RSSBest of Jeronimo
Als ik zo in mijn muhh’heheu’n grasduin op zoek naar beklijvende momenten van mijn loopbaan als gentbloggie botst ik al snel op het moment waarop mijn kiekeborst opzwol van enige trots toen oppergentbloggie I. aankondigde dat ik tot de schrijversclub behoorde.
De uitgelezen kans, dacht ik toen, om Gent beter te leren kennen en mijn schrijverslust eens op een wat minder absurde manier te botvieren. Misschien was het altijd wel een kinderdroom om “journalistje” te spelen. Nog een groter droom was het om culiniare reviews te schrijven. Ik zag me met deukhoed en lange zwarte overjas een restaurant binnenstappen en met geheimzinnige egards de opgediende schotels te keuren in geuren en kleuren.
De realiteit was een stuk prozaïscher maar allesbehalve minder leuk.
Mijn frietkotbezoek aan de Frietlounge blijft me bij, omdat kort na de review, mijn broer me wist te vertellen dat hij tijdens het verorberen van een portie friet een gesprek had opgevangen tussen de uitbaters waarin ze zich aangenaam verrast uitlieten over hun vermelding op Gentblogt.
Positieve feedback doet altijd deugd.
Niet dat ik me per se populair wil maken. Ik schop nogal graag in het ronde, maar hou dat hier binnen de perken. Mijn Skitsoy-review was één van de weinige reviews waarin ik me laagdunkend uitliet over overjaarse pubers. Heel grappig waren de comments die ik kreeg, die mijn bescheiden inziens mijn mening wat bevestigden. Het “de gustibus”-dogma in gedachten zag ik het met een brede glimlach aan.
Soms moet de serieux eens in zijn onderbroek gezet worden. U heeft dat wel gemerkt als ik af en toe eens ergens commentaar zet. Mijn naakte chicks in het Zuidpark-post was één van de meest hilarische hoogtepunten.
Ook de hopen spaanstaligen die in mijn review van Lacrimosa die dachten dat ze op een tribute-site terecht gekomen waren, waren de max. Veel van die comments werden als “spam” verwijderd. Ik verstond indertijd nog geen spaans. Daarnaast toonden enkele clichématige reacties uit de onderwereld aan dat ik in mijn opzet was geslaagd. Vampieren kunnen niet lachen als je lacht met vampieren. Een vrij actueel item.
Mijn meest negatieve ervaring is niet echt negatief, maar zelfrefelctie draag ik hoog in mijn vaandel. Eén van mijn eerste berichten, over een “gentse rock-enpop-school”, zou ik liever verwijderd zien.
Mijn aspiraties voor de toekomst zijn vrij groot. Meer foto’s van de dag zelf inzenden, meer schrijven en misschien we wat toeleggen op wat specifiekere zaken, zoals concertreviews. Maar zoals altijd: ik zie wel wat er van komt en doe wat ik denk dat ik moet doen. Met jullie feedback en commentaren moet dat zeker lukken!
Gentblogt is zeker een hobby geworden, ook al omdat de rest van mijn medeschrijvers ook een vrij toffe bende bleken te vormen waarin zowel met een kwinkslag als met een schop onder de kont de orde van de dag op een gemoedelijke wijze wordt afgewerkt.
Uw mening? Geef ons uw favorieten op deze pagina.
© 2006 GENTBLOGT VZW