Gentblogt

De Theaterbom: Barbietrut!

donderdag 11 mei 2006 13u05 | Michel Vuijlsteke | 2 reacties
Trefwoorden: Brugse Poort, meisjeshuis, theater, Theaterbom.

Woensdagnamiddag opende Barbietrut van het Meisjeshuis het festival De Theaterbom in de Brugse Poort.

Ik heb een tijdje geleden één van de repetities mogen bijwonen, en het was me toen al redelijk duidelijk: daar moest ik met mijn dochter naartoe!

De voorstelling begon begon niet stipt—één van de hoofdrolspeelsters was op terugkomst van bosklassen in de file blijven steken—maar zó erg was dat ook niet: het is daar een gezellige boel Bij’ De Vieze Gasten. Iedereen lijkt er iedereen te kennen, er liepen veel kindjes rond, mijn dochter had al meteen een vriendinnetje-van-de-turnles om mee op schok te gaan, en ik had me een gezellige fauteuil uitgezocht.

Toen we met een uurtje vertraging en een paar gratis drankjes op de tribune plaats namen, bleek al meteen dat zowat de helft van de zaal vol met familie, vrienden en sympathisanten van de meisjes zat. En dat die er wellicht nog meer plezier aan beleefd hebben dan wij: ze moesten om de haverklap gieren van het lachen, om dingen die wellicht alleen voor ingewijden te begrijpen waren.

Theater door kinderen en jongeren gebracht, kan soms tenenkrullend zijn voor iedereen behalve de ouders, maar daar was hier geen sprake van. De meisjes deden het soms op het griezelige af professioneel, de dialogen waren echt gemeend grappig, ook voor wie de meisjes zelf niet kende, en indrukwekkend voor een show van bijna een uur zonder echte structuur: we hebben ons geen moment verveeld.

De mensen op het podium hadden er zichtbaar enorm plezier in, ze hadden van begin tot eind de zaal helemaal mee, en als er al eens een steekje viel, dan werd dat in alle rust opgevangen en meteen in de actie mee verwerkt.

De voorstelling bestaat uit een aantal taferelen die ruwweg in twee uiteenvallen. Eén groep heeft gewerkt rond een uitgeschreven vaste tekst, en de andere groep meer rond improvisatie en dans. Als ik er twee dingen uit mag pikken, dan zijn het wel het clubje hilarische prinsessen (wannabe-rebellen, maar uiteindelijk toch vooral kletswijven en giechelkonten) en de twee werkelijk verbluffend goede danseressen die onder meer voor de geweldige afsluiter zorgden.

Voor een opeenvolging van losse scènes, was dit een verrassend tesamenhangend geheel, dat overigens volledig door de meisjes zelf in goede banen geleid werd. Habiba Boukhatem en Dominique Collet, die de voorstelling samen met de meisjes in elkaar gestoken hebben, waren uiteraard aanwezig in de zaal, maar zij hebben tijdens de voorstelling de touwtjes helemaal uit handen gelaten.

Ik kijk echt gemeend uit naar een volgende gelegenheid: als Barbietrut praktisch integraal uit de hoofden van de meisjes zelf komt, moet daar nog veel meer in zitten. Geef ze een televisieprogramma! Voer die hele Spring af en vervang ze door de meisjes van de Brugse Poort!

O ja. Mijn dochter, zes jaar en pas leren schrijven, hoe gaat dat?, stond erop haar bespreking ook op het internet te zien:

Zo grappig en zo mooi.
Die prinsessen waren grappig. En dat ene meisje dat met haar haar zo zwaaide, dat vond ik ook grappig.

…maar het grootste compliment voor zowel Meisjeshuis als Barbietrut, dat had zij al op de terugweg naar huis: dat ze eigenlijk ook wel in de Brugse Poort zou willen wonen.

© 2006 GENTBLOGT VZW