RSSTe gast: Karin Temmerman
Gisteravond was er, zoals aangekondigd, een wijkplatform voor de buurtbewoners van Nieuw Gent, de omgeving van het UZ en de Groothandelsmarkt. Zulke wijkplatforms dienen vooral om mensen de gelegenheid te geven rechtstreeks vragen te stellen aan het stadsbestuur, en wees maar gerust dat mobiliteit doorgaans een van de populairste onderwerpen is om een boompje over op te zetten! Maar alles wel beschouwd viel het gisteren goed mee, eigenlijk. Nieuw Gent is een wijk waar heel veel culturen samenwonen – als ik me niet vergis meer dan zeventig – en alvast zeer positief is dat er onder de aanwezigen heel wat mensen met diverse etnische achtergronden waren. Bovendien leek het erop alsof iedereen in het zaaltje effectief gekomen was om mee na te denken over hoe het buurtleven kan verbeterd worden. Een constructieve sfeer, noemen ze dat zeker? Ook tijdens de vragen over typische knelpunten – sluikstorten, politiecontroles, enzovoort – daalde de temperatuur nooit onder het nulpunt. Op het einde ging het dan nog een hele tijd over leefbaarheid in het algemeen, en het laatste woord van het publiek was voor een Afrikaan die heel positief uit de hoek kwam. Ik kwam zowaar met nieuwe energie weer buiten.
En elk beetje energie is welkom, want de werkdagen worden er niet korter op, in tegenstelling tot de dosis daglicht die stilaan aankondigt dat ook deze winter van voorbijgaande aard is. Niet dat ik de winter als het ergste seizoen zou omschrijven: ik heb meestal een dip in de herfst. Waarom? Omdat alles er dan op wijst dan de winter voor de deur staat! Niet erg logisch, ik weet het, maar waarom zou een mens voortdurend rationeel moeten zijn? Het omgekeerde heb ik ook: ik hou het meest van de lente, en wel omdat alles dan nog veelbelovend is, en dus eigenlijk nog moet beginnen. Het is de gedachte die telt, stel ik bij mezelf vast. Of toch: het vooruitzicht. Sta me dus toe dat ik al overal tekenen van lente begin te zien. Hoop doet leven!
Wat de vooruitzichten in deze week betreft: zaterdagvoormiddag word ik in Tongerlo verwacht voor een congres van de jongerenafdeling van de sp.a: animo. Ik ben uitgenodigd om te komen spreken over mobiliteit en ruimtelijke ordening, en wat je op deze domeinen concreet kunt realiseren als stedelijke overheid. Want zoals de meesten wel weten, lopen heel wat bevoegdheden door elkaar: tussen de stad, de provincie, de Vlaamse overheid, de federale regering… Mensen weten vaak niet tot wie zich te richten met hun vragen of opmerkingen – en ik zie bijvoorbeeld de Vlaamse regering nog niet snel met wijkplatforms beginnen! Dat is het mooie aan werken voor en in een stad: de dossiers zijn doorgaans zeer concreet…
Zeer concreet zijn meestal ook de wijkrondes die Frank Beke aflegt tijdens de weekends. Een traditie die hij jaren geleden al heeft opgebouwd als burgemeester en waar veel mensen hem voor bewonderen, voor die persoonlijke aanpak. Zaterdag ga ik nog eens mee. We gaan van deur tot deur in een aantal straten in Gentbrugge, vooral om te luisteren. Ik ben benieuwd…
Site Karin Temmerman
Foto: Senta Kochanek
© 2006 GENTBLOGT VZW
doe de voorzitster van de antwerpse animo-afdeling de groeten van me
En ik die dacht dat er in Tongerlo alleen een abdij stond!