RSSHet Oeverloze Eiland
Onlangs was het weer reunietijd van enkele mede Guatemala-reizigers. We babbelden gezellig bij in het Sfinxcafé en toen de magen begonnen te knagen en mijn gezelschap me opdroeg om hen hier eens goed maar budgetvriendelijk te doen eten, nam ik hen op sleeptouw naar de siciliaan Il Cortile op de Kraanlei. Ik heb me even mispakt aan de ultrapikante olijfolie op mijn pizza Sicilia, maar het was weer prijs-kwaliteit zoals ik het graag heb en mijn gasten waren heel tevreden.
Of ik nog een lekker adresje wist om te babbelen en ene te drinken? Dat was maar een vraag. Enkele avonden had ik er een Cortes Royal Class-sigaar gerookt met een Portugal-reisgenote die even haar verhalen uit Brazilië uit de doeken kwam doen. En eigenlijk vooral eens samen met mij een sigaar wou roken.
Welk saloncafé is er dan geschikter dan Het Oeverloze Eiland? Ondertussen hadden ook twee andere Guatemalteekse reisgenootjes ons vervoegd. Meteen konden we ons laven aan de leuke anekdotes van exotische landen bij een sfeervol fotoalbum en lekkere chocoladepunch.
Op de beneden verdieping kun je neerploffen op een zitbank rond een tafeltje en lekker gezellig rustig babbelen zonder dat je ongewild je buren hoort of in hun tas zit te staren. Grote plantenbakken scheiden de verschillende zithoekjes. De trap naar boven leidt naar een even gezellige donker houten ruimte dat iets meer brasserie aandoet. De service in Het Oeverloze Eiland is vrij goed, de kwaliteit van de geserveerde dranken eveneens. Koffies, thees en chocomelkjes gaan vergezeld van een potje slagroom, chocomousse en suikertjes in alle soorten. Snuister vooral tussen de ambachtelijke koffies van pure origine en de vele soorten thee, telkens met een woordje uitleg. Bij de frisdranken bepaal je zelf hoeveel ijsblokjes je wil en die mag je zelf opscheppen uit een bokaal met een tang.
Wie rustig wil nippen van iets straffers heeft de keuze tussen een groot aantal porto’s sherry’s aperitieven, cocktails en bieren. Mijn gezellin van die avond was alvast redelijk te spreken over een rode huiswijn die ze had uitgekozen. Mijnen tonisteiner orange was ook niet slecht, maar daar zat enkel de fabrikant voor iets tussen.
Mensen die altijd iets te knabbelen moeten hebben zoals ik, vinden ook wel hun gading bij de originele knabbels.
Een sigaar opsteken lukt er zonder dat je je tafelgenoten vergast in een walm van blauwe rook en de omgeving zorgt er voor dat je in alle rust lekker kunt stomen naar hartelust.
Hoe vers de sigaren zijn weet ik niet, want ik had de mijne mee.
Het enige wat vreemd was, is dat mijn paraplu opeens verdween. In de koude regen liep ik dan maar nat te worden langs de kille kasseien richting zuid en huiswaarts.
Het Oeverloeze Eiland, Oudburg 39, 09/2343200
© 2006 GENTBLOGT VZW
Wanneer ik in Gent ben kan ik het niet laten. Moet er heen! Vóór het eten, na het eten,even tussendoor… Ik troon er het liefst Nederlanders mee naar toe (niet teveel om de rust niet te verstoren) weten ze gelijk wat iedereen bedoeld met het bourgondische leven!
Ik was ook al jarenlang zo’n fan van Het Oeverloze Eiland, voor een heerlijk Zuid-Afrikaans wijntje, een bord vol lekkere knabbeltjes, of een eindeloze babbel.
Tot ik er vandaag, op de Patersholfeesten, met man- en zoonlief op het terras neerstreek en een mojito en 2 versgeperste appelsiensapjes aan EUR 3,40/stuk van de aangepaste kaart bestelde.
In realiteit bleek “versgeperst” “rechtuithettetrabrik” te komen, en toen ik de gelegenheidsdienster verwonderd vroeg of dit versgeperste fruitsapjes waren, kreeg ik behoorlijk agressief naar mijn hoofd gegooid dat dit inderdaad niet het geval was maar dat het Patersholfeesten waren en dat dat dan samen 12 euro 80 was, waarop ze zich botweg omdraaide en ons verbouwereerd achterliet.
Jammer, echt jammer, maar ik ga er toch niet meer terug.
PS: Iemand suggesties voor een andere plaats waar je het goddelijke druivennat genaamd Muscat Ottonel Theuniskraal Tulbagh kan drinken?
Die Muscat kan je – als ik me niet vergis-ook drinken in Het Verdronken Land op de Steendam.
het blijft een kwaal: horeca.zaken die schaamteloos hun prijzen omhoog jagen en de dienstverlening naar beneden.
ik snap dat niet.
ze verwijzen naar de “meerwaarde”: een paar groepjes die ze inhuren voor een appel en ei.
dat heet investering: ze verkopen er wel meer mee!
we zitten op een gewone zaterdag, bijna elke week, in een restaurant op oudburg. niet leeg maar ook niet altijd overvol. iedereen tevreden. nu moeten ze klanten weigeren, kijken je van je stoel af. dat zijn dus hoogdagen en toch hebben ze hun prijzen opgetrokken.
ik gun elke middenstander zijn loon naar werk maar dat is niet meer sympatiek.
moest ik een slecht karakter hebben dan zou ik de sociale inspectie en belastingen eens aanraden om hun werk iets intensiever te doen.
meer betalen voor je drankje of schotel omdat er honderd meter verder een kerel op een gitaar staat te spelen? raar.