RSSHet Groot Lijsttrekkersdebat: een persoonlijke visie
Gemeenteraadsverkiezingen. Vroeger was het gemakkelijk. Wij hadden een kandidaat binnen de familie. Een bekwaam kandidaat bovendien. Dat maakte het stemmen tot een eenvoudige klus. Wij lagen niet wakker met de vraag of onze stem een goede stem was. Wij wisten het gewoon, wij waren daarvan overtuigd. Onze stem was geen verloren stem. Onze stem had waarde. Dat te weten gaf voldoening. Dat te weten stelde gerust.
Dit jaar is het anders. Ik ben naar Gent gekomen. Ik woon hier. Ik zal hier ook mijn stem moeten uitbrengen. Ik zal naast één of meerdere namen het bolletje moeten kleuren. Een zware taak rust op mijn schouders. Want voor wie moet ik stemmen? Ik ken niemand. Of toch niet persoonlijk. Die grote zekerheid van vroeger valt weg. Twijfel komt in de plaats. Informatie dringt zich op. Ik wil weten. Ik wil het antwoord weten op de grote vragen: wie, wat, waarom, hoe, … Antwoorden op die vragen dacht ik te vinden op het Groot Lijsttrekkersdebat, georganiseerd door VZW Trefpunt.
Een politiek debat op de Gentse Feesten: het lijkt een contradictie. Alcohol en argumenten: ze beginnen met dezelfde letter maar verder hebben ze niets gemeen. En toch. Toch hebben deze debatten een recht van bestaan. Zij zorgen voor een moment van overpeinzingen. Een moment van bezinning. Alvorens de nacht in te duiken en zich te laten meedrijven op die gezellige ritmes van de Gentse Feesten.
Het debat werd ingeleid en voorgezeten door Eric Goeman, voorzitter van Democratie 2000. Als sparring partners voor de lijsttrekkers hadden de organisatoren een aantal vertegenwoordigers van sociale drukkingsgroepen uitgenodigd. Hen was gevraagd het programma van de verschillende partijen kritisch te bekijken en de verschillende kandidaten te confronteren met deze kritiek. Te lange uitweidingen en weinig gerichte vragen waren hiervan het spijtige gevolg. Uit die al te lange ‘redevoeringen’ wisten de kandidaten handig die thema’s te kiezen, waarmee zij hoopten te scoren. Moeilijke en netelige problemen konden zij zo al te gemakkelijk omzeilen. Het gevolg was dat de kandidaten geen moeilijke verplaatsing hadden maar eerder een gemakkelijke thuismatch speelden.
Wat heb ik daar gezien? Wat heb ik daar gehoord? Ik heb Filip Van Laecke een slechte eerste helft zien spelen. Te braafjes, te stijf. Hij durft niet ‘slaan’, durft niet van zich af te bijten. Durft nauwelijks terecht te wijzen wanneer hij door de sparring partners verkeerd of onvolledig wordt geciteerd. Na de pauze herstelt hij zich enigszins en weet hij zich te herpakken. Maar bij het thema ‘werkloosheid’ verliest hij zichzelf in cijfertabellen. Het gegoochel met cijfers overtuigt niet en Filip Van Laecke gaat definitief de mist in. Een goede lijsttrekker voor de CD&V? Ik weet het niet. Hij was de grote onbekende. Hij kon zorgen voor dé verrassing. Maar hij is ten onder gegaan.
Daniël Termont heeft mij dan weer aangenaam verrast. In hem zag ik de volksjongen. Ik vreesde bij deze kandidaat een al te sterk doorgedreven populisme. Maar dat beeld klopt niet. Of toch niet helemaal. Hij kruipt af en toe in de rol van hofnar door zijn al dan niet juist geplaatste grappen. Hij meet zich de zotskap aan waardoor hij al te veel streeft naar de trofee van ‘meest sympathieke debater’. Maar wat hij zegt, is belangrijker. Hij is ‘to the point’, spreekt in eenvoudige bewoordingen en kan zeer snel en accuraat verschillende thema’s behandelen. Hij wijst terecht, spreekt tegen, vult aan. Op een kordate manier. Af en toe toont hij zijn verontwaardiging wanneer hij meent oneerlijk behandeld te worden. Dossierkennis blijkt uit zijn interventies. De lijsttrekker van de SP.A is meer dan een sympathieke volksjongen.
