaas faliekant.
Ik vind het echt gemeend spijtig dat ik moet zeggen dat ik het barslecht vond, want er scholen in “Schaam” misschien wel twintig goeie voorstellingen. Maar dit was, vrees ik, soep. Voor wie ooit League of Gentlemen gezien heeft: dit kwam wat mij betreft overeen met het Community Theater-groepje Legz Akimbo, maar dan zelfs niet ongewild grappig.
De voorstelling leek wel ùren te duren, en dat is in deze geen compliment. Op den duur telden we de rekwisieten af om te zien hoeveel sketches we nog moesten ondergaan: staander met infusen, doodskist, poppenkast, stopcontact. Bij momenten waande ik me in een parallel universum, waar de afgelopen decennia jaar niets nieuws meer gebeurd is: lachen met nazi’s in Argentinië? Een pop die een poppenspeler doodschiet en dan pas beseft dat ze een pop is? Hollands-achtig sprekende vagina’s? Ahem.
Het is inderdaad waar wat i. zegt: het applaus achteraf was enthousiast, en rondom ons werd er tijdens de voorstelling, hier en daar, hardop en smakelijk gelachen.
Ik persoonlijk vond het voorspelbaar, belerend, “kunstzinnig” in de zin van arty farty, trà à g, oubollig, en ik kreeg uitslag van het slechte Engels, het slechte Duits, het slechte Spaans, het slechte Hollands, en—mensen da’s pas irritant!—het slechte Gents. En voor een voorstelling op een Comedy-festival het vervelendste van al: ik heb het hele optreden lang nauwelijks een mondhoek vertrokken.
Behalve toen we, ten einde raad en met het laatste rekwisiet nog vér niet in zicht, met twee onze ogen dicht deden en ons inbeeldden dat we naar een porno-film aan het kijken waren.
En zo werd het toch nog een beetje een fijne voorstelling.
Info: Comedy Zone
© 2006 GENTBLOGT VZW
kun je wat meer uitleg geven over het begrip operante conditionering? ….in relatie tot humor. klinkt boeiend.
Wij waren ook gekomen, en hebben genoten.
Ook van het laatste stuk dat ik persoonlijk schitterend vond.
Niet de gemakkelijkste reskwisieten om iets mee te doen, niet de voor de hand liggende jokes over gehandicapten en melaatsen (of migranten en andere rare wezens). Voor mij was het fijnzinnige humor die bij tijden schitterend poetisch was, bijtijden schitterend plat.
Een belangrijke opmerking: het duurde inderdaad te lang. Enkele sketches die niet echt bepaald nieuw leken, of minder interessant konden er gerust uit, of bewaard voor een ander optreden.
@Peter: het werd gebruikt in de context van hoe vrouwen het best terug in hun traditionele moederrol te krijgen, maar er werd voor de rest niet echt meer gezegd dan ergens in het betoog: “operante conditionering!”.
Ik weet niet hoe het met de rest van het publiek zat, maar ik lag daarbij plat: heelder visioenen van troglodieten van vrouwen in levensgrote Skinner boxen, compleet met electrische schokken en suikerklontjes… enfin, misschien zegt het meer over mij dan over het optreden.
Het fijne eraan vind ik dat het zomaar gewoon tussendoor gezegd werd. Zonder het equivalent van “hebt g’hem? hebt g’hem?” of “kijk eens hoe slim ik wel ben” erbij. ‘t Was ook de context, denk ik. :)
Kunnen jullie in het vervolg tijdens een voorstelling niet meer zo luidop en meermaals (in andere bewoordingen) zeggen: “Wat moeten we morgen over zoiets slechts schrijven?” Ik lees de dag erna hier wel wat jullie ervan vinden en kan dan op ‘t moment zelf kiezen of ik me bij iets een porno-film wil inbeelden of niet. Toch bedankt voor die aanstekelijke slappe lach.
“Schaam” was teveel uitgewerkt voor zoiets slecht te zijn. En ja het duurde veel te lang! na ongeveer 1 uur probeerde ik mijn polsen over te snijden met het flyerke van de show zelf!
