Gentblogt

Sportieve lyriek

dinsdag 7 maart 2006 19u53 | Peter Decroubele | 2 reacties
Trefwoorden: poëzie.

Ik wil het deze week eens niet over corrupte Chinezen hebben, niet over overwinningen of nederlagen van Gentse sporters, niet over blessures of toekomstplannen, niet over “als” en “zou”, maar wel over…

Poëzie. Jawel, sport heeft heel wat dichters geïnspireerd. Een mooie symbiose van twee werelden die op het eerste zicht veraf van mekaar lijken te staan. Maar de lyrische en fysieke copulatie is vaak op een grandioze manier gebeurd. Daarom, in tijden van grijsheid, grauwheid, gebrek aan zon, political correctness en gespannen rennerskuiten deze flarden sportieve dichtkunst…

Gent-Wevelgem – Tom Lanoye

Mocht ik herbeginnen, ik zou het net zo
doen: niet om de poen, maar om die
nieuwe pakken. Die zo glimmend spannen
om je billen, en om die van elke ploegmaat

in het peloton. Ik zou mijn hele leven
willen trainen, net iets slechter dan de
ander, dan zit ik altijd achteraan,
genietend van de erotiek. Iets anders

wil ik niet. Of toch, in Gent vertrekken
met fanfares en champagne, vendelzwaaiers
en konfetti, als voor een allerlaatste
rit, een feestelijke rouweditie. Dan, nog

maar pas vertrokken, springt die klotegroep
al weg, ik zit kapot en godverlaten op de
rechte baan als op het slappe koord. Geen
supporter wordt gehoord, geen achterkant

van renners nog gezien. Een paar keer
vallen bovendien. Misschien is herbeginnen
ook dan mogelijk, maar ik zou precies
hetzelfde doen: riempjes dicht en trappen

maar, wie houdt hem tegen, wie onderwijst
hem schade en fatsoen, wie haalt hem weg
van een schitterende zege, de zegen van een
stevig rennerszadel? O Grote Wielergod,

O Sister Brainstorm, heb genade met
uw gade. Neem van zijn hand bezit en
leid zijn fiets: hij is op weg naar
Wevelgem, hij is op weg naar niets.

Cruijff – Herman De Coninck

een gestrekte bal,
een balk door de lucht,
een eerlijk eikenhouten schot:
zo gaat de waarheid op haar doel af.

of heen en weer
en heen bewegend, de tegenstrever,
de lezer, steeds weer op het verkeerde
been zettend, door een overstapje, een
oversprongetje, elke nieuwe regel
uit leesevenwicht te beginnen,
deze beweeglijkheid, deze fysieke
bewogenheid, god, dit is kunst:

geboren worden en een lichaam hebben
en er dan gedurende een blauwe maandag
johan cruijff mee zijn

in een gedicht, een speelveld
van herman de coninck.

© 2006 GENTBLOGT VZW