BNRF Dag 1 (+ vrijkaarten)

dinsdag 13 juni 2006 18u12 | Bruno Bollaert | reageer
Trefwoorden: , , , .

Het Blue Note Records Festival vormt voor mij een groot probleem. Enerzijds ben ik verschrikkelijk blij dat ik het ganse Festival zomaar kan meemaken –een perskaart heeft zo zijn voordelen, maar u krijgt er een heleboel foto’s voor in de plaats– anderzijds verwacht u van mij ook enig duiding. Ik kan u alleen maar dit zeggen: als u echt moet kiezen, dan neemt u gewoon een driedagenticket voor 14-15-16 juli. Het kan gewoon niet stuk, en in een drietal stukjes ga ik u proberen uitleggen waarom.

Dag 1: 14 juli.

Robert GlasperRobert Glasper heeft een hip-hop achtergrond. Dat wordt er altijd met de haren bijgesleurd –net zoals bij Jason Moran en Jacky Terrason–, maar van de achtergrond of mogelijke invloed is (gelukkig?) weinig te merken in zijn muziek; de guest vocals van Bilal niet te na genomen (maar Bilal blijft thuis). Veel meer is in zijn muziek de invloed merkbaar van Bill Evans, McCoy Tyner, en Herbie Hancock, en wordt hij reeds graag vergeleken met Jason Moran en Brad Mehldau. Het is spontane traditionele jazz piano muziek, die rytmisch wordt onderbouwd. Glasper is nog jong (28), wat zich soms laat merken, maar is aldus ideaal gepland als opener voor deze dag (u komt maar beter op tijd). Wij kijken uit naar Riot, die Herbie Hancock cover, waarmee hij ook op Canvas (het album, niet de zender) zes-en-een-halve minuut lang hoge ogen gooit.

Robert Glasper Trio: vrijdag 14 juli van 16u30 tot 17u45; line-up: Robert Glasper (piano), Vicente Archer (bas) en Damion Reid (drums)

Kris Defoort is dan weer een Belgische muzikant met een klassieke scholing. Hij studeerde eerst blokfluit en oude muziek, alvorens over te schakelen naar hedendaags klassiek en jazz. Klassiek meets jazz is bij Defoort dan ook incontournable, en hij gebruikt elementen uit beiden om zijn eigen muzikale taal te definiëren. Zijn werk (en zijn concerten) worden telkens enthousiast onthaald, en het optreden op Middelheim drie jaar geleden gold als een van de hoogtepunten van het festival.

Sound Plaza (Kris Defoort): vrijdag 14 juli van 18u30 tot 20u; line-up: Kris Defoort (piano), Mark Turner (saxofoon), Nic Thys (bas) en Jim Black (drums)

Met Andrew Hill keert ook de oude garde terug. Net zoals Wayne Shorter is hij in het nieuwe millenium aan een comeback begonnen, with a vengenace. Waar in de jaren 90 Hill zo goed als van het schouwtoneel was verdwenen, verraste hij in 2000 iedereen met Dusk, en leverde hij in 2006 een album af, Time Lines, dat zonder schroom mag plaatsnemen naast Point of Departure, de plaat waarmee hij in 1964 zichzelf de jazzgeschiedenis inschreef. Hill speelt zelden mee puur als begeleider, maar prefereert zijn eigen composities. Op Hill is moeilijk een label te plakken (dat hoeft ook niet); hij is beïnvloed door o.a. de jazz van Parker, Davis, en Monk, maar evengoed door de klassiek muziek. Kenmerkend is het immer latent aanwezige ritme, gestuwd door het pianospel van Hill.

Andrew Hill Sextet: vrijdag 14 juli van 20u45 tot 22u15; line-up: Andrew Hill (piano), Byron Wallen (trompet), Jason Yarde (saxofoon), John Hebert (bas), Eric McPherson (drums), Denys Baptiste (tenorsaxofoon)

Robert GlasperJohn Zorn was een van mijn eerste kennismakingen met jazz. Eind jaren 80, begin 90 was ik nogal bezig met minimalistische en experimenteel hedendaags klassieke muziek, een plaatje waarin Zorn wonderwel paste. De Japanse releases van zijn Masada werk vonden bij mij dan ook gretig afzet, en hebben mij pas later ook naar zijn andere werk doen grijpen. Zorn is voornamelijk bekend om dat gigantische werk, Masada. Hij begon aan het oeuvre in de jaren 90, en heeft ondertussen een paar honderd composities ter beschikking voor opvoering. De melodieën van Masa beantwoorden alle aan specifieke regels voor zowel opvoering als compositie, met invloeden die worden omschreven als “Klezmer meets Ornette Coleman”. Masada was voor Zorn een ideale manier om zijn Joodse roots verder te exploreren, en betekende ten dele ook een overgang van zijn eerder avantgarde werk naar volwaardige composities. Weg met zijn vroegere gimmicks, want met Masada bewees Zorn dat hij over voldoende kwaliteiten beschikte om met muziek om te gaan zoals een traditionele jazzmusicus. John Zorn met bassist Greg Cohen, drummer Joey Baron en trompettist Dave Douglas. Daar kijkt u toch ook naar uit?

John Zorn Acoustic Masada: vrijdag 14 juli vanaf 23u; line-up: John Zorn (saxofoon), Dave Douglas (trompet), Greg Cohen (bas), Joey Baron (drums)

Blue Note Records Festival, van 13 tot 23 juli op de Bijlokesite te Gent. Een dagkaart kost amper 23 EUR in voorverkoop en 28 EUR aan de kassa: een driedagenpas hebt u reeds voor 60 EUR (aanrader!). Alle info ivm. voorverkoop-adressen (zowel online als in ‘t echt) vindt u hier

U kunt ook uw kans wagen voor 1 van onze 4 gratis dagtickets, en wel door te antwoorden op deze vraag: hoe heet het record label van John Zorn? Uw antwoord graag voor donderdagavond in onze mailbox !

Foto’s: BNRF

© 2006 GENTBLOGT VZW

Reacties zijn gesloten.