@eva: je zegt zelf terecht dat we niét gezegd hebben “Wat moeten we morgen over zoiets slechts schrijven?”, ik vermoed dat dat is wat jij van ons (geef toe, heel occasioneel) gefluister opmaakte.
Het spijt ons als we je gestoord hebben. Helemaal op het einde van de allerlaatste rij zitten gaf ons misschien een vals gevoel van vrijheid! En ‘t is geen excuus natuurlijk, maar we hebben het wel meer dan een uur uitgehouden zonder commentaar, dat is toch al iets.
Ik hoop dat het mij toegestaan is een andere visie te hebben ?
Han Solo bewees idd. een goed acteur te zijn en een paar van zijn stand-up-ideëen brengt hij vlot en ongedwongen met de gepaste hilarische flair. Vooral zijn omschrijving van de moeders van tegenwoordig en hoe die vroeger (volgens hem althans) waren.
Naar mijn mening bleef hij te oppervlakkig en te éénzijdig hangen bij zijn allochtonenschets; wat méér neveneffecten had de zaal guller aan ‘t lachen gebracht, waar het nu dikwijls bleef bij een ingetogen, cynisch gegniffel.
Wat jullie omschrijven als poëzie, op het einde, vond ik ronduit een caramel.
Maar potentieel heeft Han Solo wel.
“Schaam” van Mireille en Mathieu was voor mij een openbaring.
Daar vond ik wel de nodige poëzie.
Een voorstelling voor kinderen was het allerminst.
‘t Is zoals met elke vorm van poppenspel : daarin kan men méér (gepardoneerd) kwijt.
Sommige vondsten waren, hoe onnozel ook, gewoonweg zeer grappig (sorry maar met die schaamharen heb ik mij, gezeten op d’eerste rij, wel geamuseerd en die moesten gewoon op z’n Hollands).
Vooral het samenspel was perfect en verreiste een grote concentratie en timing.
Het cynisme en het absurde overheerste, de schaamte voorbij.
Ik ga wel akkoord dat het best mocht ingekort maar heb alle bewondering voor de uitvoerders-bedenkers.
Comedy kent zoveel vormen dat men moet kunnen onderscheiden
en in elke vorm het grappige ervan inzien.
Gelukkig biedt Comedy Zone deze waaier.
Ik ben het volledig met je eens Iris, dat comedy in oneindig veel vormen bestaat. En over elk van die vormen zijn er dan ook weer veel meningen.
Humor is bijzonder moeilijk vind ik: wat anderen hilarisch vinden, daar kan ik soms helemaal niet om lachen. Of omgekeerd. Nog een geluk, want eenheidsworst smaakt na een tijdje behoorlijk saai.
Dat ik deze voorstelling niet grappig vond hoeft dus niet te betekenen dat ze niet grappig *is*. Des gouts, des couleurs en alle kleuren van de regenboog.
Voor mij deed het niets. En bovendien ben ik bang van poppen.
Ook ik vind de commentaar op Mireille en Mathieu volledig onterecht. Het was een poëtische, zeer sterk opgebouwde en heel persoonlijke voorstelling die me geen enkel ogenblik verveeld heeft. Ik vond het ook niet “belerend” of “arty farty”.
Het feit dat er zo veel verschillende sketches, onderwerpen en ideeën de revue passeerden (want dat was het ook, een poppenrevue) is een aangename rijkdom.
Het was een beetje zoals een avondje zappen voor de tv: oorlog en geweld (de Guantanamo baybies), plastische chirurgie, ziekenhuisseries, dood, begrafenis, cosmetica, honger, zelfmoord, de heropleving van de Vlaamse volksdanstraditie, voetballende holbewoners, striptease, Western, Elvis, nazi’s, handtassenverkoop, sciencefiction, de hilarische sprekende kutten, spelprogramma’s, het leven zoals het is, opera en poëzie en dat alles in een sausje van absurditeit en relativering.
Zodat je na afloop zegt:”waar zijn wij eigenlijk mee bezig?” en inderdaad een beetje beschaamd achterblijft.
