RSSEchte studenten
Binnenkort mag iemand zich weer ‘Student van het jaar’ noemen. Sinds 2004 reikt de stad Gent deze titel uit aan een student met een “bijzondere verdienste”. De eerste die deze prijs in ontvangst mocht nemen, was Jonas Geirnaert, die met zijn kortfilm Flatlife scoorde op het festival van Cannes. Vorig jaar ging de eer naar Tim Mayens, die op de Olympische Spelen van Athene de finale in het roeien haalde.
De student die dit jaar hoogstwaarschijnlijk de titel zal krijgen (in de wandelgangen gonst het nu eenmaal van geruchten) is geen onbesproken figuur aan de UGent, maar verdedigde het voorbije jaar gedreven de Gentse stem in het dossier van de onderwijsfinanciering. Hoezeer het hem en zijn voorgangers ook gegund is, ik ben niet te vinden voor het hele concept van de ‘student van het jaar’.
Uit de ongeveer 50.000 Gentse studenten ééntje uitkiezen en in de bloemetjes zetten, hoe doe je dat eigenlijk? Niet alleen is de voordrachtprocedure behoorlijk schimmig, de studentenwereld is simpelweg te divers. Je hebt een hoop studenten die heelder dagen spenderen om een studentenvereniging draaiende te houden. Anderen stoppen dan weer massa’s energie in studentenvertegenwoordiging. Een hele boel studenten moet bijklussen om zijn of haar studie te kunnen betalen. En allemaal moeten we natuurlijk door onze examens zien te raken.
Het studentenleven kan verrukkelijk en verrijkend zijn, maar in essentie is het wat je er zelf van maakt. En als je er iets geweldigs van maakt, heb je geen eretitel nodig om ervan te genieten. Er is voor mij niet zoiets als de student. Evenmin is er zoiets als een echte student. Maar toch zullen een paar honderd studenten, waaronder ondergetekende, zich de komende weken een iets echtere student voelen dan hun duizenden collega’s.
Echtere studenten
Vanwaar die pretentie? Wel, in tijden van blok en examens heeft iedereen het gevoel dat wat hij of zij doet toch zoveel zwaarder is wat een ander doet. De studenten die nog in een jaarsysteem zitten, kunnen dat gevoel nog wel met cijfers onderbouwen ook. En wees gerust, ze zullen niet nalaten dat te doen. Hoe verder de uitputtingsstrijd vordert, hoe vaker de woorden ‘semestersysteem’ en ‘mietje’ in één zin zullen vallen.
Het is immers zo dat tot enkele jaren geleden, ongeveer elke student les had van oktober tot april en in mei en juni examens aflegde. Toen kwam de grote Bologna-hervorming, werden kandidaturen bachelors, werden licentiaten masters en werd het jaarsysteem een semestersysteem. Overal, behalve in de Rechten. (Merk de heroïsche analogie op met het dorpje van Asterix in het grote Romeinse rijk.) Daar streden studenten er met succes voor om het semestersysteem gradueel in de voeren: wie in een jaarsysteem was beginnen studeren, zou er ook verder in kunnen studeren.
Ik, beste lezer, behoor tot de allerlaatste generatie in een jaarsysteem. Wie een jaar later dan ik is geboren, zit in het nieuwe systeem. En vanuit deze situatie zal ik de komende weken op donderdag verslag uitbrengen van mijn slag om te slagen.
Tot slot een woordje om al het voorgaande te relativeren. Niet eens zó lang geleden, legden de studenten de examens van alle vakken af op één en dezelfde dag. Dat was pas stoer.
(Jonas, eerste licentie Rechten)
© 2006 GENTBLOGT VZW
Voor mij ben je nochtans de echtste student hoor, Jonas :)
Of je mensen in een semestersysteem mietjes moet noemen betwijfel ik. zij zitten namelijk wel elk semester met de miserie, dat terwijl studenten uit het jaarsysteem maar één keer op hun tanden moeten bijten.
