RSSBNRF dag 1: Zorn Rules!
Ik wist dat Blue Note Records Festival streng was, maar zo erg had ik het niet verwacht.
Na een lange wandeltocht bestel ik mij op Blue Note een Duvel. Onmiddellijk daarna start Robert Glasper. Moet ik niet mijn Duvel in het meest onmogelijke smalle bekertje overgieten want glazen zouden het optreden kunnen storen. Kut! Het ergste van al is dat je ook in die zaal niet mag roken. Ik ken Jazz vanuit rokerige kroegen en dat geeft toch wel jazz zijn betekenis. Glasper startte met een enorm virtuoos melodisch pianospel die een frisse wind deed waaien in de schitterende tent. Maar door het enorm klinische van het gebeuren en het ontbreken van pinten en sigarettenrook had ik na 15 minuten het gevoel dat ik naar een DVD opname aan het kijken was met perfecte sound. Jazz is toch meer dan dat.
Grote honger dat dat met zich meebrengt! Ik heb het gat in mijn maag kunnen vullen met een voortreffelijke pasta pesto met pijnboompitten. Een absolute aanrader voor maar 5 Euro. Achter het podium vond ik het veel gezelliger en in gezelschap van een mooie dame heb ik de volgende 2 optredens visueel moeten missen. Op de achtergrond heb ik het optreden kunnen volgen maar het kon mij geen barst schelen. Ik was vanavond gekomen voor mijn one and only goeroe: John Zorn!
Ik ben opgeladen voor de komende jaren. Wat ik gezien, gehoord en gesnoven heb op het optreden van Zorn kan tarten met alle superlatieven. Ik heb liefde gevoeld tot in mijn diepste vezel, kameraadschap ervaren waar je de brug van Mostar honderden keren opnieuw met bouwt en een vastberadenheid geproefd die het leven zin geeft. Zorn is sterker dan ooit. Masada heeft hij uitgebouwd tot een rots waar een nieuwe staat kan worden op gesticht. De dichte bezetting was van wereldniveau. Joey Baron on Drums, Creg Cohen on base, Dave Douglas on Trompet en Zorn on Sax! Moet er nog zand zijn?
Een sfeerbeeld—foto’s van de optredens houden we u tegoed:
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ha! Tuur was daar ook! Wijs.
Ik kan u volgen! Het was idd subliem. Nog van da.
Filip
2 dingen:
“want glazen zouden het optreden kunnen storen. Kut!”
of er kunnen gewonden vallen zoals het eerste jaar waar een gevecht om stoelen eindigde met gebroken glasscherven (het omstoten van de glazen tijdens de concerten was anders ook erg leuk voor mensen die voor de muziek komen.
“Het ergste van al is dat je ook in die zaal niet mag roken.”
Nee, het ergst van al zijn mensen die dus wel roken in de tent terwijl dat elke keer gevraagd wordt van het niet te doen. Vraag eens aan een paar jazzmuziekanten (zeker zangers/zangeressen) wat ze van zo’n rookvrije tent vinden.
Hm. Smaken verschillen blijkbaar. Ik vond er hoegenaamd niets aan, aan Zorn. En ik zit nog altijd met hoofdpijn, bijna 24 uur later.
@laurensv: wel wees blij dat het volledig naar jou verlangens is!
@Michel: hoofdpijn is het begin van iets nieuws!!!!
Maar door het enorm klinische van het gebeuren en het ontbreken van pinten en sigarettenrook had ik na 15 minuten het gevoel dat ik naar een DVD opname aan het kijken was met perfecte sound. Jazz is toch meer dan dat.
Ik ken Jazz vanuit rokerige kroegen en dat geeft toch wel jazz zijn betekenis.
Wil iemand de auteur van deze zinnen eens de bek toespijkeren en de vingers afnijpen? Dank u.
Toespijkeren? Afnijpen?
Hum. Veelzeggend.
Ik las ooit eens een SF-boek waarin de ideale wereld werd voorgesteld als dat de mensheid zou geëvolueerd zijn in ‘doosjes’. In die doosjes zaten alleen maar de hersenen van ieder individu, beschermd tegen al het kwaad die het zou kunnen tegenkomen.
Bevrijd van lichamelijke ongemakken en onheil -zoals sigartettenrook en drank en ziektes en virussen, en al dies meer. Geen seks meer, geen frustraties, niets, de ideale wereld, kwa.
Mmm, en die moeten dan naar een rookloze en drankloze Miles Davis luisteren, bijvoorbeeld?
Give me a break.
jammer dat alle babysits blijkbaar andere dingen te doen hebben, maar Huug je hebt me goesting gegeven al mijn masada-cd’s nog eens te laten draaien. Met een pintje en een sigaret erbij. Dat voelt inderdaad wat meer naturel… Stel je voor dat je Davis’ Bitches Brew in een steriele omgeving moet aanhoren. Jazz blijft jazz, niet?
Bij zijn vorige passage op Blue Note heb ik me wel wat geërgerd aan Zorns arrogantie. De mens weet blijkbaar zeer goed dat hij goed is. Ik hoop dat ie deze keer toch wat aangenamer op het podium stond. Hoewel zijn ‘kantjes’ misschien ook wel jazz zijn…
Nope. :)
Zijn eigen arrogante zelf.
