RSSThank You for Smoking
Enkele weken geleden profiteerde ik samen met enkele vrienden van bepaalde acties waardoor we aan drie euro per film naar de cinema konden. Het ticketje kochten we buiten aan de kassa van UGC Toison d’Or te Brussel. We liepen daarna 50 meter verder, zagen dat er in de galerij een ongelofelijk lange file stond en keken naar het meisje achter mij, dat enige belangstelling voor mij toonde. Als ik me al inbeeldde dat ik per abuis eens wat vrouwelijke aandacht had, was die vrees ongegrond. Ze had wel degelijk aandacht voor me en blijkbaar ook sympathie. Want opeens sprak ze ons aan in het Engels, waarschijnlijk was het een Franstalige die geen Nederlands kon of mijn Westvlaams niet verstond.
“Do you have tickets?”
“Yes, we do” zei ik en bekeek haar nu eens wat aandachtiger.
“Well, this is the queue for buying tickets, if you have tickets, you can pass along” …ok….tot daar de vrouwelijke aandacht voor mijn stommiteit.
“Jerre man, gadverdamme” begint zowaar een mantra te worden.
Nu ja ondanks dat de teller tijdens het aanschuiven aan de kassa steevast met paren naar beneden ging waren er na onze tickets voor de avantpremière van Thank You For Smoking zeker nog 40 plaatsen in zaal 5.
Uiteindelijk zaten we op de vierde rij in een toch niet zo grote zaal en ging het echt wel wreed goed. We beginnen met de talkshow van Joan Lunden as herself. Verschillende anti-rokers-vertegenwoordigers zitten er opgewonden. Er klinkt meteen al gelach door de zaal. Zeker als ook “cancer boy” wordt voorgesteld.
En dan zien we een afgelikte kerel met een alledaags marketinggezicht in kostuum zelfvoldaan lachen. Een gezicht waarvan je niet weet welke emoties erachter schuilen. Het is het gezicht van de tabakslobby, Nick Naylor. Hij vertelt de kijker een beetje over zichzelf als verteller in de film. Zijn erudiete woordenschat en zijn redeneringen waarmee hij de tegenstand hilarisch het zwijgen oplegt getuigt van een enorme klasse als spokesman voor zijn gevaarlijke bazen. Het cynisme druipt van het scherm maar wordt luchtig en heel amusant gehouden.
Zijn uitspraak dat de anti-rokersverenigingen zouden willen dat “cancer boy” moet sterven om hun gelijk kracht bij te zetten, is één voorbeeld van zijn met verstommingslaande mooipraterij.
Hoe de anti-rokerslobby op zich dan te keer gaat tegen de mislukkeling die een verkeerde “cancer boy” uitkoos en beschrijft welke type “dodelijke zieke jongen, wanhopig, in een rolstoel en met een goudvis in een plastieken zakje als huisdier” ze dan wel hadden moeten nemen, is even sterk.
Op persoonlijk vlak gaat het Nick minder goed af. Hij is gescheiden en probeert een goede vader te zijn voor zijn zoontje. Die neemt hij uiteindelijk mee op een van zijn trips.
Veel moet ik niet meer vertellen over deze film, maar de manier waarop hij de Marlboroman aanpakt die eigenlijk altijd “cool’s” rookte en hoe hij de senator in de hoorzitting aanpakt met de gevaren van cheddar cheese zijn hoogtepunten uit de film.
Een ander leuk cynisch clubje zijn ‘the MOD†(niet de gelijknamige hardcoreband “Methods of Destruction” maar “the Merchants of Death” een uiterst charmante knappe Maria Bello als alcohol-lobbyiste en een wapenlobbyist.
De film zit vol met bijna karikaturaal getypeerde typetjes, maar ik bedoel daarmee dat ze perfect gecast zijn en hun karakter gewoon wordt getekend in de eenvoudige oppervlakkigheid waarvoor ze dienen: de bullebakbaas van Nick, tienermeisjesidool Adam Brody als gatlikkende yuppie, Katie Holmes, jammer dat haar stomende sexscene eruit moest want nu stelt ze echt niets voor in die film, en natuurlijk dinosaurus Robert Duvall, die niets meer moet bewijzen.
Zoals Horst al opmerkte wordt er geen enkele sigaret opgestoken in de film en dat heb je eigenlijk niet door. Mensen die bang zijn een moraliserend lesje te krijgen: gelukkig kiest de film geen kant en ook in de humor ligt de klemtoon meer op de gladde jongens van de marketing en machtige lobbies dan op de gevaren van roken.
En ja hoe zit het nu met het oorzakelijk verband tussen de straling van onze gsm’s en hersenkanker? We zullen de gsm-operatoren maar geloven zeker? Niet te versmaden is ook de originele soundtrack van de film. Hier vind je het titel nummer:Tex Williams – smoke smoke smoke (that cigarette)
Thank you for smoking: van Jason Reitman met Aaron Eckhart, Maria Bello, Cameron Bright, Katie Holmes, Adam Brody, Sam Elliott, Rob Lowe, William H. Macy en Robert Duvall – Verenigde Staten – 2004.
Vanaf woensdag 27 september 2006 in Kinepolis Gent, Ter Platen & Sfinks, Sint-Michielshelling
© 2006 GENTBLOGT VZW
“… wordt er geen enkele sigaret opgestoken in de film en dat heb je eigenlijk niet door.” Toch wel, het was een van de eerste dingen waar we het over hadden na de film, er wordt trouwens wel gerookt in de film of liever in een film in de film en op de reclameposters. Goed gelachen met deze film.
Trouwens is de intro van de film een pareltje, met mooie lettertypes en in elkaar vloeiende sigarettenpakjes.
wat heeft dit met gent te maken ?
Oei, Lieven toch. Ik zou Shakespeare kunnen citeren, maar hebt ge al eens naar de categorie film gekeken? Of mogen we alleen maar toneelbesprekingen, opera en muziek op Gentblogt zetten?
Gent heeft vooral niets – maar dan ook helemaal niets – met het Filmfestival te maken, bijvoorbeeld.