Mireille en Mathieu slagen er bijvoorbeeld in om in een poppenkastsketch van 5 minuten, op een absurde en grappige manier (met 1 woord: “allez” en met gekleurde lichtjes), het vreemdelingen-integratieprobleem duidelijk te maken.
Conclusie: de manier waarop Mireille en Mathieu beelden op z’n kop zetten, veroorzaken hilarische kortsluitingen die regelrecht op je lachspieren werken. En de beelden die ze me toonden bleven hangen. Het verhaal van Han Solo was ik toen al vergeten.
Wel groot gelijk dat comedy uit vele opzichten uitgevoerd word, maar “schaam” die achter pure stand-up werd gebracht was wel even een koude douche voor de meesten van ons, alhoewel dat ik vind dat de soortgelijke “bubblicious” (die ook aanwezig waren) een stuk beter zijn. aan de andere kant petje af voor de voorstelling zelf…
i: zegt in haar commentaar “ik hou niet van poppen” en in de reacties “ik ben er zelfs bang van”. Waarom is ze dan gaan kijken ,vraag ik mij zo af… Als je bv niet van westerns houdt , ga je die waarschijnlijk ook niet bekijken en zal het commentaar dat je er acheraf moet over schrijven wellicht ook niet relevant zijn.
Ik vind het stukje over deze Comedy Zone heel erg gekleurd en eenzijdig , zeker als je weet dat de partner van een van de verslaggevers toevallig ook stand up comedian is. En die kent dan weer Han Coucke en van je vrienden en collega’s spreek je geen kwaad.
Ik vond de try-out van Han Solo niet slecht, alleen mikt hij (nu nog) op een erg beperkt publiek. Je kunt uitgebreid vertellen over de Sleepstraat en nog best leuk en spitsvondig overkomen, maar helaas zal dit optreden buiten de Gentse regio als een pudding ineenzakken. Het had iets universelers mogen zijn.
En dat laatste kan je van Mireille en Mathieu wel zeggen: zij boren verschillende themata aan en gebruiken hierbij hoofdzakelijk poppen (waar i: ooh zo bang voor is)
Goed, het was géén stand-up comedy: daarom zijn sommigen allicht (terecht) ontgoocheld. Maar de voorstelling alleen daarvoor compleet neersabelen gaat mij te ver. Ik weet zeker dat ze op het Puppet Buskers Festival tijdens de Gentse feesten zouden smeken voor zo een veelzijdige act….alleen deze avond in de Minard paste het niet echt bij stand-up comedy.
Voor zover geef ik de schrijvers van dit stukje gelijk, maar de argumenten die ze o.a aanhalen “slecht engels, slecht duits, slecht spaans… slecht gents!” Iedereen had het toch begrepen en zat ferm te lachen! Ik heb ook enorm genoten van deze mengvorm van verschillende disciplines (slapstick, bewegingstheater, absurde humor, poppenspel…)
Mireille en Mathieu verdienden echt een betere kritiek en ik vrees dat i: en michel de enigen waren die tijdens de voorstelling met hun gedachten bij een pornofilm zaten, allez dat schrijven ze toch!
Ik ga nu stoppen voor ik me nog meer kwaad maak ;-))
@Xander, ik tracht je te begrijpen wat die plotse omschakeling betreft, doch ik dacht dat de jongeren flexibeler waren.
Ik heb met dergelijke omschakelingen absoluut geen probleem, ik denk namelijk niet in hokjes.
@Xander, sorry, de comment hierboven is van mij, Iris.
@ iris laten we gewoon zeggen dat iedereen zijn eigen gedacht erover heeft, wat ik wil neerzetten is dat het zijn eigen charme heeft maar dat totaal niet iets is wat ik in comedy zone zou plaatsen en ja mijn eerste comment was te vlug geplaatst en een stuk onterecht.
Maar anderzijds zet ge ook uw stuk literaire zever hier neer, wat maakt het uit dat i. haar vriend in het milieu zit van Stand-up , moest ik mirielle en mathieu persoonlijk kennen zoals zij Han Solo, zou ik het hun ook persoonlijk gaan zeggen dat ik 1u en 30 min terug wil van mijn leven…
en nu stop ik met dat gevit op die comedy avond want uw gelijk willen krijgen op internet is zelfde als winnen in de special olympics: Opt einde blijf je een mentaal gestoorde…
Flexibel genoeg? Xander over en uit…
@ xander citaat van hierboven “uw litairaire zever”. Plus uw vergelijking met special olympics en mentaal gestoord….Ik vind dat je wel wat tactvoller mag zijn.
