RSSBabel
Vrijdagavond was het de bedoeling om naar Pan’s Labyrinth te gaan, maar omdat ik mijn gezellen door een klein misverstandje pas om 22u30 aan de kinepolis trof en ik tijdens het half uur wachten het aantal plaatsen voor die film zag slinken van 40 naar 2 rows naar full, besloten we op de valreep om Babel te gaan zien. Blijkbaar is de prijs van een ticketje ondertussen al 8 euro geworden.
Gelukkig konden we nog een zitje veroveren op een goeie plaats en probeerden we ons te situeren in de film die al begonnen was. We zagen een kudde geiten in een woest bergachtig landschap in het Marrokaanse hinterland. Twee broertjes kregen van hun vader de opdracht de kudde te bewaken en met het geweer jakhalzen te schieten. De jongste broer kan veel beter overweg met het geweer dan zijn oudere broer en in de discussie kiezen ze een ver doelwit uit. Als er een bus op de weg verschijnt, test de jongste het geweer. Aanvankelijk lijken ze teleurgesteld, het geweer is inderdaad slecht, ze hebben de bus niet eens kunnen raken. Als de bus plots halt houdt, beseffen ze dat ze hem toch geraakt hebben en ze gaan er als een dolle vandoor, de schapen achter hen aan hollend.
Alejandro Gonzales Inarritu en zijn films hoef ik jullie niet meer voor te stellen. Dit voorval is de vlinderslag die heel wat in beweging zet van de Marokkaanse woestijn tot in San Diego in Amerika en Mexico en zelfs tot in Tokyo. Drie plots die deftig in mekaar geweven werden. Cause & effect zoals we dat van hem gewoon zijn.
De kinderen van de Amerikaanse toerist Richard (Brad Pitt) wiens vrouw Susan (Cate Blanchett) getroffen wordt door de kogel van de jongetjes, zitten thuis onder de hoede van Amelia, een Mexicaanse oppas, die echt wel naar het huwelijk van haar zoon wil en samen met de kinderen en haar neef (Gael Garcia Bernal) de grens oversteekt. Terugkeren als Mexicaan met twee blanke kinderen lijkt daarentegen bijna onmogelijk en een tweede drama lijkt zich te ontpoppen.
The Tokyo-connection ligt letterijk het minst direct gelinkt in het verhaal. Het is een totaal ander luik, concept, regie en setting dan de twee andere luiken. Toch heb je niet het gevoel dat dit niet in de film past. De verschillende levens van verschillende mensen zijn sowieso niet gelijklopend maar in se heben ze allemaal iets gemeen.
We volgen het leven van een doof Japans meisje op zoek naar liefde en blijkbaar een trauma met zich meedragend. De kern van Inarritu’s film is dan ook in zekere zin, de liefde.
De puzzel steekt goed in mekaar. Je verveelt je geen moment. De sfeerschepping is heel natuurlijk en niet te dramatisch in mekaar gezet. Telkens wanneer het spannend wordt vliegen we weer enkele duizenden kilometers verder, waardoor je aandacht vastgezogen blijft. De wereld is vol van de terroristische aanslag en dat staat in schel contrast met het kleine leven van de kleine gewone mensen waar dan ook ter wereld, die gewoon deden en denken te doen wat het beste voor hen was.
Enkele bijklijvende scenes. Het huwelijksfeest in Mexico waar de kinderen hun ogen uitkijken, zeker als Gael een kip de kop afrukt. De komst van de Marokkaanse politie en hun brutaal optreden tegen onschuldige boeren die nauwelijks weten wat hen overkomt. De schietpartij van die politie op de vader en de twee broertjes. Opeens is een kogelregen iets wat heel beangstigend overkomt, de wijze waarop het jongste broertje terugvuurt is sterker dan bepaalde oorlogscenes die ik al zag in pakweg Saving Private Ryan.
De wanhoop van Amelia als ze met de kinderen in een bloedhete woestijn verdwaald is. De harde emotieloze aanpak van de Amerikaanse grenspolitie van de gepakte illegale ‘grensoverlopers’. Het Japanse meisje in haar ultieme poging om liefde te krijgen. De toeristen die gestrand in een dorpje denken dat ze tussen de terroristen zitten: een sneer naar alle toeristen die landen bezoeken zonder enig begrip en respect voor de plaatselijke bevolking en cultuur.
Veel meer moet ik hierover niet zeggen: sterke film, hoewel de scenes met Brad Pitt en Cate Blanchett een beetje te typisch zijn voor de Amerikaanse film en minder authentiek overkomen dan de scenes in de andere landen. Of ligt dat aan een onbewust vooroordeel?
Babel, van Alejandro González Iñárritu met Brad Pitt, Cate Blanchett, Gael GarcÃa Bernal, Koji Yakusho, Rinko Kikuchi, Adriana Barraza en Said Tarchani. Te zien in Kinepolis, Ter Platen en Studio Scoop, Sint-Annaplein.
(Foto’s: persmateriaal)
© 2006 GENTBLOGT VZW
Inderdaad, zeer krachtige film, voorlopig mijn nummer twee van het jaar. Pan’s Labyrinth is trouwens ook een serieuze aanrader, Alice in Wonderland met een stevige dosis aan gore (met een scène die aan irréversible refereert).
Veel meer moet je inderdaad niet zeggen, je hebt bij deze de volledige film ontrafeld, en alle verrassing en puurheid eruit gehaald.
Inderdaad, de hele film op één pagina verknoeien voor de potentiele kijker, dat is een prestatie! ;-)
Maar vooral geen bespreking.
Bovendien is de kern van deze film helemà à l niet de liefde. Maar dé kern is communicatie, en vooral, hoe communicatie kan misgaan en hoe verkeerde communicatie verstrekkende gevolgen kan hebben. De titel “Babel” had al een belletje kunnen doen rinkelen dacht ik zo…
Ik had ook verstaan dat de film handelde over communicatie en over de verschillende visie op dezelfde sitiaties door mensen uit andere culturen. En hoe dat verschil in visie ons gedrag bepaald zonder dat we dat beseffen. Babel is toch de smeltpot der volkeren uit de oudheid, en hoe ver staat deze maatschappij daar nog van af?
Zo een boodschap had ik er uit overgehouden…
Het verhaal van de Toren van Babel komt uit het Oud-Testament en vertelt ht verhaal van de nakomelingen van Noah die een toren wilden bouwen tot aan God. Om hun voor deze hoogmoed te straffen gaf hij hen verschillende talen zodat ze mekaar niet meer begrepen en dus samenwerking niet meer mogelijk was en de toren nooit konden afwerken.
Daarom heeft Vlaanderen nu beslist dat om in aanmerking te komen om in een sociale toren te mogen wonen men allemaal Nederlands moest praten! Dus, de oplossing voor onze wereldproblemen: allemaal Vlaams, de Amerikanen hebben al aangetoond dat het met het engels niet lukt…… ;)
Je hebt iets gemist, want pan’s labyrinth was een prachtige film! maar ook deze parel van Iñárritu is de moeite meer dan waard!
@thomas, ik heb pan’s labyrinth enkele wkeen later gezien, ik heb dus niets gemist ;-)
waar is de film opgenomen?
in welk deel van marokko