RSSErfgoeddag
De erfgoeddag was opnieuw een groot succes: 210 000 bezoekers namen deel aan één of meerdere van de 500 activiteiten in Vlaanderen en Brussel.
Ook de Gentblogt-redactie ging op stap…
Wat i. deed op Erfgoeddag
Onze Erfgoeddag begon, zoals het op een luie zondag hoort, ergens halverwege de namiddag en had de Centrale als eerste halte. We kwamen voor de tentoonstelling “Their Eyes were watching God”, een expositie van 50 originele foto’s van Afrikanen, genomen in Afrika door Afrikanen. Na enig zoeken (in de turbinezaal was trouwens een dijk van een kinderfeest bezig, maar daarvoor waren we niet gekomen) vonden we de tentoonstelling in de cafetaria beneden. Na vijf minuten stonden we alweer buiten: zowel de manier van exposeren als de tentoongestelde selectie noopten ons niet tot lang rondkijken. Jammer!
Slenterend langs de Portus Ganda en door de Macharius kwamen we aan de achterkant van De Sint-Baafsabdij. Deze stille plek in het centrum kennen we als onze broekzak: niet zo lang geleden was de abdij voor ons (en vele andere centrumbewoners) nog een soort achtertuin en waren we er bij de eerste zonnestralen op een bank te vinden, met een boek of een tijdschrift.
De abdij is nu jammer genoeg gesloten voor het publiek, behalve op bijzondere dagen als de Erfgoeddag.
Zoals overal op de Erfgoeddag werd ook hier gewerkt rond het thema kleur en stond het jonge geweld centraal. Animatoren, voor de gelegenheid verkleed als ridder, maakten de stille tuin tot een levendig en kleurrijke plek, vooral dankzij de enthousiaste bende kinderen in hun kielzog.
Er werden met krijt doordrukken gemaakt van inscripties in de muren, er werd geschilderd en er werd getekend. En ondertussen werd er door de ouders koffie gedronken en in strandstoelen gelegen, onder een waterige lentezonnetje.
Wat an deed op erfgoeddag
“Aah de beestjes†dacht ik ’s morgens aan het ontbijt. Wat zou er nog geworden zijn van dat oude dierenmuseum hier in het Gentse? Erfgoeddag is dan dé ideale moment om het eens te gaan bekijken. Het was ondertussen reeds geleden van mijn Sint-Bavo-tijd (lagere school) dat ik dit museum gezien had. Even historisch schetsen kan handig zijn; dit museum is onder de hoede van de Gentse Universiteit en werd opgericht in 1817. Het heeft als doel een wetenschappelijke verzameling aan te leggen ter illustratie van de lessen dierkunde aan de Gentse Universiteit. Alle groepen van het dierenrijk worden vertegenwoordigd. Deze bestaan zowel uit dieren en organen op alcohol en formol, als uit opgezette dieren en geraamten.
Het is een museum dat wel duidelijk aan vernieuwing zou mogen doen. Maar we weten dat veel musea een beetje worstelen met hun schaarse financiële middelen. Dat is wel heel duidelijk te merken hier. Het is jammer want het zou zo veel aantrekkelijker kunnen gemaakt worden. Het lijken heel stoffige en duffe ruimtes, maar van zodra je binnenkomt zie je wat een schatten hier verborgen zitten. Je moet enkel eens de moeite doen om het allemaal van dichtbij te gaan bekijken.
