RSSQuando sei nato
Net op het moment dat de hele wereld op zoek gaat naar de heilige graal mogen we Quando sei nato non puoi piu nasconderti, de nieuwe film van Marco Tullio Giordana, verwelkomen. Giordana’s hartverwarmende maar tegelijk confronterende tweeluik La meglio gioventù uit 2003 groeide onverwacht uit tot een succes in onze contreien en zadelde Quando sei nato met hoge verwachtingen op. Die weet de film best wel in te lossen, maar voor volle zalen lijkt dat momenteel allerminst te zorgen.
Het was ons wel eens eerder overkomen dat we als eerste de bioscoopzaal betraden en de zitjes zomaar voor het kiezen hadden. Iets voor elven begon het echter langzaam te dagen dat behalve wij niemand zin had in deze nieuwe Giordana. Toegegeven, zondagavond is niet meteen de filmavond bij uitstek, maar dit fraai stukje Italiaanse cinema heeft toch duidelijk te lijden onder de loodzware concurrentie van The Da Vinci Code, Volver en – wat de liefhebbers van Itialiaanse films betreft – Romanza criminale.
Nadat het innemende en inmiddels meer dan 25 jaar oude Ruby’s Arms van Tom Waits de film op gang heeft getrokken, maken we kennis met de twaalfjarige Sandro. Giordana zet hem neer als een Noord-Italiaans rijkeluiszoontje, schrander doch stapelverwend door vader Bruno (Matteo uit La meglio). Tijdens een zeiltocht gaat Sandro ‘s nachts overboord. Hij wordt opgepikt door een boot volgestouwd met illegalen en gaat met hen op weg naar Italië en naar volwassenheid. Het wordt een al bij al sober verhaal, dat iets minder pakkend is dan La meglio, maar er wel in slaagt om opnieuw grote emotie in beeld te brengen aan de hand van kleine dingen.
De volledige titel van de film – Quando sei nato, non puoi piu nasconderti – nam Giordana mee van het boek van Maria Pace Ottieri, waarop deze film is gebaseerd. Het betekent zoveel als ‘Zodra je geboren bent, kun je je niet meer verbergen’ en dekt zo perfect het dubbele verhaal van de film. Bij Sandro zorgen de gebeurtenissen voor een onomkeerbare wending in zijn leven, maar ook voor de aangeraakte immigratieproblematiek is de betekenis duidelijk: die mensen zijn er, je kan ze niet wegtoveren. Dat we die problematiek te zien krijgen vanuit Sandro’s standpunt zorgt voor een relatief objectief vertelstandpunt, want niet geval was geweest indien de regisseur bijvoorbeeld had gekozen voor de Roemeense vluchtelinge Alina. Ook al had dat het onrechtvaardigheidsgevoel van de film nog versterkt.
In tegenstelling tot zijn vorige epos beperkt Giordana zich tot net geen twee uur film. Toegankelijker, maar af en toe nefast voor de verdieping van sommige personages. De fijnzinnige mengeling van emotie, psychologie en politieke actualiteit maakt van Quando sei nato echter een uiterst fijnzinnige film, die de clichés vermijdt en zo aantoont dat weinig dingen in deze wereld of zwart of wit zijn.
Quando sei nato non puoi piu nasconderti, van Marco Tullio Giordana. Te zien in de Sphinx (Sint-Michielshelling).
© 2006 GENTBLOGT VZW
Fijn dat jullie aan deze film aandacht besteden, want hij is absoluut de moeite waard!
En idd bizar dat de vorige film van deze regisseur massa’s volk lokte en deze een heel stuk minder.