Gentblogt

Das Pop lost de verwachtingen in op Boomtown

zaterdag 22 juli 2006 18u50 | Josie/D. (tekst) en D. (beeld) | 5 reacties
Trefwoorden: Boomtown, Das-Pop, festival, Oude Beestenmarkt.

Boomtown zat gisteren duidelijk te wachten op Das Pop. Het plein zat eivol en nog voor de groep zich liet zien begonnen de mensen al te joelen. Het is dan ook lang geleden dat we van de groep nog iets hebben gezien of gehoord. Twee jaar geleden stonden ze al eens op Boomtown (het afscheidsconcert van gitarist Lieven Moors) en toen was de laatste plaat alweer een jaar oud. Ondertussen zijn we weer twee jaar verder en zitten al die tijd te wachten op nieuw materiaal. Nu ja, dat is niet helemaal waar, enkele weken geleden lanceerden ze de single Tired en de nieuwe plaat zou er dus echt wel aankomen…

Het optreden ging meteen goed van start met drie bekende nummertjes op rij, a different beat, the love program en the one. Bij het eerste nummer dacht ik dat Das Pop het oude nummer live een nieuw geluid meegaf, een stuk ruwer en vetter dan op plaat. Toen ze het tweede nummer dezelfde behandeling gaven, begon het me te dagen. Blijkbaar is de pop een beetje uit Das Pop, ze rocken nu als de beesten.

Alle nummers beuken er stevig op los, de overvloed aan gepolijste franjes die we van de platen kennen is volledig verdwenen en in de plaats krijgen we enkel nog de essentie; de zang van Bent van Looy (met zoals altijd zijn zalige Engelse accent, waarom zingen niet alle Belgische groepen op deze manier?), bas en gitaar. Das Pop is immers een trio nu, en dat heeft blijkbaar enorme gevolgen voor de sound. Zou het vertrek van Tom Kestens enkele jaren terug hier voor iets tussenzitten? Zouden de poppy riedeltjes vooral aan hem te danken geweest zijn en nu dus enkel nog te horen bij Lalalover? Het kost me een paar nummer om te wennen aan dit nieuwe geluid, maar ik moet toegeven, het klinkt goed. Ook de nieuwe nummers klinken veelbelovend. Laat de nieuwe plaat maar komen jongens!

Kleine tip aan Bent Van Looy, misschien kan hij de volgende keer eer hij het podium beklimt eens in de spiegel kijken. Want hier was sprake van een vestimentaire ramp. Een gele polo met zwarte strik erop en een miniem spannend geel shortje, fouter kan het niet. Een klein banaantje als het ware… Toch is het hem vergeven, want ik ken weinig anderen die kunnen zingen, rechtstaan, zwaaien en drummen tegelijk. Toch was de gele short niet het enige grappige op het podium, de grote dansende pluche tijger was ook wel euh opvallend…

Op het optreden zelf was weinig aan te merken. Das pop rockt dus meer dan ooit te voren, klinkt ruw en vet, en het publiek was er absoluut wild van. Het was dan ook erg sneu dat de groep er al na 45 minuten de brui aangaf. Uiteraard kwam de groep nog eens terug, voor twee bisnummers, waarmee ze afklokten op 55 minuten. Ik vermoed dat iedereen ze graag nog een eindje langer had zien doorgaan. Ze sloten af met een stomende cover van Maniac (Sembello).

Vooraleer het de beurt was aan Das Rock, had het publiek op de Oude Beestenmarkt al 2 groepen achter de kiezen gekregen. I love you but I’ve chosen darkness had nog voor het festival begon de prijs gewonnen van de langste, donkerste en meest originele bandnaam. En dat het niet bepaald vrolijke Fransen zijn, zoals hun groepsnaam doet vermoeden, bleek ook. De heren brachten rockmuziek die misschien niet onmiddellijk in een bepaald vakje te steken is, maar die ons in elk geval koud noch warm deed worden.

Goose stelde u absoluut teleur. Teleur omdat hun set maar beperkt was tot een klein uurtje. De combinatie van stevige elektronische beats en stampende gitaren kon blijkbaar op sterke bijval rekenen bij het talrijk opgedaagde publiek. Terecht, want de winnaars van Humo’s Rock Rally van 4 jaar geleden, gingen er stevig tegen aan.

© 2006 GENTBLOGT VZW