Om het niet meteen over de muziek zelf te hebben, eerst dit : ik ben gelegenheidsdrinker en gelegenheidsroker. Dat glazen in de tent niet toegestaan worden lijkt mij een goede zaak. Omvallende (of erger : brekende) glazen zijn op zo’n gelegenheid quasi onvermijdelijk en zonder meer zeer storend. Dat je buiten de tent een frisse pils uit een glas kan drinken is dan ook weer prima. Wat roken betreft : het blijft mij opvallen hoe rokers en niet-rokers tegen elkaar opgezet worden. Dit lijkt mij tekenend voor het tolerantieniveau dat we in onze “moderne†maatschappij bereikt hebben. Rokers zijn meer en meer het mikpunt van onverdraagzaamheid vanwege niet-rokers, los van het feit of het roken op zich op dat ogenblik storend is of niet. Anders gezegd : het volstaat soms dat een niet-roker ergens in een uithoek een roker ziet staan om een kiem van agressie los te maken. Vreemd vind ik dit. Anderzijds sta ik volledig achter het feit dat roken structureel ontmoedigd wordt, dat roken niet toegelaten is in openbare gebouwen, openbaar vervoer, restaurants,… Maar geef toe : rokers worden al te veel verbannen naar portalen, binnenkoertjes, straatkanten, waar ze zich ’s winters trappelend aan een sigaretje laven. Zelf hoor ik ook tot die bannelingen : het “moslimgevoel†ben ik dit gaan noemen, als uitvergroting en ridiculisering van het “probleemâ€.
Concreet : niet roken in de jazz-tent is voor mij oké, maar misschien moet men een mogelijkheid overwegen om een aantal zijrijen toch voor rokers toegankelijk te maken, zeker als de tent – zoals vrijdag het geval was – aan beide zijden open is, en er een frisse tocht door de tent stroomt, zodat roken zonder hinder voor anderen zou kunnen.
Wat Zorn betreft : schitterend natuurlijk !! Zijn eerste passage enkele jaren terug (Electric Masada) maakte van mij een onvoorwaardelijke fan. Dat dynamisme, die (niet altijd ingehouden) agressie (cfr. het ontruimen van de tent voor zijn soundcheck met Electric Masada, met alle hectische toestanden die hiervan het gevolg waren, alsook zijn – al dan niet terechte – houding tegenover fotografen), die gedrevenheid, die persoonlijkheid, dat leiderschap waaraan zijn medemuzikanten zich met zichtbaar plezier onderwerpen, die virtuositeit… En als je dan wat op ontdekking gaat naar de dingen waar Zorn zoal mee bezig is, dan sta je ook nog eens versteld van zijn schijnbaar onbegrensde productiviteit in tal van genres. Prachtig ! Wellicht krijgen we op 28/11 in de AB een heel andere Zorn (en toch weer niet) op het podium. Met iemand als Mike Patton aan zijn zijde kan het m.i. niet stuk. Ik heb alvast mijn kaartje al (enkele maanden) op zak.
Proficiat en dank aan de organisatoren van het Blue Note Festival.
Rudi Vanmarcke
Brugge
“Rokers zijn meer en meer het mikpunt van onverdraagzaamheid vanwege niet-rokers”: dit heeft met onverdraagzaamheid niets te maken, wel met nieuwe wetenschappelijke inzichten zoals met asbest. Roken is dodelijk, ook passief.
Zorn voor het eerst gezien, en morgen mijn ticketje gaan bestellen voor dat optreden met Mike Patton denk ik. Geen hoofdpijn voor mij.
En arrogantie, tja, ik weet niet wat ervan te vinden. Het was duidelijk dat hij de aanwezigheid van de enige overgebleven fotograaf na het eerste nummer niet echt kon appreciëren. Ik vraag me af of die zo storend werkt. Blijkbaar wel dus.
u beseft, hoop ik, dat de AB volledig rookvrij? ;-)
Zelden zoiets idioot gelezen over jazz als het artikel hierboven. Er is een tijd geweest dat heroïne een deel van de jazzromantiek uitmaakte. Ook jammer dat dat voorbij is?
Vraag maar aan de gemiddelde jazzmuzikant hoe leuk het is om in een rokerig hol te spelen.
Geen muziekstijl waar meer onzin over verkocht wordt als jazz. Ik lees al lang de krantenrecensies niet meer van de idioten die over dit onderwerp een interessante mening denken te hebben (die van de Morgen zijn nog het ergst!), maar wat de blogger van dienst hier over jazz schreef is nog onnozeler.
wat zou ne mens idd veranderen..
“Vraag maar aan de gemiddelde jazzmuzikant hoe leuk het is om in een rokerig hol te spelen.”
Heeft U het al gevraagd? Persoonlijk? Aan die muzikanten? Bent U daar zo zeker van? Waarom spreekt U uit naam van alle Jazz-muzikanten? Bent U ook een jazz-muzikant? Weet U wel wat Jazz is?
Ik heb zo de indruk van niet.
Ik heb zo de indruk dat U iets heeft tegen rokers (wat Uw goed recht is) maar om dan daarom onze recencent willen afnijpen en toespijkeren vond ik een brug te ver en volledig buiten de kwestie.
Om kort op de vragen van Huug te antwoorden:
- Ja.
- Ja.
- Ja.
- Ja.
- Omdat ik dit toevallig las
- Ja.
- Ja.
Nu mijn vraag: wie was uw leraar Nederlands?
Hij was gebuist.
hehe, ikke ben een niet roker …