RSSDe pietjesbak
Velen van ons komen er zowat dagelijks voorbij zonder ‘de mannekes’ nog een blik te gunnen. Anderen brengen ze nog steeds in vervoering…
Ik heb het over de Knapenfontein, de fontein der geknielden of de ‘pietjesbak’ zoals de Gentenaars dit kunstwerk wel eens durven te noemen.
Dit beeld aan de voet van het belfort is het werk van George Minne, een internationaal gewaardeerd kunstenaar uit Gent. Jazeker, uit Gent!
Knielende jongensfiguren zijn vaak terugkerende onderwerpen in Minne’s werk, en deze fontein mag dan ook gerust de kroon op zijn werk genoemd worden. Een fontein met daaromheen vijf identieke, naakte jongelingen. Het waterbekken zou zelfs een religieuze betekenis kunnen hebben, de ‘Bron des Levens’ uit het boek Openbaring. (Ook op het Lam Gods-schilderij van de Gebroeders van Eyck werd deze als waterput voorgesteld …) De vijf identieke beelden zijn natuurlijk ook een uiting van symboliek, en waar vinden we meer symboliek terug dan in de Bijbel?
Er zijn eigenlijk verschillende versies van dit beeld gemaakt. De eerste versie die Minne maakte was in brons en bestemd voor het conservatorium in Brussel. Ik vermoed dat dit het beeld is dat nu in de tuin van het federaal parlementsgebouw te Brussel staat (te bewonderen op open monumentendag).
Een tweede versie werd gemaakt op vraag van Henry van de Velde, die een groot bewonderaar was van Minne’s werk. Van de Velde had de opdracht gekregen om het Folkwang Museum in Hagen (Duitsland) in te richten, en had zijn vriend Minne gevraagd om een marmeren versie voor de inkomhal te maken.
En in Wenen hebben ze blijkbaar ook een bronzen versie staan, maar het is alleen maar in Gent dat we er twee hebben!
Twee? Jawel, naast het bronzen model dat ter ere van burgervader Emile Braun werd geplaatst op het gelijknamige plein, staat er ook nog een gipsmodel uit het atelier van de kunstenaar in het Museum voor Schone Kunsten.
Zie ook de foto van de dag van 26 maart 2006.
© 2006 GENTBLOGT VZW
Weet er iemand waarom dit een fontein genoemd wordt? Ik moet daar het eerste straaltje water nog zien opborrelen.
In mijn jonge tijd waren de openingen uit de fontein in het midden van de kuip zo ingedeeld en ook de straal zo sterk dat men de indruk kon hebben dat die vieze mannekes aan “pinkeln” waren. Nu is daar in het midden nog slechts een symbolische opborreling die echt niets natuurlijk voorstelt.
Op zichzelf is het beeld van die schuchtere jongeling wel ontroerend.
Tijdens de rondleiding met Vizit vertelde onze gids dat wie over de voeten van de jongelingen wrijft, eeuwige jeugd wacht…
‘Pinkeln’??????
De arme katholieke kunstenaar Joris Minne die voor de socialisten werkte werd uiteindelijk begraven als Baron Georges Minne.
Eigenlijk maakte Minne maar een van die mannetjes, de anderen en die te Brussel zijn afgietsels van hetzelfde beeld.
Erg commercieel niet waar?
Hmmmm, Joris Minne was een Antwerpenaar …
Dit is GENT Blogt ;-)
Eén en ander door elkaar aan het halen Alexander?
Allez, wie had er daar niet aan gedacht?
En, is men niet vrij te evolueren volgens de omstandigheden van het leven? Alleen de zotten veranderen nooit van mening.
Mogen kunstenaars echt nooit eens commerciele kanten vertonen?
En ik die dacht dat Georges Minne geboren was in Gent op 30 augustus 1866 en gestorven in Sint-Martens-Latem op 20 februari 1941.
Joris Minne is in eer ruime zin min of meer wel een tijdsgenoot (11 mei 1897 – 2 april 1988), en inderdaad een Antwerpenaar, maar toch van ene heel andr kaliber dan “onze” Minne.
Joris en Georges Minne zijn inderdaad twee verschillende personen, zoals de neven Albrecht en Georges Rodenbach. Tussen de twee “Georges” is er overigens ook een verband: het prachtig beeld van Minne op de Begijnhofdries ter nagedachtenis van Georges Rodenbach.
Homonymie is een gevaarlijk fenomeen, met een naam als de mijne zeker: ik heb bv. een homoniem die magistraat was, en dan nog toevallig in dezelfde straat woonde. Verder wordt mijn sportieve zoon (zwemmer) met een andere gelijkluidende naam uit de tennis verwisseld.
Hoe dikwijls bij presentaties werd mij gevraagd of ik verwant was mijn de Minister, of de Senator, of de Notaris, of den Dokter, den Onderpastoor, of den Directeur, of den Burgemeester, of….. en soms moest ik wel ja zeggen. Nu ik ouder wordt wordt me dat minder gevraagd, misschien omdat de mensen toch wel een geheugen hebben.
of de postbode, de loodgieter of den dopper. met zo’n naam kom je overal terecht. in hamme was een familie de wulf, dat waren ongeschoolde textielarbeiders. blijkbaar onvruchtbaar, of vroeg gestorven, want ik kan geen kinderen van louis, die in mijn klas zat, terug vinden. in tegenstelling met je naamgenoten in d’monde, familie? mijn zus was ooit getrouwd met patrick d.w., [ congo, vondelmolen] je ziet de wereld is klein, j.m.
van “coekaerts” is alleen een pipo bekend die in de informatika iets doet, in amerika. ik zou begot niet weten wie dat is, rekening houdend dat we een bastaardfamilie zijn. dus de kans is zeer klein dat ze me met de een of andere hoogwaardigheidsbekleder zouden verwisselen.
wist iemand dat dit beeld (moule) ook geschonken is geweest aan Venezuela? …
Weet er iemand hoe groot en hoe oud dit werk is?
Het bronzen beeld zou ergens van in ‘t begin van de jaren dertig op het Emile Braunplein staan. Het is er geplaatst na het overlijden van Emile Braun in 1927. Maar zoals bij veel beeldhouwwerken bestaan er verschillende versies van… het oorspronkelijke beeld werd in 1898 door Minne gemaakt. De gipsen versie uit het MSK is gemaakt in 1905.
Hoe groot het is kan ik niet schatten… Ik denk in totaal iets hoger dan ik ;-)
In ieder geval: een fantastisch stukje kunst midden in de stad. Ik fiets er nu al twee jaar elke morgen langs en ik vind het elke dag een beetje mooier…
En ik die dacht dat die werken van de Victor Gentils waren..