Sas van Rouveroij bevestigt. Onder de lijsttrekkers is hij zonder twijfel de beste debater. Zelfs thema’s, die bij dit overwegend ‘linkse’ publiek moeilijk en bijzonder gevoelig liggen, weet hij aan te halen en bijzonder goed te argumenteren. Hij plaatst vraagtekens, verplicht de luisteraar tot nadenken. Uit zijn vlotheid van praten blijkt zijn vorming: hij is advocaat. Hij analyseert, ontleedt. Hij ontrafelt. Hij plaatst alles in een ruimer kader om dan tot zijn stelling te komen. Op die manier slaagt hij erin aan te tonen waarom men tot een bepaald besluit komt. Alles is doordacht, alles is weloverwogen. Een zekere bewondering voor zijn redenaarstalenten kan ik niet ontkennen. Ja, zelfs een zekere jaloersheid is mij niet vreemd.
Vera Dua is dan weer de ‘grootste’ politica. Vanuit de nationale politiek zakt zij af naar de gemeentelijke politiek. Dit is geen degradatie, eerder een bevordering. Zo voel ik het aan. Want de lijsttrekker voor Groen! is bijzonder gedreven. Gedurende het ganse debat doet zij haar best om de verschillen te beklemtonen. De verschillen met de andere partijen. De verschillen in de wijze van besturen. Zij wil duidelijk maken dat zij een meerwaarde kan leveren. Dat zij de paarse coalitie kan versterken, kan aanvullen. Meer nog dan de socialist Termont probeert zij duidelijk te maken dat haar partij mikt op de ‘kleine’ man. Meer op de ‘kleine’ man, minder op de middengroepen (waarop de andere partijen meer lijken te mikken). Zij lijkt te lukken in haar opdracht. Enkel naar het einde toe glijdt zij af naar datgene, waarvan ik Daniël Termont verdacht. Met haar oproep tot een mars op Brussel neigt zij naar het populisme. Het handige gebruik van het ‘algemeen beschaafd Gents’ versterkt nog die indruk. Dat is dan ook de enige uitschuiver op een goed gereden parcours.
Wat met de thema’s? Wat met het debat? Dat verloopt bijzonder sereen. Bijzonder gemoedelijk. Geen grote meningsverschillen. De afwezigheid van het Vlaams Belang is hieraan misschien niet vreemd. De verschillende partijen delen dezelfde uitgangspunten. De toekomst, die zij voor hun stad uittekenen, verschilt slechts in weinig van elkaar. Enkel in de uitwerking van die uitgangspunten blijken de soms kleine nuances.
Was het dan een verloren debat? Heb ik dan niets geleerd? Het was leerrijk. Zeer zeker. Ik heb de lijsttrekkers kunnen wikken en wegen. Ik heb de kleine en grotere nuanceverschillen in programma opgemerkt en beoordeeld. Ik heb geluisterd. Soms met grote verbazing. Soms met volle bewondering. Er is mij weer wat meer duidelijkheid gegeven. Nog enkele maanden te gaan tot acht oktober. Mijn stem krijgt meer en meer vorm. Gentse Feesten kunnen interessant en boeiend zijn.
Door Wim Backx.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Prima verslag. Wat een contrast met dat flutverslagje in De Gentenaar. En dan mogen we nog blij zijn dat er überhaupt een verlag te lezen is in deze krant, die nog niet zo lang geleden tenminste probeerde om kwaliteitsvol regionieuws te brengen, inclusief verslagen van gemeenteraadszittingen en zo. Ik vrees dat we in de aanloop van de verkiezingen niet veel inhoudelijks moeten verwachten van de gazetten. Gelukkig is er Gentblogt.