En ik die dacht dat comedy om te lachen is… tjein, ben blijkbaar compleet mis. `
btw… Eric, check effe wie dit geschreven heeft. I. haar naam zie ik hierboven niet staan.
@ O. De nickname i. staat inderdaad niet bovenaan, maar in het artikel zelf (als je het gelezen hebt) komt ze een paar keer aan bod.
Ook in de comments doet ze haar bijdrage. Mag ik haar dan niet citeren?
Laten we dan maar meteen de comments afschaffen, de mening van Gent blogt voor ontegensprekelijk beschouwen en alleen maar jullie visie bijtreden en alle lof toezwaaien.
- ik heb mij binnen Gentblogt geëngageerd om naar alle voorstellingen van de Comedy Week te gaan kijken. En ik had wel degelijk veel verwacht van deze voorstelling.
- ik weet dat ik over bepaalde mensen niet volledig objectief ben en heb daarom iemand meegevraagd naar de Comedy Week. Dit om te vermijden dat de recensies die u hier leest te gekleurd zouden zijn. Ik was ook niet van plan om mijn partner te bespreken, als u dat zou gedacht hebben.
- Michel heeft geen enkele van de comedians al gezien die op de affiche staan, behalve een kort stukje van Gunter Lamoot.
- De manier waarop u mij aanvalt, Eric, zorgt ervoor dat u in mijn ogen uw recht verliest om Xander te vragen tactvoller te zijn.
- ik was van plan nu een recensie te schrijven over de tweede avond, hoewel het al na twaalf uur is en ik morgen moet werken, maar eerlijk gezegd kan het hele gedoe voor mijn part de pot op nu. Ik ga slapen en ben niet van plan nog tijd te investeren in het neerschrijven van mijn mening als ik blijkbaar geen enkel recht heb om iets niet goed te vinden.
@eric en iris (ik antwoord voor het gemak maar in één keer, jullie houden elkaars identiteit/reacties ook blijkbaar niet meer uit elkaar)
Het gaat hier voornamelijk over semantiek en begrijpend lezen, en ik denk niet dat veel mensen er iets aan hebben.
Maar toch even for the record: i. weet inderdaad bijzonder veel af van de Vlaamse comedy-scene. Dat maakt dat zij in mijn ogen met heel veel kennis van zaken een gefundeerde “professionele” opinie kan geven.
Ik daarentegen heb van al de mensen die spelen tien minuten Gunter Lamoot gezien op een televisie-opname, en ik ken enkel (van zien) Henk, die vrijdag optreedt.
Maar zelfs al waren alle optredens door leden van mijn naaste familie geschreven en uitgevoerd, dan nog zou ik niets anders dan mijn eigen eerlijke opinie schrijven.
En dat mag dan niet jullie opinie zijn, da’s dan echt wel pech. Als jullie het niet met me eens zijn, dan staat het jullie volledig vrij om in het commentaar een andere klok te laten horen.
Maar van dà à r tot kleuterachtige insinuaties rondslingeren is een stap te ver.
–
Ik had een uurtje geleden al een reactie op jullie verzamelde pennenvruchten geschreven. Die was een heel eind minder beleefd, en in dergelijke gevallen laat ik zo’n dingen meestal een tijdje bezinken vooraleer ik “verzenden” klik.
Ondertussen zie ik dat i. ook gereageerd heeft.
Zij heeft besloten niet meer te schrijven over Comedy Zone. Dat zou niet mijn beslissing geweest zijn: van mij zouden jullie individueel en collectief een boom in gemogen hebben, en zou ik gewoon verder gerecenseerd hebben. Maar goed, het is zo.
Ik zal in de loop van morgen een stukje schrijven over Joost Vandecasteele en Gili. En voor de rest van de week zullen jullie blijkbaar geen last meer hebben van de opinies van i.
