United 93
Zondagavond plofte ik neer in de zachte zeteltjes van de Decascoop. Niet bepaald mijn meest favoriete plek, maar het was weer een tijdje geleden en ik had wel zin in een ontspannende film. Behoorlijk vrolijk zat ik daar dus, m&m’s te bikkelen en cola te drinken (ik pas me aan de omgeving aan zoals je ziet). De film begon, en pas na enkele minuten realiseerde ik mij dat ik dus niet naar een vrolijke film zou kijken. We hadden immers gekozen voor United 93, de 9/11 film waarbij je op voorhand al weet wat het trieste lot van de personages in de film zal zijn.
De vrolijkheid verdween dus snel, de film zoog me mee in het verhaal. We volgen de gebeurtenissen in diverse controlekamers en aan boord van vlucht United Airlines 93 op de fatale ochtend van 11 september 2001.
Enkele stewardessen beginnen al keuvelend aan hun dagtaak, de piloten van dienst komen toe, passagiers checken in, de dingen verlopen zoals ze elke dag doen. Na zo’n 40 minuten vertraging stijgt het vliegtuig op, met aan boord naast de gewone passagiers ook 4 terroristen. Wanneer die – door de vertraging veel later dan gepland – in actie komen en de vlucht overnemen, begint voor de passagiers een verwarrende nachtmerrie. De meeste onder hen slagen erin met gsm of de vliegtuigtelefoon naar huis te bellen, en komen er zo achter dat er zich diezelfde ochtend twee vliegtuigen in de WTC torens hebben geboord.
Het verhaal wordt uiterst geloofwaardig en menselijk verteld. Een aantal mensen speelt in de film gewoon zichzelf, wat hier ook toe bijdraagt. Geen gedoe, geen overdreven drama, gewoon een groep mensen die dingen meemaken waarvan ze pas heel laat de draagwijdte beseffen.
We volgen oa Ben Sliney, die op de dag van de ramp net gepromoveerd was tot hoofd van de Federal Aviation Administration. Het is een film zonder helden, maar met mensen die proberen zo goed mogelijk te reageren op een boel onverwachte en ongeziene gebeurtenissen. Ook de passagiers van de vlucht worden niet geportretteerd als grote helden, maar als mensen die plots beseffen dat ze oog in oog staan met de dood, en hun lot in handen nemen. Door al deze feiten en ook door de cameravoering lijkt het alsof je niet naar een film, maar naar een documentaire zit te kijken. Je ziet de chaos, de verwarring, de besluiteloosheid en uiteindelijk de schok die de gebeurtenissen van 9/11 bij iedereen teweegbrengt.
Een knappe film die zowel de sfeer van die fatale dag terug kan oproepen als het verhaal van de passagiers van 9/11 uiterst geloofwaardig vertelt.
United 93, te zien in Kinepolis Gent (Decascoop aan Ter Platen)
© 2006 GENTBLOGT VZW
Ik vond ook de terroristen geloofwaardig, geen onnodige demonisering van de “slechterikken”, gemene tronies inbegrepen, maar mensen die worden meegelsuerd in een chaos die ze zelf veroorzaken, maar waarvan ze in de verste verte niet beseften wat ze deden.
Zo raar. Is die film in de cinema? wij hebben die deze zomer al gehuurd op video….
Nogal naast de kwestie, waarvoor mijn excuses, maar ik weet niet waar ik dit bericht het best kan plaatsen.
Ik ben op zoek naar een partner (m/v) om af en toe eens te tennissen in Gent (evt. Blaarmeersen). Ik ben 28, m en werk overdag, maar heb ‘s avonds en in het weekend tijd. Ik kan zelf absoluut niet goed tennissen, maar wil gewoon wat beweging (en ‘t is natuurlijk ook fijn om eens nieuwe mensen te leren kennen). Wie het eens wil proberen: mail me.
ilse jij hebt het over de tvfilm flight 93… ongelooflijk ondermaatse film die dan ook totaal niet mag verwisseld worden met het meesterwerk van paul greengrass… united deed mij meer dan eens terugdenken aan’t beklijvende elephant van gus van sant… een dikke aanrader!
vond het volgende grappig
“Een aantal mensen speelt in de film gewoon zichzelf”
toch niet de passagiers ?
ps
don’t like tennis
Behoorlijk vrolijk zat ik daar dus, m&m’s te bikkelen en cola te drinken (ik pas me aan de omgeving aan zoals je ziet).
Los van de review vind ik het spijtig dat zoiets er weer eens wordt bijgesleurd. En dan doel ik vooral op hetgeen er tussen haakjes staat: een soort publiekelijke verantwoording voor zogeheten marginaal bioscoopgedrag, alsof je intellectuele zelf daar anders mijlenver bovenstaat.
Ik begrijp de discussie Kinepolis vs arthouse perfect, maar blijf toch gewoon jezelf, ook in de bioscoop.
geen idee waarom alles cursief is overigens – foutje
Een béétje een onnozele recensie. Zin in een ontspannende film maar je besefte na een paar minuten al dat het geen vrolijke film zou worden? Wat had je verwacht van een 9/11-film? En ik ben het eens met vs: de discussie Kinepolis versus alternatieve circuit ben ik zo moe als koude pap. Die verontschuldigende toon altijd als iemand naar de Decascoop gaat… is dat nu echt nodig? Ik kan enorm genieten van een entertainende, commerciële blockbusters, is dat zo’n schande?
Enfin, niet dat United 93 aan die omschrijving voldoet, but you get the point. Moet de film nog zien trouwens, maar heb het gevoel dat ik zal wachten tot ie op dvd uit is. Benieuwd ook trouwens wat Oliver Stone met het thema zal doen. Je kunt zijn film al op 10-11-12 september gaan bekijken voor amper 3 euro (stunt van een of ander merk, maar ben vergeten welk).
Maar ‘t is wel in Kinepolis… dus zorg dat je een excuus klaar hebt.
Het is geen excuus, het is gewoon mijn nederige mening. Mag een mens al eens zijn state-of-mind schetsen of moet het allemaal altijd bloedserieus zijn.
Maak jullie trouwens geen zorgen, want zoals gezegd, ik pas me dus aan aan de setting! Ha! Is dat niet schitterend… Cola en m&ms hangen trouwens niet enkel af van de cinema, maar vooral van de film. Een decascoopfilm leent zich doorgaans veel meer voor rustig nibbelend kijken dan een film waar een mens zijn kop moet bijhouden, die je dan doorgaans weer in een andere cinema zal aantreffen. Maar United 93 was eerder een niet-m&ms film dus. Was het gewoon even vergeten. De zachte pluche zetels van de decascoop en goeie films, het blijft voor mij een rare combinatie. Ik ben zeer onwetend blijkbaar!
Nog twee tips:
Bloody Sunday(2002)van Paul Greengrass:
Omagh (2004, regie Pete Travis Geproduceerd door Greengrass.
BLoody Sunday was deze zomer te koop voor 7,( euro in FNAC, Omagh kan je huren in de stadsbibliotheek.