De persoonlijke visie van Wim Backx is interessant, maar beperkt zich tot een beschrijving van de lijsttrekkers en hoe zij zich gedragen. Het gaat hem hier hoofdzakelijk over die fameuze “perceptie”. Nu moet het belangrijkste nog volgen: de inhoud. Hopelijk draagt Gentblogt ertoe bij dit soort “debatten” verder ook diepgang te geven. Thema’s zijn belangrijker dan lijsttrekkers.
Zalig goed verslag.
Ik heb het lijsttrekkersdebat niet bijgewoond en dankzij het verslag van Wim Backx kan ik er mij een idee van vormen. Zeer interessant verslag.
Wat ontbreekt is echter een ernstige analyse van
a) de verschillen tussen de partijprogramma’s (beloftes)van zes jaar geleden en wat ze er hebben van geraliseerd
in realiteit,
b) de verschillen tussen de huidige partijprogramma’s.
Niemand blijkt bijvoorbeeld te weten dat er momenteel nog steeds geen definitief Gents VLD-Vivant programma bestaat en dit drie maanden voor de verkiezingen.
Ik heb wat notities gemaakt, dit is het resultaat:
Gentse Feesten:
Algemene consensus: het draagvlak voor de Feesten is in 2005 overschreden, het is tijd voor een groeistop. Op het openbaar domein moeten de Feesten gratis blijven.
Termont: ondanks inspanningen is er nog steeds heel wat werk aan de winkel voor een effectief diversiteitsbeleid.
Dua: betalende initiatieven moeten in vraag gesteld worden, meer aandacht voor afvalpreventie (herbruikbare bekers e.d.m.).
van Rouveroij: Feesten moeten een ontmoetingsplaats blijven voor de Gentenaars, een minimum aan nachtrust moet gegarandeerd blijven.
Van Laecke: meer overleg met bewoners, nood aan kleinschaligheid, meer aandacht voor rolstoelgebruikers. Kan men wel minder volk naar de Feesten lokken? (Wat volgens de rest van het panel natuurlijk mogelijk is.)
Asielbeleid:
Van Laecke: gerichte opsporing illegalen, procedure moet korter.
van Rouveroij: een illegaal respecteert de regels van de rechtstaat niet, opvang asielzoekers moet worden gedoseerd.
Dua: uitgaande van de realiteit dat er nu eenmaal illegalen zijn moet men zo menselijk mogelijk met hen omspringen.
Termont: Gent moet een gastvrije stad zijn.
Project Gent-Sint-Pieters:
Termont: 100% achter ontwerp, belangrijk om auto’s van de snelweg te halen.
Dua: een station is een knooppunt van openbaar vervoer, een megaparking verankert de rol van de auto.
van Rouveroij: over hoogte torens kan eventueel nog gepraat worden, staat achter parking al is die wat krap.
Van Laecke: 90m is te hoog, parking is te klein voor het huidig project, gefaseerde invulling kantoren, belang kwalitatieve hoogbouw.
Cultuur/Participatie:
Termont: participatie “niet politiek verkrachten†door deelgemeenteraden, rode draad door programma is de strijd tegen de dualiteit (op vlak van wonen, werken en onderwijs), betogingen mogen het stadsgebeuren niet verstoren.
Van Laecke: nood aan deelgemeenteraden, gebiedsgerichte werking daaraan complementair, meer aandacht voor strijd tegen werkloosheid (is ze nu gestegen of niet? Van Laecke zegt “zusâ€, Termont zegt “zoâ€), dienstverlening terug naar de buurten.
van Rouveroij: recht op sociale woning laten afhangen van kennis Nederlands, niet kunnen dialogeren voedt angst. Participatie is een moeilijk uitdaging, vergt veerkracht.
Dua: recht op wonen mag niet afhangen van taal, vreemdelingen zijn best bereid Nederlands te leren, moeten daarin beter ondersteund worden. Grote projecten hebben een draagvlak nodig in de wijken.
Wonen:
Termont: 7000 nieuwe sociale woningen, aanpakken Ledeberg en Dampoort, 25 miljoen euro tegen verdringing kansarmen.
Dua: nood aan woonurgentiefonds met 200 miljoen euro voor aanpak 19de-eeuwse gordel, stad moet daarvoor opkomen op Vlaams niveau.
van Rouveroij: niet blindstaren op 19de-eeuwse gordel, ook denken aan middengroepen.
