RSSLiteraire Lente: Stefan Hertmans (4)
De verstrooide
Hij las een boek waarin de oude dichters
jong werden genoemd, omdat ze wisten hoe
iets voor het eerst op de tong wordt geproefd,
omdat ze vingers hadden die niet ophielden
met tasten aan de vruchthuid van hun taal.
Alleen, ‘s nachts, in zijn kamer als een zaal,
terwijl zijn lichaam koud werd en de adem
zo zijn eigen weg ging door het licht
geopend, koele raam, zag hij ze paraderen:
vogels, adders, pauwen en een soort gevleugeld
paard – want dichters zijn alleen hun eigen
vormen waard, en niet hun eigen veren.
Hij kon zich niets herinneren, maar er kwam
vreemd licht in het leeggedronken glas,
en hij vermoedde dat er ooit iets anders was,
iets dat hem niet te binnen schoot.
Dus ging hij rechtop zitten, een gehoorzaam
idioot, hij nam het potlood en ging tekens
krassen in het roodbelichte raam.
Toen wist hij wat de ouden wisten,
al gaf hij het geen naam.
Een paar uur later was hij dood”
Niet echt opbeurend dit gedicht, maar poëzie gaat dan ook over alle soorten emoties, over positieve maar ook negatieve zaken. Zoals iedere vorm van kunst gaat het over het “leven”, over onze dromen, over onszelf en over de anderen. Dit gedicht werd op 28 maart voorgedragen door Dirk Roothoofd, op een heel stijlvolle en serene, maar vooral ernstige manier.
“Muziek voor de overtocht. Gedichten 1975-2005″ van Stefan Hertmans is uit bij De Bezige Bij. U vindt het boek in uw favoriete boekhandel.
© 2006 GENTBLOGT VZW