@ i: hé, niet plooien aub omdat ge wat kritiek krijgt die ge niet graag ziet. je schrijft heus niet voor die kritikasters alleen hoor. ik zit nog met examens en moet noodgedwongen het hele Comedygedoe aan mij laten voorbijgaan, maar had het wel graag op de voet gevolgd op gent.blogt! er zijn blogs waar het er veel harder aan toe gaat en de polemiek veel gemener is dan hier, maar daarom moet je de lezers toch niet collectief “fuck you” toeroepen.
i, zou je aub wel willen blijven posten omtrent Comedy-zone? Merci om er nog es over na te willen denken!
Misschien een kleine opmerking over de essentie van een recensie ?
Ik dacht dat het net in een recensie ging om de persoonlijke mening van een bepaalde persoon. Nadruk op zowel persoonlijk als mening.
Als ik in de Knack de filmrecensies van Patrick Duynslaegher lees, weet ik dat daar ook films gaan neergesabeld worden die naar mijn bescheiden mening dat niet verdienen. Als ik me ga baseren op filmrecensies die in pakweg de Joepie staan, wéét ik op voorhand dat ik het daar totaal mee oneens zal zijn, en dat ik dus mijn tijd zit te verdoen.
Bij een recensie gaat het er juist om te kunnen inschatten wie de recenseur is, en welke algemene visie hij/zij heeft over de te recenseren categorie. Bij sommige recensies weet ik automatisch: “Ha, die vindt dat slecht, ik moet gaan kijken want ik ga dat dus steengoed vinden”. En vice versa.
Hou dus op met zowel i. als Michel neer te sabelen, en ga zelf kijken, of indien je dat al gedaan hebt, schrijf zelf een recensie. Niemand houdt je tegen om dat te doen, je bent vrij om je eigen mening te verkondigen. Wil je dat op gent.blogt, dat kan je dat in antwoord op de recensie die er al staat (wat inderdaad meningen gaat nuanceren). En gaat je dat niet ver genoeg, dan kan je je misschien engageren in het team van gent.blogt. Dan heb je het volste recht om te schrijven wat er van je verwacht wordt: een hoogst persoonlijke mening, of ook wel recensie genoemd.
eerlijk gezegd vind ik al die komedie hype nogal van de pot gerukt. tzijn maar gasten die moppen tappen hé zeg. alstublieft.
Ik denk geloof ook ni da Mireille en Matthieu zoooo slecht waren.
disgustibum et coloriboem not est disputandiboem boem zou a.v.h. zeggen.
nja ik vraag me af waarom sommigen mensen zich kwaadmaken dat anderen iets niet goed vinden en zij wel…
smaken verschillen nu eenmaal. Michel en I gingen naar een voorstelling en deelden toevallig ongeveer dezeflde menign dat het hen niet kon bekoren.
so what?
zij reviewden de zaak naar hun mening, zonder de grenzen van het fatsoen te overschrijden me dunkt.
What a fuss about nothign zeg!
het staat andren vrij in de comments te zegegn dat ze het wel heel goed vonden en de zaal overhoop hikten van het lachen.
Moet gent blogt alleen positief berichten? ik dacht het niet, we zijn niemand iets verschuldigd.
Peace man! peace! heeft het zin om te ruziën over “comedy” terwijl comedy zo’n dingen net hekelt?
geef mekaar een kus of een hand, ‘t is bijna valentijn dan ben je direct van het kleffe gedoe af!
Ik zou deze zaak hier laten voor wat ze was, maar sommigen breken me de bek open wat betreft het al dan niet toegelaten “negatieve” postings.
Vorig jaar, oktober, verkregen we gratis tickets voor Roza en Boris en Dora (Backstage) http://www.gentblogt.be/2005/10/09/win-tickets-voor-roza-boris-dora,
op voorwaarde dat we er een recentie over schreven.
Zo gezegd, zo gedaan.
Wij kregen van de redactie wel een pluim voor de komische noot van ons schrijven maar doordat ze zo negatief was, vonden ze het toch maar beter het niet te publiceren.