Van Laecke: verkrotte woningen opkopen, herwaarderen en terug op markt brengen. Subsidies voor herwaarderen gevels.
Dank u Laurens.
Kan mij iemand uitleggen wat Termont bedoelt met “participtie “niet politiek verkrachten” door deelgemeenteraden”. Dit lijkt mij niet zo “to the point”als Wim beweerde.
Daniël Termont bedoelde dat je van de participatieve structuren geen “politiek instituut” moet maken onder leiding van “gebuisde politici” (zoals hij letterlijk zei). Volgens Van Laecke zou die politieke institutionalisering juist meer zekerheid geven.
Ze hebben beiden wel een punt, al heb ik het wel meer voor Termont zijn punt. Als het kader er is, en er meer vertrouwen is voor vormen van participatieve democratie (wat Termont ten stelligste beloofde voor volgende legislatuur), dan hoeft die formele institutionalisering niet. Misschien moet men inderdaad gewoon genoeg ruimte geven voor wat participatieve democratie, in evenwicht met de formele instellingen.
Dat evenwicht zoeken , en iedereen beaamde dat voluit,is moeilijk….Men is het nog niet gewoon, zo klonk het, en men heeft de traditie niet….
Was ook op het debat en dit is een prima samenvatting voor diegenen die het gemist hebben.
Ga met Wim akkoord: de ellenlange inleidingen van de zogenaamde “dwarsliggers” lag me danig dwars. 15 minuten inleiding om dan een plethora van vragen af te vuren waarvan de lastige dan gemakkelijk konden worden ontweken. Enkel de jongedame uit de middengroep “Asielbeleid” had Van Laecke was bij de zaak en had Van Laecke bij de lurven.
Ook starten met de vraag over de Gentse Feesten was geen goed idee. Dat had kort moeten zijn en geen eindeloos gesprek over wat bijna achter ons lag.
De verkiezingen hadden centraal moeten staan.
Toch wat kleine opmerkingen:
Gentse Feesten: Vera had het wel eveneens over het afbouwen van de gezamelijke activiteiten. Zo wou ze Blue Note op een andere datum.
Termont: verrast door snelheid van reactie en dossierkennis. Gedegen. Moet zich wat meer beheersen en wat meer respect tonen voor anderen. Burgemeestermateriaal.
Dua: matige eerste helft (waarom focussen op de nodige aanpassingen aan de federale wet asielbeleid – waar het stadsbestuur toch niks kan aan doen – ipv concrete mogelijkheden vanuit de stad uit?), sterk herpakt in tweede. Liet zich ook verleiden tot de uitspraak dat 8 verdiepingen aan St.Pieters er al te veel aan waren.
Sas: indruk makend, degelijk en sterk redenerend, ook met weinig populaire standpunten(taal als voorwaarde voor wonen). St.Pieters: speelde Vera in een hoekje door logische redenering. Eveneens klaar voor burgemeesterambt.
Van Laecken: onervaren en niet goed gebrieft. Hoopte met persoonlijke ervaringen sympathie op te bouwen. Ging onderuit in asieldebat (opsporing van illegalen), verloor iedereen met zijn cijfers over de werkloosheid, was in de tweede helft een uur lang niet aan de praat (niet helemaal zijn fout, maar toch).
Speciale prijzen voor het middenveld:
Asielbeleid: voor de gerichte vragen en het echt knel zetten van sommige politici.
Cultuur: voor zijn analyse en inzichten, niet voor zijn vragen.
