Gentblogt

Erotiek, of wat een loper lijden/leiden kan – een sportieve column

donderdag 18 mei 2006 15u30 | Peter Decroubele | 3 reacties
Trefwoorden: erotiek, lopen.

Ja, ik verdien mijn centen met schrijven en praten over topsport. Maar sinds kort doe ik zelf aan sport, al is dat zonder de prefix top-. Een heel klein beetje om de pijn, het lijden en de actieve eenzaamheid van de sporter te voelen, de empathie op het masochistische af dus. Maar vooral omdat ik vorig jaar na de 10 kilometer van Gent, de stadsloop, met mijn grote muil zei dat ik dat ook vlotjes kon. En praatjes vullen geen gaatjes, dus moet ik me er wel aan houden. De druk van mijn liefste, die zelf al een hele tijd loopt, heeft er ook mee te maken. Ik geef het toe.

Opbouwen dus naar 10 kilometer. En dan is het verrassend te zien hoe je eigenste karakter je loopattitude beïnvloedt. Ik heb weinig geduld, ik wil altijd direct de top, ik wil winnen… Ja, soms ben ik niet te harden. En dan loop ik direct de brokken van mijn lijf, wat niet de bedoeling kan zijn. Oké, bij de eerste loopsessie kon ik al 5 kilometer en 250 meter aan, zo bleek. Langs een zeer mooie route trouwens: via de Huidevetterskaai, langs de Blekersdijk, de Visserij op, via het Van Eyck-zwembad de Leie blijven volgen, de achterkant van het Holain-hof rechts houden, tot aan de ring met zicht op de moderne voetgangersbrug en zo terugkeren, via de statige Lousbergkaai, opnieuw de chloor van de Van Eyck overwinnen en het Baudelopark als bijna laatste station. Weliswaar met twee keer stoppen en bij momenten pijn in de miltstreek. Maar gelukt, in iets van 36 minuten. De basisconditie valt nog wel mee.

Maar dan bekeek ik samen met mijn looppartner annex geliefde wat het hartslagmetertje vertelde (jaja, ik ben begeleid als een prof): gemiddelde hartslag van 181 en eigenlijk continu in het rood gelopen. Ja, mijn lijf is sterk. Maar ook ja, mijn ingesteldheid is fout. Milderen dus. Intussen –drie loopsessies verder– heb ik me al een beetje kunnen bedwingen: gemiddeld 171 nu, 45 seconden van de tijd afgeknabbeld, maar toch nog iets te hard aan ’t gaan. Maar ik kalmeer wel, zal wel moeten als ik de 10.000 meter wil halen, ik voel genoeg dat ik daar nog niet aan kan.

Vandaag tijdens mijn loopje een mooi moment beleefd. Erotiek dus. De lonkende loper was ik. De geile grasvleier, de man die meer dan ooit lucht in zijn schoenen had, lopen op wolken… Net over de helft van mijn toertje zie ik een helroze t-shirt lopen. Met daaronder een witte broek. Met van tientallen meters ver het zicht op een string die zich atletisch plooide in de bips van de dartele dame. De hartslag schoot een beetje omhoog, het tempo steeg, de hunker naar de lange afstand welde op. Fantastisch toch hoe dierlijk een mens kan zijn, hoe de endorfines die door lopen worden opgewekt in een mum van tijd muteren tot hompen hormonen. En dan toch heel erg bewust een twintigtal meter achter het meisje in galop blijven. De motoriek van de bips. Eb en vloed op de kont. Salsa met de poep. Symphony for strings! Geweldig, om vleselijke lusten op te wekken, moet er ook vlees aanhangen: het zal wel een of andere Vlaamse boerenwijsheid zijn.

En dan liet ik het blonde meisje –wiens gezicht ik zelfs nooit heb gezien– achter. Net ietsje sneller liep ik, niet veel, maar toch. Of volgde ze, stak ze een tandje bij, gelokt en bedwelmd door mijn wapperend zweet, door mijn endorfines vol knipogen? Hm, neen. Toen ik het verhaal vertelde aan de vrouw die doorgaans mijn onnozele machopraat aanhoort, was haar gezicht zo verklarend als zeven series van de Van Dale. Ik zag iets stralen van “klein kind, grote mond, onnozel manneke”. En net dat charmeert al eens, schijnt het toch.

Tja, hoe vrouwelijke details mij leiden in mijn lijden. Ha! Dat vind ik nu eens amusant, zie. En dat lopen stilaan ook. Vreemde gewaarwording. O ja, mocht het blonde meisje in kwestie een lezeres zijn van deze blog: ik vind appelblauwzeegroen onder een witte broek niet zo mooi, wit of rood ware beter geweest. Ach, blij dat ik nog altijd zo’n klein kind ben gebleven… Ik hoop van u hetzelfde! Nu op naar 7,5 kilometer. Welke geneugten wachten me nog?

De stadsloop van Gent vindt plaats op maandag 5 juni (pinkstermaandag). Vertrek en aankomst op de vrijdagsmarkt; het startschot wordt gegeven om 14:30u (Inschrijven kan nog steeds; en je kan het parcours op voorhand bestuderen.)

© 2006 GENTBLOGT VZW