Gentblogt

Kamermuziek rocks op vierde dag Boomtown

woensdag 19 juli 2006 13u19 | Josie (tekst) en D. (beeld) | 2 reacties
Trefwoorden: Bell-Orchestre, Boomtown, DAAU, festival, Oude Beestenmarkt.

Anarchistische Abendunterhaltung!
magisches Theater
Eintritt nicht für jedermann
nur für verrückte
Eintritt kostet den Verstand

Gisteren trad DAAU aan op Boomtown, oftwel Die Anarchistische Abendunterhaltung. Hun groepsnaam haalden de Antwerpenaren uit bovenstaand citaat van Herman Hesse (Steppenwolf).

DAAU bestaat ondertussen al bijna 15 jaar. In die tijd hebben ze een heel parcours afgelegd.

Hun debuut uit 1995 bestaat uit 5 drieslagstelsels; een instrumentale mix van Oost-Europese folk, pop, klezmer, klassiek en jazz. Met hun tweede cd slaan ze een andere weg in, plots staan er wel gewoon nummers op (in plaats van composities met enkel een nummer als titel) en doet er af en toe een gastzangeres mee (oa An Pierlé en Angélique Willkie). Ook met de derde plaat komt er een nieuw geluid, deze keer koppelen ze elektronica aan hun klassieke instrumenten. De band krijgt wat airplay, en vervolgens wordt het weer stil rond hen. Toch hebben ze niet stilgezeten, er verschijnt nog een album in 2004.
Anno 2006 zijn ze weer helemaal terug met een nieuwe plaat.

Voor deze plaat is het kwartet (viool, cello, klarinet, accordeon) uitgebreid met een stevige ritmesectie (drums en contrabas). Qua muziek lijken ze teruggekeerd naar hun roots, de elektronische snufjes zijn verdwenen en de instrumenten spreken weer voor zichzelf.

Het blijft verrassend hoe deze rasmuzikanten zonder enige moeite duizend stijlen door elkaar gooien en laten samenvloeien tot 1 dansbaar geheel. Hun muziek is een groot avontuur. De lang uitgesponnen nummers nemen je als een kolkende rivier mee door diverse exotische landschappen.
Toch misstaan deze klassiek geschoolde mannen zeker niet op een rockfestival. Het is goddelijk hoe iemand te keer kan gaan op een cello, hoe zweet van de hals van de contrabas geveegd dient te worden, hoe de muzikanten op elkaar afgestemd zijn.
Ook sympathiek: de grappige, simpele bindteksten (‘we gaan niet te veel babbelen, maar gewoon spelen’, ‘bij het volgende nummer alles uit behalve het licht’).

Boomtown en Bell Orchestre? Het leek ons geen evidente keuze. Geef toe, dit Canadese gezelschap speelt een vorm van kamermuziek met toetsjes elektronica en rock. Volledig instrumentaal overigens. Je zou het eerder verwachten op pakweg Sint-Jacobs. Bovendien is Bell Orchestre nu niet meteen een naam waar iedereen op afkomt. Het grote publiek zoals dat de avond voordien bij Absynthe Minded wel aanwezig was, ontbrak dan ook.

Diegenen die wel de moeite hadden genomen om zich naar de Oude Beestenmarkt te begeven, zagen – zoals dat bij kamerachtige muziek past – een intimistisch optreden: de bandleden allemaal netjes in het wit en de lichtshow absoluut minimalistisch. Gedurende een uur werden mooie en rustige klanken, met zo af en toe een flinke uithaal, onder de bomen verspreid. Het leverde wel geen uitzinnig schreeuwende tienermeisjes op, maar het optreden werd zeker gewaardeerd.

foto’s door Jeronimo hier
Foto’s door Aisling