RSSHet Filmfestival achter de schermen…
Dat het een serieus evenement was, dat had iedereen wel al door. Maar zondag ik stond ik toch even verstomd van de cijfertjes die we kregen van Filmfestival-bezieler Wim De Witte.
We mochten immers een blik nemen achter de schermen van het Filmfestival, samen met een tiental lezers die op onze wedstrijd hadden gereageerd.
Zo kwamen we te weten dat er een vaste ploeg van tien personen is, die het ganse jaar door aan het programma werkt! En tijdens het filmfestival komen er daar nog eens een kleine tweehonderd bij … evenveel mensen als filmvoorstellingen dus. Want jawel, er worden maar liefst tweehonderd films vertoond op het tien dagen durend festival. Een mens zou van minder gaan duizelen.
De opmerkzame Gentenaar heeft naast de Kinepolis al een compleet tentendorp opgemerkt. Nee, geen indianendorp, wel sfeervolle zalen waarin de recepties voor het Filmfestival worden georganiseerd. En zelfs een complete (groot)keuken! Dat moet ook wel als je de 2500 genodigden van de openingsavond allemaal van een deftig maal wil voorzien. Een serieuze uitdaging om zoiets in goeie banen te leiden.
We kregen ook wat uitleg over hoe de programmatie wordt bepaald: onder meer door het bezoeken van andere filmfestivals, door het bekijken van de films die ze krijgen van productiehuizen, en natuurlijk ook door het lezen van talloze recensies uit het buitenland.
We hoorden de verhalen over de Kubrick-tentoonstelling, die uit Berlijn komt. Een tentoonstelling die daar veel meer plaats ter beschikking had en hier in het Caemersklooster moest worden gepropt. En dat ging niet zomaar …
Er werd ook een tip van de sluier opgelicht over de tentoonstelling en de programmatie van volgend jaar, maar dà t houden we nog lekker geheim!
Maar dan action! We mogen even binnenlopen achter de schermen van de projectiezalen, waar de zacht zoemende projectoren en de ruisende filmbanden grote indruk maken. Er komt blijkbaar meer bij kijken dan louter een bandje in een videospeler stoppen…
Maar het meest verbazingwekkend was wel de â€manuele†ondertiteling. Om ons de beste beeldkwaliteit te kunnen bieden gaat het Filmfestival op zoek naar de beste copieën van een film. Maar vaak zijn dat dan Engelstalige versies, die dus nog snel ondertiteld moeten worden. En hou je vast: in deze moderne tijd waarin duizenden mailtjes per seconde de wereld rond reizen, wordt de ondertiteling met de hand geplaatst. Echt waar: er zit gewoon iemand op een knopje te drukken telkens er een Nederlandstalige vertaling moet verschijnen. Stel je voor dat die dringend moet!
Tenslotte werden we nog getrakteerd op een film: we mochten gaan kijken naar Nocturnes in de Capitole. Een perfecte locatie voor zo’n nostalgische film.
Wel even wennen aan die zwart-witbeelden en dat geluid dat enkel van vooraan komt, we zijn de voorbije decennia toch wel wat geëvolueerd …
Oja, Nocturnes is geen echt traditionele film: het is meer een verzameling van allerlei momenten uit het leven van een kind van negen jaar. De film is dan ook plots gedaan, en dan hoor je overal in de zaal uitroepen van â€Oooh, es ‘t al gedoan?â€
© 2006 GENTBLOGT VZW