Dus hang nu aub niet de echte student uit… Ik zou geld geven voor een jaarsysteem!!
het jaarsysteem was zaalig: maandenlang doen waar je zin in had en dan een paar maanden op de tanden bijten voor de eindsprint. als de kermis op het sint-pietersplein stond was het hoog tijd om eraan te beginnen…
de arme studenten van nu krijgen helemaal geen rust meer. in november mogen ze al beginnen blokken, ze zijn hun kerstvakantie kwijt en ze mogen na het eerste semester amper een dag of twee op adem komen. mietjes? ik vind van niet…
courage aan alle blokkers!
Ah, ik vraag mij af waarom die rechtenstudenten daar zo conservatief in staan. Het semestersysteem is echt geen ramp. Beginnen blokken in november is dikke zever. Ikzelf begin normaal vlak na nieuwjaar. Daarvoor heb je trouwens geen tijd met al die projectjes en practica en het bruisende studentenleven. Het grote voordeel aan het semestersysteem is dat je geen blok hebt, maar wel veel meer tijd tussen de examens. Geen superintensieve blok waar je alles tegelijk moet proberen opslorpen om dan nadien op korte tijd weer uit te spuwen. Je hebt rustig de tijd om een vakje te leren, examen af te leggen, en dan pas je cursus voor het volgende vakje voor het eerst open te doen. Als je examenrooster iets minder meevalt, moet je daar wel wat mee spelen, doch dat valt best goed mee.
In het semestersysteem kan je tenminste nog in alle rust naar de foor gaan :-)
@ peter,
misschien ben jij wel een uitzondering. mijn toenmalig burgielief kwam vanaf half november zijn kot niet meer uit. Januari tot half februari (mijn verjaardag) was alle contact serieus gepland en beperkt in de tijd. En ik met mijn jaarsysteem kon gerust op stap gaan en toen mijn blok echt begon ging ik gewoon nog met hem mee om iets te drinken, omdat burgies dat nu meestal ook niet zo laat maken…
Tja, die burgies
Volgend jaar krijgen ze in het eerste jaar hoogstwaarschijnlijk niet eens een semestersysteem meer, maar zelfs gewoon om de twee weken een examen. Het hele jaar door!
@Patricia: tja, zoals jij ze beschrijft, ken ik er ook wel veel hoor ;-) Burgies krijgen, deels terecht, het nerdlabel opgespeld. Gelukkig zijn er ook vele anderen, kijk maar naar de VTK die toch wel een van de meest actieve kringen is, ondanks het semestersysteem. Grote activiteiten, zoals Parkinpop en de triatlon, worden ook wel vrij laat op het jaar georganiseerd.
@gitkid: ik denk dat je de mogelijkse invoering van de “repets” bedoelt? Wel, voorlopig is dit nog steeds afgewend, de studenten hebben zich er met succes tegen verzet. De resultaten van 1e bach waren nog steeds niet denderend, doch ik denk dat de gemoederen ondertussen wel wat bedaard zijn en men dit niet meer “onvoorwaardelijk” erdoor wil drukken, zoals vorige keer een beetje het geval was. Het plan dat toen op tafel lag, had het trouwens niet over elke twee weken examens: men wou een week, middenin het semester, gebruiken om elke dag van één vak een examen (gedurende één lesuur) af te nemen. Uiteraard moest je daarvoor alle tot dan toe geziene leerstof kennen en waren er bitter weinig verschillen met echte examens, hoewel de proffen absoluut het woord examen niet wilden gebruiken en zich daar volledig tegen verzetten. Bovendien viel die leerstof niet weg, je mocht die een paar weken later, op het einde van het semester, nog eens “blokken”. Voorlopig dus nog eventjes afgewend, we zullen zien wat de toekomst brengt. Mijn standpunt is hetzelfde gebleven, maar ik denk niet dat ik daar als laatstejaars nog veel tegen zal (kunnen) doen, mocht het er binnenkort toch nog van komen.
Ik heb beide systemen meegemaakt.
Het jaarsysteem in de rechten en het semestersysteem in de bijkomende master na master!! Geloof me: ik moet niet twijfelen..
Het jaarsysteem is een droom!! Je bent een jaar op je gemak: examens zijn in december echt wel het laatste van je zorgen. Vanaf april begin je – tijd genoeg dus om te blokken – en t’komt allemaal mooi in de sjakosh. Met het stomme semestersysteem ben je geen minuut op je gemak en kreeg ik één week blok! Stress allom dus.
Semestersysteem: nee, bedankt!!