Intussen had Gent.bogt van de vertolkers zelf al te horen gekregen dat ze er die dag niet echt “in” waren.
Bij deze is voor mij de zaak hier definitief gesloten.
Recenties Recenties Recenties
Hoeveel keer ik die discussie nu al niet ben tegengekomen… wel blijkbaar net een keer teveel want nu kan ik het toch niet laten om er ook iets over te zeggen
Ik heb als zakelijk leider van het theater-performance gezelschap Ontroerend Goed al meerder malen op de tanden moeten bijten bij het lezen van een recensie over één van ons voorstellingen, of als (mede)programmator van festivals me al meerdere malen doodgeërgerd bij het lezen van de besprekingen. Je kan gewoon niet anders dan besluiten dat er in de veelheid van ons vlaams theaterlandschap zoveel verschillende smaken en kleuren aan bod komen dat het onmogelijk is dat één individu, zelf al is dat de meest ervaren theaterganger, voor alles appreciätie kan opbrengen. Het is dus niet meer dan normaal dat er in mijn ogen vele producties onterecht de grond in geboord worden, of misschien nog erger onterecht de hemel worden ingeprezen. Recenseren is een klote-job.
Zowel bij de betrokken artiest, als bij het publiek en de toevallige lezer geldt één regel boven alles en dat is ‘Schiet op de recensent!’ want hij zal het altijd als eerste verkeerd gedaan hebben. Hij is steeds te lief, te hard, te onverschillend of hij kent zijn vak niet. Enkel zij die jaren aan een stuk consequent volharden in de boosheid, zoals filmrecensent Patrick Duynslaeger, zullen geleidelijk aan een vertrouwensband kweken met hun lezer en aan een groot deel van de kanonskogels kunnen ontsnappen… omdat het publiek hun persoonlijke smaak goed leert kennen en er hun eigen smaak steeds makkelijker aan kan afwegen.
vanuit het standpunt van de artiest gesproken, kan ik echter het volgende zeggen: er is nog iets véél erger dan een slechte recensie en dat is géén recentie. Een slechte recensie kan ten minste leiden tot een interessante polemiek (zoals hier naar aanleiding van I. en Michel hun stuk over Mireille & mathieu op gang komt) Daarom, respect voor zij die alle avonden in de pen willen kruipen om cultuurminnend vlaanderen bij de les te houden. elke recensent die die pen neerlegt, is onvermijdelijk een verlies voor de artiest die het, zeker in de podiumsector, weer met want minder opgewekte nieuwschierigheid moet stellen.
I., niets aantrekken van de kritiek die jij hier krijgt, maar volharden in de boosheid!
en ik vond Mireille en Mathieu heel fijn trouwens…
Wauw, wat een debat.
Wel, ik moet het met de heer van ontroerend goed eens zijn: slechte reclame bestaat gewoonweg niet! Mag ik u daarvoor naar de discussiefora van zwartekat.nl verwijzen? Daar heeft men een polemiek over gunter lamoot gevoerd dat het niet mooi meer was. Hij was te grof, hij was toch oh zo slecht, het was een schande dat hij daar stond. Anderen vonden hem dan weer briljant en de beste van de avond. En zo bleven ze maar heen en weer ruzie maken.
Dat resulteerde uiteindelijk in een hele reeks Noorderburen die zeiden: “Jeetje, als d’er zoveel om te doen is, moet ie wel echt speciaal zijn, die kerel ga ik de volgende keer zeker kijken!”
Aldus, wees blij dat er over u geschreven wordt, dat betekent dat u niet vergeten bent. Over mij schrijft niemand, maar dat is dan ook niet nodig, want ik ben tot op heden nog niet ‘recensie-waardig’, gegeven het eenvoudige feit dat ik niets publiekelijk ten berde breng, noch dergelijke plannen heb voor de toekomst. Als je dingen voor een publiek brengt, als dat publiek daar bovendien nog eens centjes voor betaald heeft, moet je bereid zijn om een kaakslag in ontvangst te nemen. Of je vervolgens je andere wang aanbiedt of ‘en plein force’ een pets teruggeeft…wel, dat mag u van mij alvast helemaal zelf kiezen.