Het Museum voor Dierenkunde is gelegen in de “kelders†van het H.I.K.W. gebouw in de Ledeganckstraat te Gent. Meer info kan u vinden op hun site Museum voor Dierkunde
Nadien dacht ik een gezellig wandelingetje te maken, en wat is leuker dan je stad te verkennen onder begeleiding van een professional? “Gandante†is een vzw die 4 stadswandelingen voorstelt. Een daarvan heb ik met plezier gevolgd! Onze gids Elke vertelde enthousiast over de geschiedenis van onze stad. We begonnen aan het Sint-Baafsplein waar zij de geschiedenis even schetste van de Draak bovenop het Belfort. Mijn mede-gentblogster Tessa heeft hierover al eens een artikeltje geschreven en onze gidse legde ook nog eens de “beschermende†functie van deze draak uit, onze “beschermheer†als het ware. Van daar liepen we richting stadhuis. Wat meteen opvalt is die opvallend in wit en blauw geschilderde regenpijp. Veel mensen vinden dit vreemd, maar zo heeft het er effectief ooit uitgezien, en de stad Gent wilde het zo authentiek mogelijk houden. We liepen door de Nederpolder, daar heb je het Departement voor Muziek en Dramatische Kunsten. Aan dit gebouw kan je aan de ingang nog een soort houder zien hangen, daar werden vroeger toortsen in gehangen ter verlichting van de straten. Interessant om te horen hoe de mensen vroeger in het donker hun weg naar huis vonden. Van daar liepen we naar de Reep (waar Sint-Bavo is). Daar zijn ze nu nog volop aan het werken om de Schelde open te maken. Het is de bedoeling dat deze terug volledig door onze stad zal stromen. Ik kijk er al naar uit; het zal ons centrum mooier en gezelliger maken. Onze gidse legde ook uit de Loesbergkaai (daar vlakbij) van een man was die Loesberg heette. Die man had in de middeleeuwen een katoenfabriek (Gent had toen nog een bloeiende textielnijverheid). Van deze fabriek kwam vrij veel vervuiling los dus het is vrij merkwaardig toch dat uitgerekend water van deze fabriek gebruikt werd om het zwembad van de Van Eyck te verversen. Dit was meteen ook onze volgende locatie. Het merkwaardige aan dit mooie gerenoveerde zwembad is dat daar vroeger ook werd gebaad (wist ik compleet niet) en wat nog vreemder is; daar zijn nog steeds baden! Ik zal het eens moeten checken …
Volgende stap was het Sint Jacobs waar wij uitvoerig werden uitgelegd hoe het met de urinoirs van Gent zit. Deze waren lang geleden gebouwd voor de mannen (uiteraard) die hun boodschapje anders her en der in de straten zouden gedaan hebben. Om dit verder te vermijden werden deze “muurtjes†gebouwd. Jullie herinneren zich misschien ook nog die urinoirs die volgespoten waren met grafitti? Die zijn aan het verdwijnen – jammer genoeg – en worden nu vervangen door ultramoderne urinoirs (met van die “zonnepanelen†op het dak). De grafitti-toiletten waren een straf van een aantal jongens die betrapt waren op het illegaal (hoe kan het ook anders) spuiten van grafitti. Ik vond ze alleszins mooier dan de nieuwe exemplaren!
We liepen nog langs de Vrijdagsmarkt richting Groentenmarkt waar je dat leuke kleine bakkerijtje Himschoot hebt. Blijkbaar werd er vroeger brood gemaakt van beschimmelde rogge, deze had een blauwachtige schijn waardoor het brood er ook blauwachtig uitzag. De mensen die dit aten kregen hierdoor een heel vreemde ziekte. Ze kregen hoofdpijn, moesten braken, kregen diarree … maar blijkbaar hadden ze uiteindelijk toch wel door dat schimmel eten niet zo’n goede zaak was.
Vreemd genoeg was dit het einde van onze tocht. Maar het was gezellig, en héél erg leerrijk. Als jullie ook eens zo’n wandeling willen maken door Gent, het duurt ongeveer 1,5 uur en is echt de moeite.
Gandante organiseert tevens op 30 april 2006 een zoektocht in de Gentse Sint-Baafsabdij: “Van gebed tot verzet”: een speurtocht naar leven in een uitgestorven klooster. De vzw vind je in de Woestijnegoedlaan 16 te 9032 Wondelgem. Hun emailadres: info@gandante.be
© 2006 GENTBLOGT VZW
Bij wijze van onze vroegere steun aan de KANTL ben ik daar maar eens binnengedrongen. Mooi en een beetje stoffig maar toch ook aanwendingen van de nieuwe media ontdekt. En heb je die WC deuren gezien ? De mooiste van Europa (en ik ken alle WC’s van Europa).
ammai ‘t is toch een t’wat anders dan nen rolmops mé andjoen in nen bokaal!
