RSSTideland
Velen keken met gespannen en met niet ongemende verwachtingen uit naar Tideland van Terry Gilliam, de laatste der Monthypythonianen. Meer hoef ik terry Gilliam niet te duiden, ik heb helaas zijn andere films niet gezien (behalve 12 monkeys denk ik), tenzij ik niet weet dat die van hem waren. Het kan de beste overkomen. Vandaar dat ik zonder enige voorkennis gewoon naar de film kon kijken zonder bezoedeld te zijn met verwachtingen of verledens en dergelijke.
Tideland is een onderhoudende film met donkere, bizarre kantjes, maar die gedoopt in de onschuld van het bevallige meisje Jeliza-Rose de perverse kantjes bevreemdend doet overkomen zonder dat je je ervan afkeert.
Jeliza-Rose (geniaal vertolkt door Jodelle Ferland) is een fan van Alice in Wonderland en bekijkt de werkelijkheid ook vanuit dat fantastisch oogpunt. Wat wil je met twee geschifte junkies van ouders. Haar beste vriendinnen zijn enkele vieze barbiepopkoppen die ze gebruikt als vingerpopjes.
Na de dood van haar ma trekt ze naar de prairie met haar pa, die na een vakantie (shot heroine) niet meer terugkomt.
Jeliza-Rose staat er nu alleen voor en gaat op ontdekkingstocht in de omgeving. Ze ontmoet allerlei rare creaturen, een halfblinde heks, haar debiele broer, pratende eekhoorns.
Het is een griezelig bont gezelschap die haar meesleurt in een steeds meer bizar wordende werkelijkheid. Dickens, de debiele broer van de hekserige Dell heeft een onderzeeër. Met die onderzeeër jaagt hij op de monsterhaai.
Bepaalde media vinden het allemaal idioot, langdradig en de pratende eekhoorns, de mummies en de pedofiele debielen te ver gezocht. Ik vind het daarentegen een schitterende droomsequens en de relatie tussen Jeliza-Rose en de debiele man Dickens, haar onderzeebootkapitein is vrij logisch, maar niettemin wat pervers vanuit het standpunt van de kijker. Uiteindelijk krijgt Dickens ook de monsterhaai te pakken: of hoe fantasie vreselijke gevolgen kan hebben voor de werkelijkheid.
Het camerawerk is schitterend. Het decor is fantastisch gevonden, je waant je werkelijk in een fantasiewereld. De poppenhoofden leven daardoor niet alleen in de werkelijkheid van Jeliza-Rose maar ook in die van de kijker. Een onbetwiste aanrader voor mensen die een ietwat donkere verbeelding hebben!
Leef je ook uit in het ontdekken van de Tideland-site.
Review van Josie
Gisteren eens ontsnapt aan de zon en de donkere cinemazaal ingetrokken voor een tweetal uur, voor Tideland, de nieuwste van Terry Gilliam. Niet voor niets zoals zou blijken, beschouw Tideland gerust als een van dé films van 2006…
In Tideland volgen we het kleine meisje Jeliza Rose in haar bizarre wereld: opgevoed worden door twee junkies is immers niet echt de leefwereld van het doorsnee kind. De spuit van papa klaarmaken, zorgen dat hij na zijn shot het huis niet in brand steekt met zijn sigaret en dan vlug naar boven om de benen van mama te gaan masseren, dit kleine meisje beschouwt het als de normaalste zaak van de wereld. Door omstandigheden verandert haar wereld echter drastisch en verhuist ze van het junkiehol naar een vervallen groot huis op de buiten. Hier wordt haar wereld er echter niet meteen alledaagser op, aangezien ook hier enkele bijzondere creaturen de dienst uitmaken: een door bijen en dode dieren geobsedeerde vrouw en een in een namaak duikboot spelende epileptische man.
Als er één ding blijkt uit deze film, is het dat kinderen een stuk veerkrachtiger zijn dan we soms denken. Nergens komt het moraliserende vingertje, nergens blijkt dat Jeliza een arm, getraumatiseerd kindje is dat lijdt onder haar leefomstandigheden. Neen, het gaat hier om een erg charismatisch meisje dat drijft op de kracht van haar verbeelding. Haar poppen bestaan enkel uit versleten hoofdjes, die niettemin een eigen karakter en stem blijken te hebben.
Op zich zitten er in deze film enkele scènes die op zich wel choquerend zijn. Toch heb je nooit het gevoel dat deze film over the top is. Om de een of andere manier weet Gilliam zijn kijkers altijd zo danig mee te nemen in zijn universum, dat je zijn verhaal als normaal gaat ervaren, dat je er helemaal in meegaat. Ergens is het ook enorm fijn om te worden meegesleurd in een Alice in Wonderland achtige sprookjeswereld waar alles anders is dan je zou verwachten, en toch geloofwaardig en doorleefd is. Deze film is wat mij betreft een echte parel, en een ware herademing…
nu in Sfinks
Sint Michielshelling, 3
9000 Gent
Telefoon: 09 225 60 86
Fax: 09 233 52 53
Van: Terry Gilliam. Met: Jodell Ferland, Brendan Fletcher, Jeff Bridges, Jennifer Tilly. 122 min.
© 2006 GENTBLOGT VZW
ik vond Tideland ook geweldig, maar denk dat hij een beetje door de mazen van het net zal glippen. Te griezelig voor kinderen, te weird voor volwassenen, maar een volstrekt unieke kijkervaring. De Alice in Wonderland fan in mij was zeer tevreden, en ook de Psychofan kwam ruimschoots aan zijn trekken. Enige minpunt is dat de film een beetje te lang is, vooral dan de sequentie waar ze op zoek gaan naar het grote geheim van Dickens, maar afgezien daarvan niks op aan te merken. Alleen had een dwerg het algemeen niveau nog wat kunnen optrekken :-)
en sommige beelden waren zo poetisch, ‘t was alsof ze recht uit een Terrence Malick film kwamen.
dit was ongetwijfeld een van de meest bizarre, griezelige, maar schitterende films die ik ooit zag … zó vreemd, je moet hem eigenlijk meer dan eens zien