Prachtig, Laurens
Pascal,
bedankt voor de uitleg maar dan begrijp ik nog steeds niet wat de krachtterm “verkrachten” daar komt bij doen. Ook de term “gebuisde politici” is totaal misplaatst. Is elke politieker die ooit deelnam aan een verkiezing op een “hoger” niveau en niet was verkozen automatisch een “gebuisde politicus” als hij zich kandidaat stelt op “lager” lokaal vlak? Natuurlijk niet, cfr. Vera Dua, Sas van Rouveroij, enz, enz. Termont heeft gemakkelijk spreken: vertrouw mij en in de toekomst zal u volwaardig kunnen participeren. Dat doet mij eerder denken aan “morgen scheert men gratis”. De huidige coalitie heeft reeds heelwat beloftes op dat vlak NIET waargemaakt. Er werd in Gent reeds heelwat schijn-inspraak en schijn-participatie verkocht. Uiteindelijk besliste het bestuur steeds zoals het haar goed uitkwam. Enkel over ondergeschikte zaken mochten de inwoners mee nadenken. Voor de essentiele beslissingen was er nooit directe democratie en was het steeds de representatieve democratie die het voor het zeggen had. De enige uitzondering in het laatste decenium was de ondergrondse Belfortparking en dat is bij sommige politici nu nog niet verteerd.
Besluit: deelgemeenteraden geven garanties, oa inzake representativiteit en democratie, die geen enkel ander participtiestructuur kan verzekeren.
Blijkbaar is institutionalisering door verkozen districtsbesuren voor de huidige machthebbers enkel slecht omdat het de eigen machtsstructuren zou kunnen aantasten. Of dit al of niet beter bestuur oplevert is daar totaal aan ondergeschikt. En daar zou het nochtans moeten om gaan …
vldgent.be en je vindt het int lang en int kort
Jammer genoeg was ik niet aanwezig op dit debat, verdomme, verdomme toch! Gelukkig is er nog zo iets als goede verslaggeving. Het is dus deels daarop dat ik mijn oordeel vestig.
Wat me opvalt is dat alle partijen benadrukken hoe sociaal en medelevend ze wel zijn. Van VLD en SP.a is dat normaal: ze zeggen wat ze gerealiseerd hebben en voegen er in één adem aan toe wat ze nog willen verwezenlijken. Als je de nodige arbeid verricht hebt en voldoende kennis in huis hebt is normaal dat je met het nodige zelfvertrouwen aankondigt deze job te zullen afwerken. Als je echter leest wat voor de CD&V belangrijk is dan krijg je zeven vage suggesties. Deelgemeenteraden, vereenzaming, jeugdwerkloosheid, verkeer, propere stad en veiligheid zijn klassieke thema’s die er bij iedereen die in Gent woont wel in gaat. De oppositie heeft de voorbije jaren echter erg weinig nagedacht over de toekomst van Gent maar wil na die 8 oktober wel mee bepalen. Sorry jongens.
Dat men Vera Dua terug haalt naar Gent lijkt Wim geenszins een stap terug te zijn, maar het bewijst volgens mij dat de Gentse afdeling van Groen! geen sterke politici voorgebracht heeft en in hetzelfde bedje ziek is als de CD&V. Jammer want in de achterban van Groen! zitten mensen die ik erg waardeer.
Wat betreft het debat over deelgemeenteraden maak ik een optelsommetje. Er staan 51 kandidaten op elke lijst. Neem het aantal effectief gekozen kandidaten, de OCMW raadsleden en het aantal deelnemers van de deelgemeenteraden en iedereen heeft een plaatsje. En geraak je niet in de eerste ronde gekozen, achteraf komen er toch nog voldoende mandaten vrij. Waarom moet je als burger dan nog gaan kiezen? Zelfs de gebuisde kandidaat gemeenteraadsleden zien hun bedje gespreid. Er zijn structuren zoals seniorenwerking, jeugddiensten, cultuurraden en dergelijke die men beter kan uitbouwen!
De algemene teneur lijkt me dat alle partijen een mooi programma hebben maar niemand durft zeggen hoe men dat zal bekostigen. De kans zit er in dat we binnen enkele jaren naar de putten in de stadskas zullen turen, verschiet dan wel niet van de echo. De enige die man en paard noemt en zijn visie luidop en ongezouten geeft is Sas van Rouveroij. Is het je al opgevallen dat niemand er in slaagt hem echt tegen te spreken? Hij schetst elk probleem voldoende ruim genoeg, in deze ruime context denkt het publiek mee en realiseren zijn toehoorders zich dat de financiering een wezenlijk deel uitmaakt van de oplossing.
Collega Verstraeten was er ook, hij noteerde een paar kemels. :)