>> Die man had in de middeleeuwen een katoenfabriek ..
.. Oeioeiei
*Lousbergs Ferdinand (°Gent 31/8/1799+ Gent 30/8/1859): industrieel die zonder kinderen overleed en bij testament een geldsom en grond aan de Visserij schonk aan de voorlopers van het OCMW om gesticht voor oude werklieden en gebrekkige en verminkte werklieden van de Gentse katoenfabrikanten op te richten. (Gent Blogt, ABC van Gent)
.. Dit werd overigens wel correct door de Gandante gids weergegeven, in tegenstelling tot de veelvuldige andere flaters. Onze enthousiaste professional was duidelijk niet van Gent afkomstig. Maar dit terzijde.
oeps *bloost* tja, ik geloof wat de gidse met vertelt newaar ;-)
‘T is niets an. Toen ik op straat liep passeerde er zo’n koets met toeristen ter hoogte van het Kinderen Alijnshopitaal. De koetsier wees de toeristen erop dat dit een “childrens hospital” was. Die mensen knikten instemmend over de Vlaamse Middeleeuwse jeugdzorg.
En het was het geen bedenkelijk idee om in de tropische serres aan de Ledeganckstraart negers in lokale klederdracht te laten rondlopen? Zowaar in hun authentieke habitat ! Doet me denken aan die namaakdorpen met Congolezen op de expo 1958 (zelf niet meegemaakt)
Het is lang geleden dat ik nog zoveel onjuistheden en verbeelding gelezen heb. Zijn we nu zo “approximatief” of onoplettend geworden?
en welke onwaarheden zijn het dan nog? tja, die gidse was idd niet van Gent oorspronkelijk
Sorry, beste An, maar ik heb in bv de Expo van 58 geen congolezen in hun namaakdorp gezien, dat is in het begin van 1900 gebeurd.
- In de abdijen hadden ridders en hun geweld geen plaats, het waren zeer rustige gebouwen volledig gericht op werken, bidden en cultuur.
- Lousbergs was een zeer menslievende industrieel die zoals hierboven eraan herinnerd in de 19de eeuw heelwat presteerde.
- Je moet eens terug vragen aan Cedric de juiste versie van het Alijns Godshuis te vertellen.
- Er is historisch nooit bewezen dat een afvoerbuis een blauwe spiraalkleur kreeg: het stond wel eens op een optische gravuur, en wat meer dergelijke fantazietjes.
- Die kegel aan de inkom van het Muziekconcervatorium diende voor het doven van de fakkels van de bezoers.
- De werken aan de Reep zijn archeologische opgravingen, de Reep wordt slechts later geopend.
- Het water van het zwembad de “Van Eyck” was geen afvalwater van de fabriek van Lousbergs, maar bronwater uit de buurt die door de stookinstallatie meeverwarmd was. Er was ook een bron die water in flessen verkocht in de Keizer Karelstraat.
- Mogen we toch signaleren dat de bakkerij Himschhot altijd goed brood gebakken heeft, en dat die schimmelbroden wel accidenten uit een ver verleden.
Voila, en sorry An, een goede raad vraag de volgende keer een gids zonder te veel inbeelding.
ik heb een vraagje ivm het bronwater ” Gand Thermal ” was gelegen in de Keizer Karelstraat waar nu een deel van het St.-Lievenscollege lagere afdeling in onder gebracht is.
Kan iemand mij een copie van een etiket van deze bronwaterfles bezorgen ?
Ik meen mij te herinneren dat er op dat etiket vermeld was : dat dit water sporen van Radon bevatte ( een radioactief edelgas ) en aangeprezen werd als zeer heilzaam !
Luc,
Gand Thermal is hier al eens terloops ter sprake geweest.
http://www.gentblogt.be/2008/08/22/vergeten-schrijvers-henri-van-daele-1
Mocht je op zoek gaan naar voorwerpen die met Gand Thermal te maken hebben, dan moet je eens een aantal zoekertjessites bekijken en desnoods zelf een aankondiging plaatsen.
ik zal dat onthouden, maar je sleurt er nu ook een aantal zaken bij waar ik het zélfs niet over gehad heb … Congolezen?
en wat betreft die regenpijp; dat staat zelfs op de site van ‘t stad Gent (écht)
:-)
Dat van die schimmel, zou dat geen derde-generatie-doorvertelling van een epidemie van ergotisme zijn?
Voor toeristen zijn gidsen zoals chocolade: veel goede, soms excellente, maar helaas ook abominabele. Je moet het proeven. Zoals je in de omgeving van het Brugse of het Gentse Belfort en het Brusselse Manneken Pis toch vragen mag stellen bij “real Belgian chocolateâ€, “the best nougat in de world†of “handmade laceâ€, kan je ook bedenkingen hebben bij wie allemaal gids speelt en zich voor “professional†uitgeeft. Sommige gidsen menen “origineel†uit de hoek te komen met karrenvrachten ongecontroleerde of irrelevante anekdoten. In de Sint-Baafskathedraal hebben ze het begrepen: in de ruimte waar het meesterwerk van Van Eyck opgesteld staat, is stilte geboden (er is een audiogids beschikbaar, met een voortreffelijke uitleg). Zo kan je er tenminste nog genieten van het essentiële. Al dan niet professioneel opgeleide gidsen die absoluut hun verhaal (en spijtig genoeg soms ook irritante onzin of langdradige uitweidingen over de diefstal in 1934) kwijt willen, mogen dat voor de levensgrote kopie van het Lam Gods in de Vijdtkapel.
Een tip: sinds jaren organiseert de Federatie voor toerisme in Oost-Vlaanderen een opleiding voor gidsen. Wie dat diploma haalt, biedt een zekere garantie voor zover hij/zij zijn/haar interesse blijft aanscherpen, maar dat is met elk diploma zo.
Op algemeen verzoek van JM : Een jarenlange vete tussen de Gentse families Alyn en Rijm mondde in 1354 uit tot de moord op de broers Hendrik en Seger Alyn door de broers Simoen en Goswijn Rijm. In 1362 moest de familie Rijm een som geld ter beschikking stellen voor de bouw van een godshuis dat de naam zou krijgen van de slachtoffers, de gebroeders Alyn dus. Het werd een onderkomen voor oude noodlijdende vrouwen tot 1883. In 1883 werd het omgevormd tot een huurkazerne voor arbeiders. De stad kocht het in 1941 en in 1962 werd het na restauratie het Museum voor Volkskunde. Bron : http://users.pandora.be/gentmijnestad/paginas/kraanlei.htm
Er zou zoiets moeten bestaan als een keurmerk of kwaliteitscertificaat voor gidsen die opleiding gevolgd hebben of via een testof zo bewezen hebben dat ze correcte informatie kunnen geven.
Er zit veel te veel kaf tussen het koren…
An, nogmaals ik heb alles ten onrechte over uw rug geschoven, maar dat kwam door de irritatie van de verschillende geschreven onjuistheden, en we zijner toch om mekaar naar de absolute wijsheid te helpen.
Daarom ook een kleine rechtzetting naar Frans toe: de Provincie organiseerde die cursus, maar nu sinds enkele jaren vinden ze de kaders te goed(?) gevuld, en ze wachten tot die wat krimpen om terug gidsen op te leiden. Enik kan het weten, want ze hebben mij dat bij mijn brugpensioen wijsgemaakt. (cfr Roger Boxstaele).
@Jean Marie de Wulf,
Die informatie over de gidsencursus is ondertussen achterhaald. “Toerisme Vlaanderen werkt reeds een aantal jaar samen met het departement onderwijs en alle betrokken actoren om een gemeenschappelijk opleidingstraject uit te bouwen voor gidsen en reisleiders. Vanaf september 2006 is het zover! Dan start in alle Vlaamse provincies een vernieuwde opleiding voor kandidaat-gidsen en -reisleiders.”
http://www.toerismevlaanderen.be/showpage.asp?iPageID=180
In Gent zal de opleiding verzorgd worden door Mercator PCVO in de Nonnemeersstraat.